دیروز خبری با عنوان وام یک‌میلیارد یورویی یک تاجر نفتی به وزارت نفت منتشر شد. عموم رسانه‌های دولتی از آن به عنوان بزرگ‌ترین دستاورد بعد از برجام یاد کردند، بعضی حتی جلوتر رفتند و از این وام به عنوان یک هدیه به وزارت نفت سخن گفتند. از این همه بلوف جدا متاسفیم.
 نرخ بهره این هدیه 8 درصد بوده است! آن هم در روزهایی که نرخ بهره لایبور  روی یورو  زیر 5/0  درصد است و حتی روی اوراق اصطلاحا  بنجل هم این نرخ حداکثر 5/3درصد است. اینکه وامی یورویی با بهره بیش از 2 برابر گرفته شود کجایش شبیه هدیه است؟
کدام نیاز فوری وزارت نفت را واداشته که با وثیقه کردن فروش نفت آتی- که وثیقه کاملا قابل اتکایی است- وام با بهره‌ای تا این حد کمرشکن بگیرد. گفته شده از این وام برای طرح‌های توسعه‌ای داخلی استفاده خواهد شد پس موضوع ربطی به تامین مالی خرید تکنولوژی هم ندارد و دقیقا گرفتن وام اضطراری است. کدام طرح توسعه‌ای داخلی چنان فوری است که باید روی آن وام 8 درصد گرفته شود؟
  همزمانی این موضوع با تکانه‌های بازار ارز  و واقعیت شب انتخابات، البته نکاتی را به ذهن می‌رساند اما شاید کسی در دولت باشد که واقعا توضیحی برای این خطای فاحش مالی داشته باشد. جسارتا بلوف زدن هم حدی دارد.
eghtesadsiasi@