همه می‌گویند دونالد ترامپ بدترین و احمق‌ترین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا تا امروز بوده است اما در عین حال نباید سابقه او را به عنوان یک بازیگر و شومن قابل و همچنین یک کارچاق‌کن کارکشته دست کم گرفت. همه او را به دهان گنده و بر زبان آوردن هر چیزی که به مغز نه‌چندان پیچیده‌اش خطور می‌کند می‌شناسند اما این نیویورکی تاجرمسلک وقتش که برسد مهم‌ترین چیزها را در خفا نگاه می‌دارد. او حتی پیش از آنکه ریاست‌جمهوری‌اش 100روزه شود، استادانه، ریشه چرخش‌های اساسی‌اش از مواضع قبلی را پنهان کرده است. او این روزها در سخنرانی‌ها و مصاحبه‌هایش به مناسبت جشن 100روزه شدن ریاستش بر کاخ سفید هنوز همان ترامپ همیشگی با همان اظهارات کوته‌بینانه به نظر می‌رسد اما به نظر می‌رسد مردی که همه ویترین خانوادگی و تجاری‌اش را جلوی چشم عوام چیده است، در اتاق بیضی کاخ سفید هم اسرار مگوی بسیاری را پنهان کرده است. شامگاه شنبه ۹ اردیبهشت (30 آوریل) در حالی که انجمن خبرنگاران کاخ سفید بنا به رسم هر ساله میهمانی شامی را در واشنگتن برگزار می‌کرد، همه از مدت‌ها پیش می‌دانستند که خود رئیس‌جمهور خانه نیست. به جای آن ترامپ برای جشن گرفتن صدمین روز ریاست خود به جمع حامیانش در هریزبرگ پنسیلوانیا رفته بود تا رسانه‌ها، سلبریتی‌ها و حتی سیاست آمریکا را به لجن بکشد و اینگونه روحیه خودبرتربینی ذاتی‌اش را ارضا کند: «جز پنسیلوانیا هیچ جای دیگری نبود که ترجیح بدهم این رخداد 100روزه شدن را آنجا جشن بگیرم. جماعت زیادی از بازیگران هالیوود و اعضای رسانه‌های واشنگتن در تالار هتلی در پایتخت ما همدیگر را تسلی می‌دهند... آنها به بهانه میهمانی شام خبرنگاران کاخ سفید دور هم جمع شده‌اند، بدون رئیس‌جمهور و من بیش از این نمی‌توانم شاد باشم که 100 مایل دورتر از آن باتلاق واشنگتن هستم و شامگاهم را با شما می‌گذرانم که جمعیت بسیار بزرگ و مردم به مراتب بهتری هستید». این نخستین بار ظرف 36 سال اخیر بود که رئیس‌جمهور در جشن 100روزه شدنش در جمع خبرنگاران و سلبریتی‌ها در واشنگتن حضور نمی‌یافت. جای این میهمانی، ترامپ روز شنبه در پنسیلوانیا 2 فرمان اجرایی دیگر را امضا کرد که یکی از آنها دستور بازبینی همه قراردادهای تجاری ایالات متحده و دیگری دستور تشکیل دفتر سیاست‌های تجاری و تولیداتی است.
او در هفته‌ای که به این جشن منتهی می‌شد با هوش یک شومن خبره با جو منفی رسانه‌ها و افکار عمومی هم‌نوا شده بود آن هم در حالی که نظرسنجی‌های گوناگون از دلسردی بی‌سابقه یانکی‌ها از یک رئیس‌جمهورشان طی 100 روز نخست حکایت می‌کردند. این خود صاحب معاملات املاک ملکی کاخ سفید بود که اعتراف کرد هنوز با این مسؤولیت سنگین کنار نیامده و فکر نمی‌کرده است پست ریاست‌جمهوری ایالات متحده به این سختی باشد. او همچنین هوشمندانه گناه بی‌کفایتی‌هایش را به گردن نارضایتی از حصر همیشگی خود در میان محافظان انداخت و حتی گفت دلش برای نشستن پشت رل ماشین تنگ شده است. ترامپ همچنین جمعه شب در یک گفت‌وگوی تلویزیونی با شبکه فاکس نیوز به مناسبت 100روزه شدن ریاست جمهوری‌اش، این بار دیوار هم‌حزبی‌هایش را کوتاه دید و جمهوری‌خواهان را به بی‌عرضگی در مدیریت کنگره به رغم برتری عددی هر دو مجلس سنا و نمایندگان متهم کرد تا بدین وسیله بی‌کفایتی دولت خود تا امروز را توجیه کند.
ضیافت شام با دشمن
اما این همه ماجرا نبود. به رغم این فرافکنی‌های در پیشگاه افکار عمومی، مخاطبان خاص «رسانه جنجالی ترامپ» خبرهایی تامل‌برانگیز از پشت‌پرده کاخ سفید می‌شنیدند. خبرهایی که معنایی جز سازش سیاسی بزرگ او با مهم‌ترین مخالفان جمهوری‌خواهش نداشت. در همان حال که ترامپ مقابل افکار عمومی هم‌حزبی‌های جمهوری‌خواهش را به کم‌کاری در حمایت از طرح‌ها و لوایح کاخ سفید متهم می‌کند، با دوقلوهای جهنمی بازهای شکاری جنگ‌افروز آمریکا بر سر یک میز می‌نشیند. چهره‌هایی به مراتب تعیین‌کننده‌تر از یک مشاور رسانه‌ای مثل روبرت مرداک، غول رسانه‌ای صهیونیست که خبر دیدارهای مداومش با ترامپ اخیرا منتشر شده است. دوشنبه هفته پیش وقتی خبر ضیافت شام خصوصی رئیس‌جمهور با 2 سناتور صهیونیست و نومحافظه‌کار یعنی جان مک‌کین و لیندسی گراهام پیچید، معنایی نداشت جز اینکه ترامپ با چهره‌های تعیین‌کننده رهبری اتاق پشتی حزب جمهوری‌خواه به توافق کامل رسیده است. گراهام، سناتور کارولینای جنوبی از سال 2003 و شریک خانوادگی توأمان بوش‌ها و کلینتون‌ها در آن ضیافت خصوصی آیپک، لابی اسرائیلی آمریکا را نمایندگی می‌کرد و جان مک‌کین، سناتور نازی‌پرور و تروریست‌پرور آریزونا، مسؤول کمیته نیروهای مسلح کنگره و نامزد شکست‌خورده جانشینی بوش در کاخ سفید نیز از طرف دولت سایه آمده بود. مساله اصلا این نبود که چرا این دو سناتور سابقا درجه‌دار با هم برای شام بیرون رفته‌اند، چون در سال‌های اخیر صفحات مطبوعات پر بوده از عکس‌های این دو قلوی جنگ‌طلب در مراسم و رستوران‌های مختلف. اما همراه شدن سیندی، همسر مک‌کین با دوقلوها و محل غیرمتعارف شام خوردن‌شان یعنی کاخ سفید به میزبانی خانواده ترامپ آب سردی بود بر سر کسانی که شرط بسته بودند ترامپ تا روز آخر ریاست‌جمهوری‌اش به جنگ لفظی و توئیتری با این دو ادامه خواهد داد و کماکان یکدیگر را «کور»، «احمق» یا «ترسو» توصیف می‌کنند اما اختلافات آنها به 100 روز هم نکشید، در حالی که سابقه دعوای ترامپ با مک‌کین و دوقلویش گراهام به دست‌کم 2 سال پیش بازمی‌گردد. ترامپ حتی یک بار حیثیت نظامی مورد ادعای مک‌کین را زیر سوال برده و او را نه یک قهرمان جنگی بلکه یک اسیر جنگی(به دست
ویت‌کنگ‌ها) خطاب کرده بود. اما آنطور که از شواهد امر پیداست در کمال تعجب آنها نه بر سر میز شام به سمت هم بشقاب پرتاب کردند، نه الفاظ رکیک رد و بدل کردند، بلکه در پایان شب 24 آوریل وقتی دروازه ایوان جلویی کاخ سفید باز شد همه چیز از رضایت همه طرفین حکایت داشت. این شام خانوادگی با توجه به ساختار خانوادگی سیاست‌ورزی ترامپ به معنای تضمینی برای توافق جدید او با نومحافظه‌کارترین سیاستمداران دولت سایه آمریکاست.
حتی وقتی لیندسی گراهام پس از این ضیافت با شبکه فاکس نیوز مصاحبه کرد، تلویحا به نوعی توافق نظامی با رئیس‌جمهور اشاره می‌کرد، چرا که گفت آمریکا قطعا دیوانه کره‌شمالی- اشاره به اون- را سرجایش می‌نشاند. وقتی خبر این ضیافت خصوصی بین دشمنان هم‌حزبی، مشترکا توسط کاخ سفید و کنگره رسانه‌ای می‌شود، حتما پیامی است مبنی بر همکاری‌های تنگاتنگ‌تر در آینده. درست 2 روز پس از این ضیافت بود که ترامپ و افراد کلیدی کابینه‌اش برای نخستین‌بار در جلسه استماع سنا حاضر شده و درباره سرشاخ شدن آمریکا با کره‌شمالی توضیحاتی دادند. این حضور ترامپ مقابل پرسش‌کنندگان کنگره قطعا به معنای اطمینان خاطر قبلی به او از سوی گراهام و مک‌کین بوده و یک گام مهم در تقویت مناسبات تیره و تار کاخ سفید و عمارت کپیتول محسوب می‌شود. ضمنا ترامپ نیز در مصاحبه جمعه شب با فاکس‌نیوز به رغم انتقادات کلی‌اش از جمهوری‌خواهان کنگره مدعی شد روابط شخصی خوبی با اغلب نمایندگان و سناتورهای هم‌حزبی‌اش برقرار کرده است در حالی که در بدو ورود به کاخ سفید با هیچ‌کدام آشنایی نداشت. بدین ترتیب پیش‌بینی سرگئی لاوروف مبنی بر اینکه ترامپ پس از 6 ماه خود را در کاخ سفید پیدا کرده و تیم مورد نظرش را تشکیل می‌دهد چندان دور از انتظار نیست.
تغییرات نومحافظه‌کارانه دولت ترامپ
برخی منابع نزدیک به ترامپ، محور توافقات رئیس‌جمهور آمریکا با نمایندگان گردانندگان حاکمیت پشت‌پرده صهیونیستی آمریکا و اسرائیل (مک‌کین و گراهام) را تقویت دوباره نقش رهبری آمریکا در قبال اروپا از یک سو و پرهیز از اتحاد با روسیه به شرط خروج از بحران در حال بزرگ و بزرگ‌تر شدن خاورمیانه توصیف کرده‌اند. در عوض آمریکا و انگلیس در کنار هم با گسترش ناتوی اروپایی و سازماندهی ناتوی عربی پشت سر اسرائیل جنگی غیرمستقیم را با رقبای شرقی‌شان آغاز خواهند کرد. همچنین در نتیجه این توافق، ترامپ مبنای سیاست‌های آتی خود را بر ایده‌های نومحافظه‌کاری آنگلوصهیونیستی مشترک میان لندن و واشنگتن خواهد چید. پیش‌بینی می‌شود در آینده شاهد انتصاب نومحافظه‌کارانی سرسخت در حساس‌ترین پست‌های آمریکا به قرار زیر باشیم:
تام گافس(دستیار مک‌کین در کمیته نیروهای مسلح سنا) احتمالا به عنوان دستیار قائم‌مقام پنتاگون در امور اروپا و ناتو منصوب می‌شود. او یک افسر نیروی هوایی آمریکاست که پیش‌تر پست‌هایی در وزارت خارجه هیلاری کلینتون و شورای امنیت ملی داشته است.کرت ولکر(مدیر موسسه مک‌کین در دانشگاه دولتی آریزونا) احتمالا به سمت وزارت خارجه در سایه برای کنترل رکس تیلرسون منصوب می‌شود. او یک قاضی نظامی سابق است که در زمان غائله گرجستان و روسیه در سال 2008 به عنوان سفیر جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت آمریکا در ناتو منصوب شد.