حسن روانشید: در حاشیه تبلیغات رسانه‌های زنجیره‌ای پیرامون خدمات ارزنده و غیرقابل‌انکار اما غبارگرفته دولت یازدهم که بعضی از آنها آنقدر کوچک و کم‌اهمیت هستند که نمی‌توان آنها را در زمره تلاش‌های کلان قلمداد کرد، بد نیست ضعف‌ها را نیز گفت تا جامعه بهتر بتواند مجموع آنها را در دو کفه ترازو گذاشته و با خیال راحت به مقایسه بپردازد و برای آینده کشور بویژه در امر اقتصاد تصمیم بگیرد! نگاهی به خبرهای از قلم‌افتاده و به حاشیه رفته از طریق خبرگزاری‌های دولتی قادر است مختصری به ما کمک کند تا بتوانیم خوب را از بد تشخیص دهیم و چون تصمیم داریم نیمه‌پر لیوان را در نظر بگیریم، از بدها فاکتور خواهیم گرفت! شرکت پلی‌اکریل ایران را می‌توان یکی از بزرگ‌ترین فداییان بی‌تدبیری‌های اقتصادی دانست که در اثر بی‌توجهی و سهل‌انگاری براحتی کمرش شکست! این کارخانه عظیم که روزگاری بزرگ‌ترین و تنها واحد تولید نخل اکریلیک در خاورمیانه بود بر اثر اصرار به مراودات خارجی آن‌هم از نوع یک‌طرفه که نفت در قبال کالا باشد! با ورود محصولات بی‌کیفیت خارجی در برابر تولیدات درجه‌یک این مجموعه تقریباً ورشکست شد! پلی‌اکریل ایران در سال ۱۳۵۳ با مشارکت بخش خصوصی و مساعدت بانک‌ها و سرمایه زیرساختی شرکت «دوپان دونمور» آمریکا در محدوده مبارکه اصفهان تأسیس شد. صنایع پلی‌اکریل در طول خدمت خود به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان نخ و الیاف صنعتی و پلی‌استر جهان و همچنین تنها تولیدکننده الیاف اکریلیک کشور معرفی‌شده و علاوه بر صادرات، مواد اولیه 400 واحد کوچک و بزرگ نساجی کشور را تأمین می‌کرد. این مجموعه بزرگ سالانه 125 هزار تن مواد اولیه شامل نخ و الیاف پلی‌استر، نوار، الیاف اکریلیک، تاپس استروچیپس پلی‌استر و الیاف شیشه در صنایع ریسندگی و بافندگی، فرش‌های ماشینی، پوشاک، پتو و فاستونی تولید می‌کرد. با وجود اینکه شرکت پلی‌اکریل ایران نقش عمده‌ای در تهیه مواد اولیه برای صادرات و تأمین مایحتاج داخلی داشت اما در سال‌های اخیر به دلیل برخی مشکلات از جمله واردات بی‌رویه از محصولات مشابه بی‌کیفیت و ارزان‌قیمت تحت تأثیر حضور پشت پرده دلال‌ها، دچار بحران مالی شد و تشدید این وضعیت پلی‌اکریل را تحت ماده 141 قانون تجارت که نوعی ورشکستگی است قرار داد! عضو شورای اسلامی کار در این شرکت در مرداد ماه جاری اظهار داشته: سهامدار عمده کارخانه در تلاش است موجودیت شرکت را حفظ کند اما در این میان کسانی به دنبال خارج کردن پلی‌اکریل از دست او هستند! و 2 هزار نیروی این کارخانه که از آغاز سال حقوق خود را دریافت نکرده بودند، وضعیت نابسامانی پیدا کرده‌اند. بزرگ‌ترین مشکل این کارخانه کسری نقدینگی بوده و این موضوع باعث شده تحت تأثیر قانون ۱۴۱ تجارت قرار گیرد و مفهوم آن این است که ارزش دارایی‌هایش از بدهی‌هایش کمتر است! با حذف پلی‌اکریل از صنعت ایران و بیکار شدن 2 هزار نیرو به‌صورت مستقیم و 35 هزار نفر غیرمستقیم، کشور ما که یکی از صادرکنندگان بزرگ این محصولات بود رسماً به واردکننده تبدیل خواهد شد. البته این شرکت در چشم‌انداز خود شعار سال 2018 را شرکت سودده، بازاری گسترده، کسب‌وکاری متنوع و کیفیتی برتر عنوان کرده بود که امروز با تعطیل شدن آن‌، همه آرزوها بر باد رفت.