انتخاب رئیس تازه مستعفی دستگاه دیپلماسی آلمان به مقام ریاست‌جمهوری، این پست را از حالت تشریفاتی درآورده است. روز یکشنبه گذشته «فرانک‌والتر اشتاینمایر» با رای اکثریت مجمع فدرال آلمان به عنوان رئیس‌جمهور آینده انتخاب شد. او که تا ماه گذشته وزیر خارجه دولت آنگلا مرکل محسوب می‌شد، ابتدا می‌خواست با او به عنوان گزینه سوسیال‌مسیحی‌ها یعنی حزب اقلیت در ائتلاف حاکم برای مقام صدراعظمی رقابت کند اما حریف خانم رئیس نشد و در عوض با حمایت 2 حزب اکثریت بوندستاگ یعنی دموکرات‌مسیحی‌ها و سوسیال‌مسیحی‌ها برای مقام ریاست‌جمهوری نامزد شد. با آنکه انتخاب او با توجه به حمایت کامل ائتلاف دولتی قطعی بود اما انتصابش به عنوان دوازدهمین رئیس‌جمهوری آلمان به این پست تشریفاتی اعتباری کم‌سابقه بخشیده است. اشتاینمایر می‌گوید قصد دارد با ناامن‌سازی فزاینده در جامعه مقابله کند. او می‌‌‌‌افزاید، می‌داند که این «چالشی بزرگ» است و دور کردن بحران‌ها و منازعات کار آسانی نیست. ضمنا او نگاه ویژه‌ای به شرق دارد، چه آسیا و چه اوراسیا. اشتاینمایر پیش‌تر هم گفته است که هم ایران و هم روسیه جایگاه مهمی در سیاست خارجی آلمان خواهند داشت. پیش از این «یوآخیم گاوک» رئیس‌جمهوری کنونی آلمان عدم تمایل خود برای کاندیداتوری مجدد را به دلیل کهولت سن اعلام کرده بود. اعترافی که نشان می‌دهد اشتاینمایر به عنوان یک سیاستمدار و دیپلمات فعال در صحنه سیاسی چه تفاوتی با اسلافش در کاخ ریاست‌جمهوری برلین دارد. از زمان فروپاشی نظام سلطنتی در آلمان، پست ریاست‌جمهوری در ساختار سیاسی این کشور چنان تشریفاتی بوده است که طی یک قرن نسل‌های متمادی ژرمن‌ها به ندرت حتی نام رؤسای جمهورشان را می‌دانسته‌اند. کار به جایی رسید که تابستان پیش به دنبال اعلام انصراف گاوک از نامزدی، یک نویسنده ایرانی ساکن آلمان نیز برای ریاست‌جمهوری این کشور نامزد شد. البته «نوید کرمانی» اسلام‌شناس متولد شهر زایگن از پدر و مادری ایرانی با وجود شهرت خوبش به عنوان برنده جایزه صلح 2015 در این کشور و حتی برخورداری از حمایت مشترک سوسیال‌مسیحی‌ها، سبزها و چپ‌ها در نهایت فاقد وزن لازم برای رقابت با سیاستمداران شاخص ژرمن چون اشتاینمایر تشخیص داده شد و از جمع نامزدهای نهایی بازماند. با این حال پویش «اگر یک ایرانی(مسلمان‌زاده) رئیس‌جمهور آلمان شود!» بخش گسترده‌ای از افکار عمومی غیرژرمن‌ها را در این کشور به خود مشغول کرد. اما اشتاینمایر، رئیس‌جمهور جدید در حالی کارش را از آخرین روزهای اسفندماه به عنوان بالاترین مقام نمادین سیاسی آلمان آغاز خواهد کرد که از همه جای جهان پیام تبریک دریافت کرده است جز کاخ سفید آمریکا. ولادیمیر پوتین و فرانسوا اولاند از نخستین رهبران جهان بودند که پست جدید را به اشتاینمایر تبریک گفتند اما دونالد ترامپ هنوز هیچ واکنشی نشان نداده است. این بازمی‌گردد به حملات لفظی او به ترامپ در جریان مبارزات انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا که نامزد جمهوری‌خواهان را واعظی منفور خواند. حتی دونالد تاسک، رئیس لهستانی شورای اتحادیه اروپایی که دل خوشی از اشتاینمایر ندارد و بوریس جانسون، وزیر خارجه دولت ترامپ‌گرای انگلیس نیز پیام‌های تبریکی برای اشتاینمایر فرستادند، حال آنکه سکوت معنادار ترامپ در قبال مردی که احتمالا بانفوذ‌ترین رئیس‌جمهور آلمان خواهد بود در کنار رابطه تیره رئیس‌جمهور آمریکا با مرکل، صدراعظم آلمان، نشان می‌دهد که باید منتظر شکاف بزرگی میان واشنگتن و برلین به موازات شکاف واشنگتن با بروکسل (اتحادیه اروپایی) باشیم، شکافی که در ماه‌های آتی گسلی آشکار در آنچه زمانی جهان غرب خوانده می‌شد ایجاد خواهد کرد.