منتظر دگرگونی رونالدو باشید
گری نویل: یک روز با خودم فکر می‌کردم کریستیانو رونالدو تا چه زمانی می‌تواند فوتبال بازی کند؟ به نظرم اگر تا سن 400 سالگی بازی کند عالی است. به نظرم باید از این به بعد تمرکزش را بیشتر روی مهاجم نوک بودن بگذارد، جایی که نیاز نیست 11 یا 12 کیلومتر در هر بازی بدود و 7-8 کیلومتر کافی است. در این پست او می‌تواند هم دوندگی و تلاش کمتری داشته باشد و هم در هر بازی 2 گل بزند. او این روزها بیشتر از تمام دوران بازی کردنش در بازی‌ها محو است. وقتی رونالدو در یونایتد بود، بین سال‌های 2006 و 2008، به نظر من بهترین دوران فوتبالی‌اش را گذراند، البته از نظر انگیزه و دوندگی در تمام مدت بازی. از زمانی که به رئال‌مادرید رفته توانسته چیزهای زیادی به دست آورد اما به جای اینکه در تمام 90 دقیقه در تلاش باشد، بیشتر در زمین محو است البته کارش را هم می‌کند. او به پله فکر می‌کند، به آمار و ارقامش، آن آمار و ارقام فوق‌العاده‌ای که یک بازیکن فکر می‌کند هرگز نمی‌تواند به آن برسد؛ هم از نظر تعداد بازی‌ها، هم تعداد گل‌ها اما اگر نظر من را بخواهید می‌گویم رونالدو به همه آنها خواهد رسید. حتی فکر می‌کنم دوران بازی کردن او از مسی هم بیشتر باشد. فکر می‌کنم گل‌های بیشتری هم نسبت به او بزند و پیش‌بینی‌ام این است فوتبال را در حالی ترک می‌کند که دستاوردهای بی‌نظیری داشته است. فکر می‌کنم برای مدت خیلی طولانی به کارش ادامه می‌دهد. در این مدت هم یک گلزن ویژه‌تر از چیزی که حالا هست خواهد شد. دلیلش این است که بیشتر از قبل داخل محوطه جریمه می‌شود، نزدیک به تیر دروازه، به هر حال این عالی است. ما بارها شاهد دگرگونی‌های بازیکنان بوده‌ایم. رایان گیگز را دیدیم، کسی که از پست وینگر به مرکز زمین منتقل شد و به عنوان یک هافبک بازی کرد. حالا هم می‌توانیم رونالدو را در پست یک مهاجم نوک ببینیم. خود رونالدو می‌داند که فعلا بخوبی می‌تواند در زمین عقب برود و پیشروی کند اما این را هم می‌داند که برای همیشه نمی‌تواند بازیکنان را از پیش رو بردارد. به نظرم رونالدو بزودی یک گلزن می‌شود، یک بازیکن هدف و شکارچی فرصت‌طلب که در کارش هم فوق‌العاده است.


شباهت گزینه‌های بارسا با کی‌روش
پرستار بچه
تری گیبسون: زمانی بود که رئال‌مادرید این طور تصور می‌کرد که یک مربی حتی می‌تواند یک پرستار بچه باشد، چون این تیم بازیکنان خوبی دارد. خوانده راموس، کارلوس کی‌روش، واندرلی لوکزامبورگو و... حالا به لیست بارسلونا نگاه می‌کنم و می‌بینم دقیقا چیزی شبیه به این است. به نظرم بازیکنان بارسلونا نیاز به یک رهبر دارند، کسی که وقتی از در وارد می‌شود به او احترام بگذارند؛ چه بازیکنان و چه مدیریت باشگاه. من معتقدم برای هر مربی‌ای رد کردن پیشنهاد بارسلونا سخت است، پس جای تعجب دارد که در لیست آنها برخی مربیان وجود دارند. از طرفی بارسلونا در خطر این موضوع قرار دارد که فکر کند نیاز زیادی به مربی ندارد و برای انتخاب مربی هم زمان زیادی نگذارد. اگر قرار باشد من انتخاب کنم به نظرم بهترین گزینه گوآردیولا است. ببینید چقدر در منچستر اوضاع خوبی دارد، اگر بگوید عاشق این تیم نیستم، پس قطعا باید به تیم دیگری برود. دومین گزینه‌ام سیمئونه است. از نظر رهبری او ایده‌آل است و فکر می‌کنم به اندازه کافی انعطاف‌پذیر است که با هر بازیکنی کار کند و دوباره یک تیم را بسازد، یعنی دقیقا همان چیزی که بارسلونا نیاز دارد. بعد از اینها نظرم روی یورگن کلوپ است، البته باید دید او هم مشتاق است یا نه. باشگاه‌های بزرگ معمولا مربی عوض می‌کنند، مربیان بزرگ هم از تیمی به تیم دیگر می‌روند، البته تیم‌های بزرگ، طبیعتا هم انتخاب اول مربیان بزرگ تیم‌های بزرگ هستند و دوست ندارند براحتی اخراج شوند. در لیست من همچنین آنتونیو کونته هم وجود دارد. به هر حال وظیفه مدیر ورزشی یک باشگاه هم هست که به بهترین شکل مربیان را زیر نظر بگیرد. جدا از این مربیان من لیستی دارم که به نظر خودم واقع‌بینانه‌تر است. مربیانی که قبلا هم به بارسلونا نسبت داده شده‌اند؛ مثل مایکل لادروپ. مردم می‌گویند او تجربه مربیگری زیادی ندارد اما با سوانسی قهرمان لیگ‌کاپ شده و در لالیگا هم مربیگری کرده و به نظرم مستحق احترام است. باشگاه بارسلونا البته بیش از همه روی ارنستو والورده متمرکز است. در سال‌های اخیر او مدام یکی از گزینه‌های بارسلونا بوده است. گزینه دیگر من جیووانی فان‌برونکهورست است. درست است که تازه وارد مربیگری شده اما شانس خوبی با فاینورد دارد. دیگر گزینه هم فلیپ کوکو است. او قبلا با آیندهوون قهرمان شده است و در بارسلونا هم دوران خوبی داشته است. یکی دیگر از مربیانی که از نظر من برای بارسلونا مناسب است لورن بلان است. برای بارسلونا بازی کرده، با بوردو قهرمان شده، با پی‌اس‌جی هم همین‌طور. آخرین مربی لیست من هم لئوناردو یاردیم است.