کریس واکس: منچستریونایتد که ماه‌ها صبر کرده بود فرصت مناسب از راه برسد و بتواند فاصله‌اش را با تیم‌های بالای جدول در لیگ کم کند، در دیدار روز چهارشنبه دوباره تبدیل به همان تیم ناامیدکننده چندی پیش شد اما برای این موضوع آنها هیچ‌کس جز خودشان را نباید سرزنش کنند. یونایتد در بازی با هال‌سیتی تیمی بی‌شخصیت بود که ثابت کرد لایق هیچ نتیجه‌ای جز نتیجه به دست آمده نبوده است؛ تساوی بدون گل.
تساوی بدون گل در تئاتر رویاها دوباره به همه یادآوری کرد چرا آنها در جدول رده‌بندی لیگ برتر انگلیس در رده ششم قرار دارند. این تیم هنوز نتوانسته سیستم بازی منسجمی را به دست آورد و این توانایی را ندارد که مقابل تیم‌هایی که با سیستم دفاعی بازی می‌کنند نتیجه بگیرد. مورینیو هم هیچ کاری نمی‌کند جز اشاره به مواردی که به سود خودش و تیمش نبوده و مشکلاتی که سر راهش بوده است.
در بازی‌های این فصل دیده شده که معمولا یونایتد در بازی‌ها بی‌هدف است. به نظر این تیم برای حمله‌‌هایش برنامه‌ای مشخص ندارد و بیشتر برای رسیدن به دروازه حریفان روی استعدادهای فردی پل پوگبا و زلاتان ایبراهیموویچ حساب کرده است. حتی این تیم در بعضی بازی‌ها شبیه تیمی آماتور است که 2 الماس در اختیار دارد. مورینیو به جای اینکه در این تیم برنامه‌ای خاص داشته باشد، منتظر است ستاره‌هایش روش کارشان را به تیم دیکته کنند و راهی برای باز کردن دروازه حریفان به او نشان دهند.
مدافعان یونایتد هم زمانی که باید محکم کار کنند این کار را انجام نمی‌دهند، بویژه آندر هررا که در بازی کردن پشت سر هافبک‌ها ناکام است، البته این اتفاق در چند بازی اخیر افتاده است. پوگبا هم مثل شماره ده‌هایی که معمولا انفجاری بازی می‌کنند نیست و بیشتر سعی می‌کند توپ را از میانه زمین بگیرد و به فضاهای خالی برود.
عدم وجود هویت واقعی باعث شده یونایتد در بازی‌های زیادی در این فصل اذیت شود و بارها و بارها ناکام بماند، بویژه در اولدترافورد و مقابل تیم‌هایی که با اتحاد، انسجام و سیستم دفاعی مقابل آنها بازی می‌کنند.
به سختی بتوان بازی‌ای را در رقابت‌های این فصل به یاد آورد که یونایتد در آن از هیچ به برتری رسیده و توانسته باشد شرایط بازی را به سود خودش تغییر دهد. در بازی‌های خانگی این فصل مورینیو و تیمش مشکلات زیادی داشته‌اند و بعد از برنلی، استوک و وستهام، حالا مارکو سیلوا و تیمش توانستند در ورزشگاه خانگی این تیم از آنها امتیاز بگیرند.
تقریبا 6 ماه از زمانی که این تیم برای جذب پوگبا رکورد نقل و انتقالات را شکست می‌گذرد و آنها هنوز نتوانسته‌اند قدرت واقعی این بازیکن را ببینند. آن اعتماد به نفس و باوری که زلاتان همیشه به خودش داشت در این فصل در او دیده نمی‌شود. هرچند که او در این فصل گل‌های زیادی برای تیمش زده اما اوضاع برای یونایتد باید خیلی خیلی بهتر از اینها باشد.
با در اختیار داشتن 60 درصد مالکیت توپ، مورینیو دوباره این شانس را دارد که بگوید تیمش بدشانس بود که نتوانست گل بزند اما حداقل تا 15 یا 20 دقیقه اول بازی نگذشته بود اصلا به نظر نمی‌رسید یونایتد شانسی برای گل زدن داشته باشد.
هال‌سیتی برای سبک بازی‌ای که مقابل یونایتد و در خانه این تیم انجام داد شایسته تمجید است. این تیم اخیرا 3 بار مقابل شیاطین سرخ قرار گرفته است و هر 3 بار هم برای این تیم مشکلاتی ایجاد کرده است.
بعضی هواداران یونایتد می‌پرسند چرا آنتونی مارسیال فرصتی پیدا نکرد تا جنبه‌های دیگر بازی را به نمایش بگذارد. این سوال زمانی جدی‌تر شد که بعد از انجام 3 تعویض مورینیو به جای اینکه اوضاع بهتر و مشکلات حل شود کار برای تیم مورینیو دشوارتر هم شد.
شاید یونایتدی‌ها تصمیمات داوری را در نتیجه نگرفتن‌شان خیلی موثر بدانند اما حداقل در بازی با برنلی، استوک و هال‌سیتی داور هیچ تاثیری در نتیجه بازی نداشت و این خود آنها بودند که امتیازات را از دست دادند. این نتایج روز به روز یونایتد را بیشتر به ناامیدی از رسیدن به جمع 4 تیم برتر نزدیک می‌کند. مورینیو باید برای تیمش فکری کند و برنامه‌ای جدید تدوین کند تا شرایط عوض شود. در نهایت یک نتیجه بد دیگر در خانه رقم خورد و دوباره امتیازاتی از دست رفت اما فقط این نبود چون به غیر از نتیجه، عملکرد هم فاجعه بود.