هنگامی که خبرنگاران در روز 25 سپتامبر از او سوال کردند که آیا او برای حفظ اسرار دروغ هم گفته است یا نه، رامسفلد پاسخ داد که او شخصا به اندازه کافی باهوش هست تا راه‌های دیگری برای حفظ اسرار بیابد اما باید همکاران او نهایت سعی خود را به عمل آورند. وزیر دفاع ادامه می‌دهد: البته باید به عبارت معروف وینستون چرچیل اشاره کرد هنگامی که گفت از من نقل قول نکنید. من نمی‌خواهم این را از طرف من نقل قول کنید، بنابراین از طرف من نقل قول نکنید. او گفت بعضی وقت‌ها واقعیت چنان گرانبهاست که باید با لشکری از دروغ از آن محافظت کرد. مانند صحبت کردن درباره تاریخ حمله و زمان حمله و در حقیقت آنها درباره تاریخ حمله نرماندی یا محل آن سخن نگفتند و اصلا معلوم نبود آیا می‌خواستند به ساحل نرماندی یا شمال بلژیک حمله کنند یا نه، در واقع طوری طراحی کردند که آلمانی‌ها را درباره مکان حمله گمراه کنند. یک ارتش ساختگی تحت فرمان ژنرال پتن به وجود آورده بودند. این بخشی از تاریخ است و خواستم شما آن را در نظر داشته باشید. هرگز به خاطر نمی‌آورم به مطبوعات دروغ گفته باشم، قصد انجام این کار را هم ندارم و دلیلی هم برای دروغ گفتن وجود ندارد. راه‌های زیادی وجود دارد که بتوان از دروغ گفتن اجتناب کرد و من این کار را نمی‌کنم.
خبرنگار: این شامل همه افراد در وزارت دفاع می‌شود؟
رامسفلد: حتما شوخی می‌کنید (خنده حضار) در روز دوم اکتبر معاون وزیر دفاع، پیت آلدریج پسر، نامه‌ای خطاب به تمام فروشندگان اسلحه نوشت. او در نامه‌اش خاطرنشان کرد که اطلاعات نظامی‌ای که در دسترس آنها قرار داده می‌شود، حتی کم‌اهمیت‌ترین اطلاعات می‌تواند مقادیر قابل توجهی از اسرار وزارت دفاع را فاش کند، بنابراین احتیاط از طرف غیرنظامیان بسیار ضروری بود. در تاریخ 4 اکتبر یک نامه الکترونیکی توسط مدیر خرید نیروی هوایی ارتش ایالات متحده به نام دارلین درویون به تمام تولیدکنندگان اسلحه ارسال و پیامدهای نامه آلدریج در آن به وضوح بیان شد. تمام سازندگان اسلحه از بحث و صحبت با روزنامه‌نگاران درباره قراردادهای تحت مذاکره و قراردادهایی که قبلا امضا شده و به افکار عمومی اعلام شده بود، منع شده بودند. منع گفت‌وگو در این موارد تنها به ایالات متحده محدود نبوده بلکه تمام‌ کشورهای خارجی که فروشندگان در آنجا حضور می‌یافتند را نیز شامل می‌شد. پرزیدنت بوش روز 5 اکتبر در اقدامی که قانون اساسی ایالات متحده را نقض می‌کرد به چندین عضو کابینه‌اش دستور داد تا از انتقال اطلاعات به اعضای کنگره خودداری کنند (به اسناد و ضمایم مراجعه شود).
معاون وزیر دفاع، پائول ولفوویتز، در روز 18 اکتبر یادداشتی برای روسای ادارات فرستاد تا در بین کارمندان و پرسنل دپارتمان‌ها توزیع شود. او خطاب به افراد چنین نوشت: بنابراین حیاتی است که کارمندان وزارت دفاع همچنین افراد در دیگر سازمان‌ها که از وزارت دفاع حمایت می‌کنند، هنگام گفت‌وگو درباره اطلاعات مربوط به فعالیت‌های وزارت دفاع احتیاط قابل ملاحظه‌ای کنند، صرف‌نظر از اینکه چه وظایفی برعهده دارند. در اماکن عمومی هیچ‌گونه گفت‌وگویی مربوط به کارهای‌تان انجام ندهید، همچنین هنگام رفت و آمد بین منزل و محل کار یا هنگام مکالمه روی وسایل الکترونیکی فاقد ایمنی. درباره اطلاعات طبقه‌بندی شده فقط در اماکن مجاز و با افرادی که نیاز خاصی به دانستن آن اطلاعات دارند و در شرایطی که وسایل امنیتی مناسب وجود داشته باشند گفت‌وگو کنید. همچنین از اطلاعات طبقه‌بندی نشده باید مراقبت کرد چون با افشا شدن آنها می‌توان نتیجه‌گیری‌های حساسی از آنها کرد. اغلب اطلاعاتی که ما برای انجام عملیات وزارت دفاع استفاده می‌کنیم باید از اطلاع عموم مخفی نگه داشته شوند چون این اطلاعات دارای حساسیت خاصی هستند. اگر شکی داشتید، از گفت‌وگو درباره اطلاعات رسمی وزارت دفاع با دیگر پرسنل وزارت دفاع خودداری کنید. در همان زمان مقامات فدرال اقداماتی کردند تا تحقیقات درباره حملات سری بماند. در روز 11 سپتامبر FBI از شرکت‌های هوایی درخواست کرد تا با مطبوعات گفت‌وگو نکنند. با این وجود شهادت آنها هر 2 موضوع که چرا هواپیماها پر از مسافر نشدند و چرا هواپیماربایان در فهرست مسافران نبودند را مشخص می‌کند. عصر همان روز ماموران FBI در خانه برادران ژولز و جیدئون نادت منتظر آنها بودند که در زمان برخورد هواپیماها به ساختمان‌ها، در منهتن بودند.
ادامه دارد