گروه فرهنگ وهنر:  برنامه جدول نمایش فیلم‌های جشنواره فیلم فجر ۳۵ در 2 کاخ مردمی و رسانه‌ای اعلام شد. به گزارش «وطن‌امروز»، برنامه نمایش فیلم‌های سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر در پردیس ملت به عنوان کاخ مردمی و برج میلاد به عنوان کاخ رسانه‌های جشنواره اعلام شد و بلافاصله انتقاداتی را از سوی منتقدان و مخاطبان و فعالان رسانه‌ای جشنواره به همراه داشت. این انتقادات بیشتر متوجه برنامه‌ریزی زمانی و عدم استفاده از سانس‌های مهم‌تر برای نمایش فیلم‌های بخش مسابقه است. اگرچه تجربه سال گذشته پیش‌روی برگزارکنندگان جشنواره بود اما اشتباه سال گذشته تکرار شد. به نحوی که آغاز نمایش فیلم‌های بخش مسابقه از ساعت 18 است و عملا جلسه نقد و بررسی معنا پیدا نمی‌کند، چرا که به دلیل نمایش سانس آخر در ساعت 23 خبرنگاران زمان کمی را برای حضور در کاخ جشنواره دارند. سال گذشته در جشنواره فیلم فجر قرار بود ساعت 10 صبح نخستین نشست خبری فیلم‌هایی که روز پیش از آن نمایش داده می‌شوند برگزار شود اما این اتفاق به دلایل متعدد رخ نداد و در طول 10 روز برگزاری جشنواره، نشست‌های خبری راس ساعت برگزار نشد. این تاخیر دامنگیر همه فیلم‌های حاضر در جشنواره بود. یکی از دلایل اصلی این تاخیر‌ها برنامه‌ریزی نامناسب و پخش فیلم تا ساعت پایانی شب و حتی بامداد روز بعد بود. خبرنگاران و فیلمسازانی که شب قبل را تا نزدیک سحر بیدار بودند، چگونه می‌توانستند، سر وقت در جلسه حاضر شوند؟! نشست خبری روز اول با تعداد اندکی از خبرنگاران در فضایی سرد و بدون روح برگزار شد، روزهای بعدی نیز به همین منوال طی شد و با حضور حداقلی خبرنگاران و عوامل فیلم جلسات دست‌وپا شکسته‌ای برگزار می‌شد. برنامه‌ریزی بد باعث شده بود برخی فیلمسازان در نشست‌های خبری شرکت نکنند. گروهی از خبرنگاران هم قصد تحریم نشست‌های خبری را داشتند  یا حتی برخی فیلمسازان به احترام شرایط سختی که برای خبرنگاران پیش آمده بود، از شرکت در کنفرانس خبری انصراف می‌دادند.  برگزاری سرد و بی‌روح نشست‌های خبری سال گذشته، به دلیل عدم حضور منتقدان در جلسات باعث شده بود عملا این نشست‌ها خاصیت خود را از دست بدهند. اکثر خبرنگارانی هم که مجبور بودند برای تهیه گزارش در نشست‌ها حضور پیدا کنند، آنقدر خسته و خواب‌آلوده به جلسه می‌آمدند که توان و انگیزه برای حضوری پررنگ‌تر و فعال در نشست را نداشتند. به همین جهت سوالاتی که از عوامل فیلم پرسیده می‌شد، سوال‌های فکر شده و مهمی نبود. یکی از مشکلات عمده در این جلسات هم حضور خبرنگارانی بود که فیلم‌ها را ندیده بودند. از همین رو پرسش  و پاسخ و فضای گرم و پرنشاطی که سال‌های گذشته برای نشست‌های خبری ایجاد می‌شد، وجود نداشت. با این برنامه‌ریزی به نظر می‌رسد امسال نیز نشست‌های خبری از معنا و مفهوم نقد و بررسی فیلم تهی شود و صرفا به دیالوگی میان خبرنگاران خواب‌آلوده یا فیلم ندیده با عوامل فیلم تبدیل شود.  با انتشار برنامه فشرده برج میلاد و برگزار کردن نشست‌های خبری بعد از پخش فیلم، گویا قرار است شرایط خیلی بد سال گذشته امسال تبدیل به فاجعه شود. فاصله بین پخش 2 سانس فیلم‌ها نزدیک به 40 دقیقه است که بیش از نیمی از این زمان هم در خوش‌بینانه‌ترین حالت برای پر و خالی کردن سالن صرف می‌شود. ضمن اینکه در سال‌های گذشته همواره فیلم‌ها با تاخیر پخش می‌شدند. تنها کافی است یکی از فیلم‌ها با تاخیر پخش شود تا دومینوی تاخیر دامن همه فیلم‌ها را بگیرد و تمام برنامه‌های آن روز فشرده‌تر و بهم ریخته‌تر شود. در این شرایط نشست خبری سانس فیلم آخر هم باید خروس خوان صبح برگزار شود، چرا که سال گذشته بیشتر فیلم‌های سانس آخر ساعت 12 شب یا حتی دیرتر پخش می‌شدند. ضمن اینکه اگر فیلم‌ها بیشتر از 100 دقیقه باشند، مشکل کمبود زمان مشکلات را بیشتر خواهد کرد.  وقت نماز و صرف شام نیز مثل سال گذشته در این برنامه اصلا دیده نشده است. سال گذشته اهالی رسانه برای نماز و صرف شام بدون وجود نشست‌های خبری با کمبود زمان مواجه بودند و با عجله و فشردگی از این سانس به سانس بعدی می‌رسیدند اما برنامه امسال کاخ جشنواره در برج میلاد گویا از فشردگی رها شده است و به مرحله از هم پاشیدگی میل می‌کند. برنامه امسال اعتراضات بیشتری را در پی خواهد داشت  و احتمال تحریم و برگزار نشدن نشست‌های خبری بیشتر از سال گذشته وجود دارد. ظلم مضاعف، برنامه روز پایانی است که به معنای نادیده گرفتن فیلم‌های خوب آن روز مانند «بیست‌ویک روز بعد» و «رهایی از بهشت» است. فضای مرسوم جشنواره فجر به گونه‌ای است که فیلم‌های اکران شده در روز پایانی از فضاسازی رسانه‌ای بی‌بهره می‌مانند و علاوه بر آن، از مورد توجه قرار گرفتن توسط هیات داوران نیز بی‌نصیب خواهند بود. حال آنکه با چینش مناسب برای جشنواره‌ای که مزین به نام فجر انقلاب است- اما کم‌بهره از فیلم‌های دفاع مقدسی و انقلابی- انیمیشن متفاوت «رهایی از بهشت» که درباره زندگی شهید والامقام مصطفی چمران ساخته شده است باید بیشتر مورد توجه قرار می‌گرفت و تدبیری برای بهتر دیده شدنش می‌شد که این اتفاق رخ نداد. فیلمی که علاوه بر مضمونی غنی از زندگی قهرمانانه شهید چمران که نیاز نسل جوان امروز است، ساختار تکنیکی بسیار قوی و جذابی را نیز داراست که در سینمای ایران بویژه صنعت انیمیشن یک کار پیشرو و متفاوت است.
انتقاد از نحوه انتخاب فیلم‌های جشنواره در «هفت»
برنامه «هفت» بامداد شنبه ۹ بهمن‌ماه در حالی روی آنتن رفت که علی معلم و علیرضا رئیسیان انتقادهای تند و تیزی به نحوه برگزاری جشنواره فجر داشتند. به گزارش «وطن‌امروز»، علی معلم و علیرضا رئیسیان، میهمانان میزگرد شب گذشته برنامه «هفت» بودند که با موضوع تاثیر جشنواره فجر بر سینمای ایران از شبکه سوم سیما روی آنتن رفت. علی معلم، یکی از میهمانان این میزگرد در ابتدای صحبت‌هایش گفت: وجود فستیوال فجر ضروری، لازم و دوست‌داشتنی است اما سینمای ایران اگر می‌خواهد مطرح شود، فستیوال فجر باید تعریف حرفه‌ای و جهانی داشته باشد تا سیمرغ‌های آن اعتبار داشته باشند. وی  با انتقاد از نحوه انتخاب فیلم‌های جشنواره گفت: هیچ جشنواره‌ای هیات انتخاب اعلام نمی‌کند! آن هم یکی دو ماه مانده به جشنواره که شب و روز بنشینند 6-5 فیلم پشت هم در روز ببینند. نتیجه‌اش، انتخاب فردی می‌شود. در نمونه‌های جهانی دبیرخانه دائمی وجود دارد، مشاوران زیادی دارند و در طول سال جهان را رصد می‌کنند. معلم با انتقاد از دولتی بودن جشنواره فجر افزود: این جشنواره با یک افق مشخص باید با مدیریتی مستقل از دولت، پیش رود. ارتباطش با دولت حفظ شود اما مستقل مدیریت شود. باید تعریف شود؛ هنری باشد؟ صنعتی باشد؟ نسبت آن با انقلاب اسلامی چیست؟ نسبت آن با امنیت ملی چیست؟ و هر آنچه که گاهی در رسانه‌ها مطرح می‌شود.  علیرضا رئیسیان نیز سخن خود را با انتقاد از دبیر جشنواره آغاز کرد و گفت: قدم اشتباه اول از زمانی برداشته می‌شود که دبیر جشنواره بخواهد همه را راضی نگه دارد. یعنی ترکیب هیات انتخاب، ترکیب هیات داوران، تعداد و نوع فیلم‌ها برای رضایت دیگران باشد. من به جد معتقدم جشنواره ما باید 2 دبیر داشته باشد؛ یک دبیر برای اجرا، یک دبیر برای طراحی و میزانسن درست انتخاب فیلم‌ها، تعداد فیلم‌ها، ترکیب هیات داوران و... وی درباره انتخاب آثار نیز افزود: خروجی جشنواره‌ها در تمام دنیا آرای هیات داوران است. بنابراین باید در انتخاب هیات داوران دقت کرد. اعضای هیات داوران باید سینما را بشناسند و بدانند. نباید کسی را به صرف جامعه‌شناس بودن عضو کرد. اگر سینمای ایران بخواهد رشد یابد، باید به این الگوهای دقیق بازگردد و سیاست‌های دقیق مستقل پیدا کند.
رئیسیان با انتقاد از سیاست‌های متغیر فجر گفت: مدیریت جشنواره باید ثبات داشته باشد؛ مدیریتی که اگر با دولت‌ها می‌خواهد عوض شود، لااقل 4 ساله باشد. فلذا به‌نظرم جشنواره فیلم فجر هر طور که باشد، رو به تخریب سینمای ایران می‌رود. مگر اینکه از نو بنشینیم و به مدلی برای سینمای ایران برسیم. اینکه این جشنواره کجای این مدل می‌تواند کارکرد داشته باشد.