عبدالباری عطوان: بسیار جای درد و تاسف دارد که ما مسلمانان شاهد آن هستیم که روزنامه‌های اسرائیلی به آمریکا اعلام کرده‌اند اسرائیلی‌ها تمام قوای خود را برای هجوم به کره‌شمالی در کنار آمریکا قرار می‌دهند که این موضوع نشان می‌دهد این رژیم مانند سوریه یا کشورهای دیگر عربی نیست و برابر حملات و تهدیدها می‌تواند پاسخگو باشد، چرا که موشک و کلاهک‌های دوربرد برای واکنش دارد. اهانت به مردم عرب از آن رو صورت می‌گیرد که کشورهای آنها به «چاله‌میدون» و عرصه‌ای برای این تجارب مباح تبدیل شده‌اند و دولت‌های غربی برای از هم پاشیدن طوایف و اقوام ما در تلاش بوده و رسانه‌های ما نیز وسیله‌ای برای فتنه و تحریک علیه یکدیگرند. البته طرح غربی-آمریکایی (در منطقه) طرح بسیار دقیق و موفقی است که با آغاز حملاتی سازمان‌یافته و از پیش طراحی شده (در سوریه) به بهانه سلاح‌های کشتار جمعی شروع شد و این بهانه، راه هرگونه مخالفت را بسته و شرایط قانونی و اخلاقی را برای تجاوز به کشورهای دیگر منطقه، نابودی و تغییر نظام‌های آنها با قدرت نظامی بخوبی فراهم کرده است. این اتفاقی نیست که وجه مشترک و دلیل حمله (آمریکا) به همه این کشورها (منطقه) نابودی سلاح کشتار جمعی در آنها بود؛ این طرح آمریکا با پشتیبانی سازمان ملل برای از بین بردن سلاح‌های کشتار جمعی و شیمیایی دنبال شد تا این کشورها را از هرگونه پاسخگویی و واکنش مقابل تهدیدها و تجاوزات باز دارد و ضعیف کند. این گام آمریکا و غرب برای آنها مصونیت ایجاد نکرد و در گام بعدی مورد تجاوز و اشغال قرار گرفتند. کشورهای عراق، سوریه و لیبی نمود واقعی این طرح غربی- آمریکایی بودند که سلاح‌های شیمیایی خود را چه داوطلبانه و چه با قدرت نظامی یا با محاصره و تحریم‌های شدید و ظالمانه تسلیم کردند. دولت جورج بوش پسر، رئیس‌جمهور اسبق آمریکا بخوبی می‌دانست رژیم صدام با آنها در بحث سلاح‌های کشتار جمعی و افشای زرادخانه‌های شیمیایی و اتمی خود صادق است و همه آنچه را داشت در اختیار بازرسان که بسیاری از آنها جاسوس بودند، قرار داد و زمانی که دولت آمریکا مطمئن شد تمام دندان‌های عراق را کشیده بلافاصله حملات خود را به این کشور آغاز کرد. معمر قذافی، رئیس‌جمهور سابق لیبی نیز همینطور در دام تونی بلر، نخست‌وزیر وقت انگلیس افتاد و به تسلیم مخازن سلاح‌های شیمیایی و تجهیزات اتمی و هسته‌ای خود برابر اعطای مصونیت به او و نظامش در عرصه بین‌المللی قانع شد و درست زمانی که تسلیحات و مهمات خود را تقدیم کرد فرافکنی‌ها علیه‌اش شروع و از مخالفان او حمایت شد و سناریوی لیبی با توطئه سرنگونی نظام قذافی و تبدیل لیبی به یک کشور فروپاشیده با شورش‌ها و تنش‌های خونبار و جولان شبه‌نظامیان متخاصم با یکدیگر در آن آغاز شد و در حالی در پرتگاه تقسیم و فروپاشی قرار دارد، به پایان رسید. سوریه نیز همین سناریو را تجربه کرد و حالا می‌بینیم پایگاه نظامی هوایی الشعیرات این کشور نیز 2 هفته پیش به بهانه اثبات نشده و واهی به‌کارگیری سلاح‌های شیمیایی در خان‌شیخون در جنوب ادلب مورد حمله و تجاوز قرار گرفت. «کیم جونگ ‌اون» رهبر کره‌شمالی هیچ‌گاه با اسرائیل رابطه برقرار نکرد و بخوبی از سرنوشت غم‌انگیز کشورهای عربی درس گرفت و هیچگاه در دام آمریکا نیفتاد و آزمایش‌های اتمی و موشک‌های بالستیک خود را متوقف نکرد، زیرا وی می‌دانست که به نیروی (توان) کشورش برای واکنش و پاسخگویی به تجاوزات آمریکا نیاز خواهد داشت. همپیمانان کره‌شمالی همانند روسیه و چین مانند همپیمانان عرب نبوده و از کرامت و اخلاق بیشتری برخوردارند، زیرا بویژه کشورهای عربی حوزه خلیج‌فارس در خلع سلاح همپیمانان خود مانند آنچه در کشورهای عراق، سوریه و لیبی روی داد، (با آمریکا) متحد شدند و این موضوع یک تفاوت اساسی است. آمریکا برای ادب کردن و هشدار به بقیه بویژه کره‌شمالی، عرب‌ها را هدف حمله قرار می‌دهد و مادر بمب‌ها را در افغانستان به بهانه حمله به مخفیگاه‌ها و تونل‌های داعش فرو می‌ریزد. وضعیتی که در کشورهای عربی در حال حاضر به آن رسیده‌ایم حاصل انتقال رهبری کشورها از دولت‌های مرکزی به دولت‌هایی است که ثروت و نفت را در اختیار دارند. تغییر نظام‌های این کشورها طبق قاموس آمریکایی به طرق مختلف صورت می‌گیرد که یکی از آنها فقیر و مفلس کردن کشورهاست و این طرح در آینده در این کشورها اجرا خواهد شد.