عمده رسانه‌های آمریکایی به شکلی معنادار در قبال اتهام دونالد ترامپ به باراک اوباما درباره شنود مکالماتش در زمان مبارزات انتخاباتی سال گذشته سکوت کرده‌اند، اتهامی که یادآور رسوایی واترگیت در دهه 1970 است که در آن افشا شد دولت ریچارد نیکسون جمهوری‌خواه مقر حزب دموکرات را شنود می‌کرده است. گویا این بار نوبت رسوایی «اوباما گیت» است؛ اتفاقی در جهت عکس افتاده و مقر نامزد جمهوری‌خواهان توسط رئیس‌جمهور دموکرات شنود شده است و از بد حادثه آن نامزد حالا به جای اوباما پشت میز بزرگ ریاست قوه مجریه در اتاق بیضی کاخ سفید قرار گرفته است. ترامپ روز شنبه در توئیتی جدید انگشت اتهام را به سوی اوباما  دراز کرد. او نوشت: «وحشتناک! همین حالا مطلع شدم که درست قبل از پیروزی، اوباما ارتباطاتم در برج ترامپ را شنود می‌کرده است. چیزی پیدا نکردند. این مک‌کارتیسم است.» متعاقب آن رئیس‌جمهور آمریکا، شخصیت سلف خود را مورد قضاوت قرار داد و نوشت: «پرزیدنت اوباما چه قدر سطحش را پایین آورده که تلفن مرا در دوره بسیار حیاتی انتخابات شنود می‌کرده است. این در حد نیکسون / واترگیت است. آدم مریض!»
منظور ترامپ از  مک کارتیسم و نیکسون/ واترگیت مشابهت‌سازی میان 2 دوره تیره سیاست واشنگتن در فاصله دهه‌های 1950 و 1970 است. نام جوزف مک‌کارتی یادآور سناتوری است که دادگاه‌های تفتیش عقاید آمریکایی را علیه منتقدان و روشنفکران هدایت می‌کرد و بدون مدارک مستند اتهام‌های سنگینی به آنها می‌زد. اشاره دوم او به واترگیت هم که روشن است. اقدامات نیکسون در حالی که قصد لاپوشانی شنود غیرقانونی رقیب را داشت افشا شد و این رسوایی به کناره‌گیری‌اش از قدرت انجامید. حال به زعم رئیس‌جمهور جدید آمریکا، شنود محل کار و سکونتش توسط اوباما اقدامی غیرقانونی است که می‌تواند بر این مبنا یک دعوای قضایی محکم علیه باراک اوباما به راه اندازد. در مقابل سخنگوی اوباما گفته است که این یک ادعای دروغ است. رسانه‌های جریان اصلی نیز که همگی توسط گردانندگان پشت پرده کاخ سفید تغذیه و حامی اوباما محسوب می‌شوند، ادعای ترامپ را بدین خاطر که سندی ارائه نداده است بی‌اساس دانسته‌اند. رسوایی«اوباما گیت»، خواه بر پایه مستندات حقیقی باشد یا خیر، قطعا توسط رسانه‌های اصلی آمریکا سرپوش گذاشته می‌شود اما دست کم چند روزی به تیم ترامپ فرصت می‌دهد با پس زدن رقیبی که عرصه را با افشاگری‌های متوالی بر آنها تنگ کرده، نفسی براحتی بکشند. ترامپ درست زمانی این اتهام را علیه دولت پیش از خود مطرح کرده است که معاون او، مایک پنس، درگیر رسوایی مشابه دشمن خود، هیلاری کلینتون در استفاده از ایمیل‌های شخصی در پست مهم دولتی شده و جف سشنز، رئیس دیوان عالی ایالات متحده به‌خاطر اعتراف به ارتباط با سفیر سابق روسیه در واشنگتن در حین کارزار انتخاباتی ترامپ برای استعفا زیر فشار قرار گرفته است. مطرح کردن رسوایی واتر گیت به کاخ سفید کمک می‌کند تا تحقیقات گسترده‌ای را درباره شنودها و فعالیت‌های غیرقانونی در دستگاه‌های اطلاعاتی انجام دهد و طبعا با این حربه مهره‌های خود را در سطوح عالی و میانی سازمان امنیت ملی آمریکا، سیا و 14 نهاد اطلاعاتی دیگر بچیند. در حقیقت «اوباما گیت» می‌تواند نقطه عطفی در کورس افشاگری‌های متقابل 2 حزب جمهوری‌خواه و دموکرات علیه یکدیگر باشد.