انقلاب مسالمت‌آمیز مردم بحرین امروز (14 فوریه) در حالی وارد سال ششم خود شد که درگیری‌های  خشونت‌آمیزی بین انقلابیون و مزدوران آل‌خلیفه همچنان ادامه دارد. تاریخ بحرین در چند دهه گذشته نشان‌دهنده اعتراضات مکرر و متداوم مردمی علیه رژیم آل‌‌خلیفه به شکل‌های مختلف بوده و عرصه سیاسی این  کشور کمتر آرامش و ثبات سیاسی به خود دیده است. با این حال، اعتراضات وسیع و قیام مردمی در سال 2011 تحولی بسیار گسترده و عمیق‌تر در مقایسه با اعتراضات دهه‌های گذشته محسوب می‌شود. تحولات بحرین پس از وقوع انقلاب در کشورهای تونس و مصر در شمال آفریقا آغاز شد که نقشی انکارناپذیر در آغاز خیزش مردم این جزیره داشتند. طی دوره 5 ساله انقلاب، مطالبات و درخواست‌های مردم و گروه‌های سیاسی مخالف بویژه شیعیان در مراحل مختلف متفاوت بوده است. در مرحله اول معترضان بر ایجاد اصلاحات سیاسی و سلطنت مشروطه و برکناری نخست‌وزیری اصرار داشتند اما با حمله نیروهای امنیتی به متحصنان در میدان اللؤلؤ، رویکرد مخالفان وارد مرحله‌ جدیدی شد. در واقع پس از خشونت‌های میدان اللؤلؤ، تظاهرات و اعتراضات مردمی گسترده‌تر شد و بخش عمده‌ای از مردم شیعی بحرین را در برگرفت. همچنین اعضای الوفاق از پارلمان بحرین استعفا کردند. در این مرحله گروه‌های مختلف، درخواست حکومت برای گفت‌وگو را با طرح پیش‌شرط‌هایی رد کردند. از جمله این پیش شرط‌‌ها؛ استعفای دولت، پایان حضور ارتش در خیابان‌ها و پذیرش ایده سلطنت مشروطه بود که جریان منحله الوفاق مطرح کرد. در این برهه، بر مبنای مطالبات و درخواست‌ها، گروه‌های مخالف به 2 دسته تقسیم شدند: دسته اول به رهبری الوفاق، خواستار ایجاد نظام مشروطه سلطنتی متشکل از 3 گروه تحت عنوان «همپیمانی برای جمهوری» در قالب حکومت منتخب بودند اما دسته دوم در قالب جریان وفاداری اسلامی و جنبش‌های حق و آزادگان بحرین، گزینه سرنگونی نظام موجود در بحرین و ایجاد نظام جمهوری دموکراتیک را مطرح کردند. البته موضوعات دیگری مانند آزادی زندانیان سیاسی، اصلاحات سیاسی و توقف اعطای تابعیت سیاسی به مهاجران نیز از سوی مردم مطرح بود. مرحله سوم که پس از ورود معترضان به سایر مناطق پایتخت غیر از میدان اللؤلؤ و سرکوب شدید مردم به دست نیروهای امنیتی بحرینی و مزدوران خارجی در قالب نیروهای سپر جزیره از 14 مارس آغاز شد، شرایط سختی را برای معترضان ایجاد کرد. در این مرحله هر چند اعتراضات مردمی به صورتی محدودتر و پراکنده‌تر ادامه داشت، شرایط امنیتی مانع پیشرفت تحولات به ‌نفع معترضان شد، چرا که فضای کشور بشدت امنیتی و رعب و وحشت‌آفرینی از سوی نیروهای امنیتی پررنگ‌تر شده است و شمار زیادی از رهبران و فعالان سیاسی مخالف تحت بازداشت یا محدودیت‌های جدی قرار گرفته‌اند. آل‌خلیفه بر این باور است رهبران سیاسی و مذهبی در تداوم اعتراض‌ها نقش اصلی را ایفا می‌کنند، بنابراین تابعیت برخی شخصیت‌های بارز بویژه آیت‌الله شیخ عیسی قاسم، رهبر معنوی انقلاب را به اتهام «پولشویی و کمک به تروریسم»  در ژوئن 2016 سلب کرد. سلب تابعیت از رهبران سیاسی و مذهبی بحرین نه تنها سبب کاهش اعتراض‌ها ضد آل‌خلیفه نشده، بلکه نتیجه معکوس داشته و اعتراض‌ها را تشدید کرده است. برای مثال مردم بحرین از زمانی که آل‌خلیفه تابعیت شیخ عیسی قاسم را سلب کرده است تاکنون در مقابل منزل وی تحصن کرده و در هر جمعه نیز با تحصن مقابل منزل این روحانی برجسته خواستار برگزاری بزرگ‌ترین نماز جمعه بحرین توسط شیخ عیسی قاسم هستند. از این رو، آل‌خلیفه راهبردهای دیگری را در پیش گرفت و با ممانعت از دسترسی بخشی از جمعیت به آب آشامیدنی و نیازهای غذایی تلاش می‌کند ارعاب ایجاد کند و مردم را از ادامه اعتراض‌ها  بترساند.
تدابیر رژیم در سالروز انقلاب
مناطق مختلف بحرین امروز شاهد اعتصاب، نافرمانی مدنی و تظاهرات به مناسبت ششمین سالروز آغاز انقلاب 14 فوریه بوده است. بحرینی‌ها در حالی امروز به خیابان‌ها آمدند که رژیم آل‌خلیفه تدابیر امنیتی شدیدی اتخاذ کرده است. نیروهای امنیتی بحرین که به طور گسترده در مناطق مختلف مستقر شده‌اند، به منظور متفرق کردن تظاهرات‌کنندگان به سمت معترضان گلوله‌های ساچمه‌ای شلیک کردکه در پی این امر، تعدادی از آنها زخمی شدند. عوامل امنیتی رژیم همچنین به طور گسترده تظاهرات و راهپیمایی‌های مردم را با استفاده از گازهای اشک‌آور سرکوب و تعدادی از شهروندان از جمله کودکان را بازداشت کردند.
تشییع نمادین 3 شهید بحرینی
ده‌ها هزار بحرینی بعد از ممانعت رژیم آل‌خلیفه از برگزاری مراسم تشییع پیکر 3 جوان به نام‌های رضا الغسره (29 ساله)، محمود یحیی (22 ساله) و مصطفی عبدعلی (35 ساله) که اخیرا کشته شدند، تظاهرات گسترده‌ای را در مناطق مختلف این کشور برگزار کردند. طبق این گزارش، این 3 جوان روز پنجشنبه به اتهام تلاش برای خروج از کشور به دست گارد ساحلی بحرین کشته شدند. نیروهای آل‌خلیفه روز یکشنبه در حالی که اجازه دادند تنها 2 مرد از هر خانواده در مراسم تدفین آنها حضور داشته باشد، آنها را در قبرستانی بدون هیچ مراسم تشییعی دفن کردند. علمای بحرین از مردم این کشور خواسته بودند یکشنبه‌‌شب در راهپیمایی‌های «تشییع مهیب» به خاطر خانواده‌های شهدا و مادران داغدارشان و در اعتراض به تجاوز آشکار و وحشیانه علیه حقوق دینی و انسانی شرکت کنند. در این راستا ده‌ها هزار بحرینی شب دوشنبه در تظاهرات‌هایی به صورت نمادین پیکر رضا الغسره، محمود یحیی و مصطفی عبدعلی را تشییع کردند. تظاهرکنندگان تکبیرگویان و در حالی‌ که تصاویر این 3 جوان را در دست داشتند، وفاداری خود را نسبت به شهدا و پایبندی به راه و ارزش‌های آنان اعلام کردند و حق قصاص از رژیم آل‌خلیفه را به جرم ریختن خون عزیزان‌شان برای خود محفوظ دانستند. تظاهرات‌های گسترده‌ای در کرزکان، السهله جنوبی و شمالی، المالکیه، سلماباد، عالی، الحجر، السنابس، ابوصبیع، ستره، کرانه، القدم، البلاد القدیم، الجفیر، باربار و منامه برگزار شد. همچنین هیات علمای بحرینی از مردم درخواست کرده‌اند مجالس یادبود و عزاداری این شهدا را به مدت 3 روز در حسینیه امام زین‌العابدین(ع) در منطقه بنی‌جمره برگزار کنند.
 

نفرین مادران و خواهران شهدا به آل‌خلیفه
3 جوان شهید بحرینی در حالی روز یکشنبه در قبرستان شیخ میثم در منطقه ام‌الحصم دفن شدند که نیروهای امنیتی با مسدود کردن این منطقه، از ورود خانواده‌های 3 جوان به محل دفن آنها ممانعت کردند. مادر شهید الغسره، یکی از این جوانان به نیروهای امنیتی گفته ‌است: «دنیا چند روزی بیشتر بر وفق مراد شما نخواهد بود، امشب بیایید و تشییع پرشور فرزندان‌مان را با چشم خود ببینید». خواهر شهید مصطفی عبدعلی نیز در پیامی از بیرون قبرستان گفته است: «حق، مطالبه کردنی نیست! حق به حق‌دار می‌رسد ولی با این حال من این حق را مطالبه می‌کنم. باید برای آخرین‌بار برای وداع، پیکر برادرم را ببینم».