مایکل کاکس: حرفه‌ مربیگری ژوزه مورینیو با انتقام‌ها و تصویه‌حساب‌هایش با دوستانی که دشمن شدند تعریف شده است. با اینکه مورینیو در کل در 2 مقطعی که رهبری چلسی را به عهده داشت دوران خوشی را در استمفوردبریج سپری کرد اما جدایی تلخ او در نیمه‌ فصل گذشته خاطره‌ای است که بیش از همه در ذهن او باقی مانده و حالا مورینیو برای سومین‌بار در این فصل فرصت انتقام گرفتن از بازیکنانی را دارد که 2 فصل پیش با هم قهرمانی لیگ برتر را جشن گرفتند اما کمتر از یک سال بعد عامل اخراجش شدند. 2 رویارویی قبلی مورینیو مقابل چلسی در این فصل با 2 شکست برای منچستریونایتد به پایان رسید. بازگشت اول مورینیو به استمفوردبریج همراه با آن شکست سنگین 4 بر صفر شد، جایی که چلسی در همان دقیقه‌ اول بازی دروازه‌ داوید دخه‌آ را باز کرد و به نظر می‌رسید شاگردان مورینیو هیچ طرحی برای مقابله با سیستم  3-4-3 آنتونیو کونته ندارند.
رویارویی دوم مورینیو با چلسی در این فصل هم با یک شکست دیگر در بریج همراه شد اما این بار او طرحی مناسب برای خنثی کردن قدرت هجومی تیم سابقش داشت. سوالی که حالا مطرح می‌شود این است: آیا مورینیو امروز در اولدترافورد هم از این طرح استفاده خواهد کرد؟
یونایتد در شکست یک – صفر در مرحله‌ یک‌چهارم نهایی اف‌ای کاپ در بریج با سیستم 1-5-4 به زمین رفت. فیل جونز و متئو دارمیان در نقش فول‌بک‌های تیم نزدیک به ادن آزار و پدرو بازی می‌کردند،  بنابراین پوشش کناره‌های زمین عملا بر عهده‌ 2 وینگر یونایتد یعنی آنتونیو والنسیا و اشلی یانگ بود. والنسیا و یانگ باید مقابل 2 وینگ‌بک هجومی چلسی یعنی مارکوس آلونسو و ویکتور موزس قرار می‌گرفتند، مهره‌هایی که با توجه به پوشش مناسبی که آنگولو کانته و نمانیا ماتیچ در مرکز زمین به خط دفاعی‌شان می‌دهند، عملا خط حمله‌ای 5 نفره برای تیم‌شان می‌سازند. از این منظر تصمیم مورینیو برای دفاعی در واقع 6 نفره مقابل این خط حمله کاملا عملگرایانه و منطقی بود. با این حال این نوع بازی «یونایتدی» نیست. طرح مورینیو برای این بازی تا حد زیادی جواب داد و این اخراج آندر هررا بود که یونایتد را 10 نفره کرد و در نهایت باعث پیروزی چلسی با تک گل کانته شد. پس منطقی است اگر فکر کنیم مورینیو برای بازی امروز هم از چنین طرحی استفاده خواهد کرد اما مساله اینجاست که چلسی شاید دیگر با همان سیستم 3-4-3 به زمین نرود. کونته در هفته‌های اخیر تمایل زیادی به سیستم 2-5-3 نشان داده، جایی که سسک فابرگاس در مرکز زمین به جمع ماتیچ و کانته اضافه می‌شود و پدرو نقش وینگ‌بک را بازی می‌کند و آزار پشت دیگو کاستا در خط حمله قرار می‌گیرد. استفاده از این سیستم برای چلسی در اولدترافورد بسیار محتمل است، چون در این مقطع پایانی فصل و با توجه به اختلاف امتیاز آبی‌های لندن با تاتنهام در صدر جدول، یک امتیاز هم در خانه‌ یونایتد کاملا قابل قبول است. در هر صورت اما چه کونته از سیستم  3-4-3 استفاده کند و چه از 2-5-3، فکر اول مورینیو باید مهار آزار باشد. جدا از اینکه ستاره‌ بلژیکی چلسی خطرناک‌ترین بازیکن تیمش است، نباید فراموش کنیم داستان جنجال‌های رختکن چلسی در فصل پیش که در نهایت منجر به اخراج مورینیو شد، از همان بازی اول فصل مقابل سوانزی و داستان مصدومیت آزار و درگیری لفظی مورینیو با دکتر اوا کارنیرو شروع شد. روایاتی که در آن دوران از بریج به گوش می‌رسید حاکی از این بود که آزار یکی از رهبران تاثیرگذار شورش بازیکنان چلسی علیه مربی‌شان بوده است. مساله‌ دیگر برای مورینیو اما اینجاست که بازی امروز در اولدترافورد برگزار می‌شود و او باید استراتژی هجومی مناسبی هم داشته باشد، این چیزی است که هواداران یونایتد از تیم، مربی و بازیکنان‌شان انتظار دارند. از این منظر مورینیو می‌تواند ضعف خط دفاعی چلسی روی توپ‌های هوایی در 2 ماه گذشته را هدف قرار دهد و از مروان فلینی در نقشی هجومی‌تر از معمول استفاده کند. البته در واکنش به این حرکت کونته هم می‌تواند کرت زوما را در خط دفاعی 3 نفره‌اش جانشین سزار آزپیلیکوئتا کند و از مدافع اسپانیایی‌اش به عنوان وینگ‌بک استفاده کند، پستی که هفته‌ پیش هم بازی کرد. تمام این معادلات جدال تاکتیکی فوق‌العاده جذابی بین مورینیو و کونته پدید خواهد آورد اما تمرکز اصلی 2 مربی برای مهار خط حمله‌ یکدیگر ممکن است بازی امروز را بدل به بازی‌ای بشدت بسته و دفاعی کند. این بازی اهمیت فوق‌العاده‌ای برای مورینیو دارد. فرم خانگی وحشتناک تیم او این فصل دلیل اصلی حتی نزدیک نبودن‌شان به کورس قهرمانی است، فرمی که باعث شده حتی برنلی و وست‌بروم هم در زمین خودشان از یونایتد بیشتر امتیاز بگیرند. در ضمن مورینیو این فصل آمار خوبی مقابل تیم‌های بزرگ هم نداشته و این آخرین فرصت بزرگ برای نشان دادن خودش در خانه‌ جدیدش است.