دیدار فینال جام حذفی باشگاه‌های کشور با برتری تیم نفت تهران برابر تراکتورسازی تبریز همراه شد تا علی دایی برای سومین بار قهرمان شود. دیدار فینال در ورزشگاه نفت و گاز اروندان خرمشهر آغاز شد که در پایان شاگردان علی دایی موفق شدند با برتری یک بر صفر عنوان قهرمانی را به خود اختصاص دهند. سجاد شهباززاده در دقیقه ۸۸ برای نفت گل زد. این دیدار که با استقبال سرد تماشاگران در زمین نه چندان مناسب ورزشگاه اروند آغاز شد در دقایق ابتدایی اتفاق خاصی را رقم نزد و 2 تیم فقط توپ را در میانه میدان به جریان درآوردند. در ۲۰ دقیقه ابتدایی این دیدار
2 تیم موقعیتی را روی دروازه یکدیگر خلق نکردند اما در دقیقه ۲۷ تیم تراکتورسازی صاحب یک ضربه پنالتی شد که میلاد فراهانی دروازه‌بان نفت ضربه ایرانپوریان را مهار کرد. دقیقه ۳۶: محمد ابراهیمی مهاجم تراکتورسازی با ضربه‌ای آکروباتیک دروازه نفت را تهدید کرد اما ضربه او با اختلاف کمی از بالای دروازه به بیرون رفت. دقیقه ۴۵: محمد ابراهیمی در دقیقه آخر نیمه اول موقعیت خوبی به دست آورد و در حالی که می‌توانست به بازیکن
هم تیمی پاس بدهد ضربه را زد که از کنار دروازه به بیرون رفت. نیمه دوم این دیدار هم مانند نیمه اول بسیار سرد و کسل‌کننده آغاز شد و کیفیت پایین زمین روی عملکرد هر دو تیم تاثیر منفی گذاشته بود. با این حال نه تراکتورسازی و نه نفت نتوانستند در ۱۰ دقیقه ابتدایی این نیمه موقعیت خطرناکی را خلق کنند. در دقایق میانی نیمه دوم هم دو تیم همچنان به روند بد بودنشان ادامه دادند و تا دقیقه ۶۵ موقعیت خطرناکی روی دروازه‌ها ایجاد نشد. در دقیقه ۸۴ این دیدار شهرام گودرزی بازیکن تیم فوتبال تراکتورسازی به خاطر مصدومیتی که برایش ایجاد شد به بیمارستان منتقل شد. مصدومیت گودرزی به حدی بود که آمبولانس به مرکز زمین آمد و گودرزی را به بیمارستان برد. پس از شروع این دیدار تیم فوتبال نفت تهران در دقیقه ۸۸ موفق شد توسط سجاد شهباززاده دروازه تراکتورسازی را باز کند. شهباززاده با ضربه سر توپ ارسالی آندرانیک تیموریان را به گل برتری تیمش تبدیل کرد. در دقایق پایانی تراکتورسازی تلاش زیادی کرد بتواند گل خورده را جبران کند اما دفاع خوب نفتی‌ها این اجازه را به آنها نداد. با این قهرمانی علی دایی برای سومین بار در جام حذفی قهرمان شد. او 2 بار با پرسپولیس این عنوان را به دست آورده بود.
خداحافظی علی دایی با نفت پس از قهرمانی
سرمربی تیم فوتبال نفت تهران تاکید کرد کمترین سهم را در قهرمانی تیمش در جام حذفی داشته است. وی از بازیکنان این تیم هم خداحافظی کرد. علی دایی پس از کسب قهرمانی در مسابقات جام حذفی که با برتری یک بر صفر نفت برابر تراکتورسازی همراه بود، گفت: من این قهرمانی را به پسر بهزاد غلامپور تقدیم می‌کنم که بیمار بود و پدرش با همه مشکلاتی که داشت در تمرین حضور پیدا می‌کرد. وی افزود: بازی خوبی انجام دادیم و مستحق پیروزی بودیم. خدا را شکر می‌کنم و خدا کمک کرد قهرمان شویم. بچه‌ها به حداقل حقی که داشتند رسیدند. دایی در پاسخ به سوال خبرنگاری که معتقد بود این قهرمانی بیشتر سهم او است، ادامه داد: من کمترین سهم را در این قهرمانی دارم و خواهش می‌کنم شما هم این حرف را نزنید. ما برای رسیدن به این عنوان سختی‌های زیادی کشیدیم و خوشحالم که با تلاش بازیکنان قهرمان شدیم. وی درباره اینکه آیا در تیم نفت باقی خواهند ماند؟ گفت: من در رختکن از بازیکنان خداحافظی کردم و از ورزشگاه که بیرون بروم دیگر سرمربی نفت نخواهم بود. رفتن از نفت برای من سخت نیست و تنها به خاطر جدایی از بازیکنان است که برایم سخت است. علی دایی درباره اینکه برای فصل آینده چه برنامه‌ای دارید، گفت: اجازه بدهید چند روزی استراحت کنم تا بعدا در این باره فکر کنم. الان که خدمت شما هستم هیچ برنامه‌ای برای آینده ندارم. وی افزود: این قهرمانی را به کسانی تقدیم می‌کنم که تیم را رها کردند و رفتند. الان خوشحال باشند که نفت قهرمان شده و من هم دارم از نفت می‌روم. هیچ‌کس ما را حمایت نکرد و همه ما را تنها گذاشتند. مطمئن باشید از فردا نفتی وجود نخواهد داشت و این مایه تاسف است که تیم قهرمان جام حذفی را باید فراموش کرد.
قلعه‌نویی با پرستاره‌ترین تیم به جام نرسید
تراکتورسازی که در ابتدای فصل پرستاره‌ترین تیم ایران شد و از آن به عنوان شانس اول قهرمانی نام برده می‌شد نه تنها در لیگ بلکه در جام حذفی هم قهرمان نشد. شکست تراکتورسازی در فینال جام حذفی باشگاه‌های کشور را شاید بتوان پایان تلخی دیگر برای امیر قلعه‌نویی به شمار آورد، آن هم با گذشت ۴ فصل از روند ناکامی‌های بی‌پایان مردی که دیگر شباهتی به مربی همیشه پیروز سال‌های نه‌چندان دور ندارد. امیر قلعه‌نویی، سرمربی موفق باشگاه‌های استقلال و سپاهان که ۵ بار فاتح رقابت‌های لیگ برتر شده است درست بعد از پایان یک فصل موفق در سال ۹۱ از روزهای درخشان خودش دور شد و در خرمشهر چهارمین فصل ناکامی‌های خودش را به نقطه پایان رساند. قلعه‌نویی در استقلال 2 عنوان ناامیدکننده پنجم و ششم جدول را کسب کرد و پس از جنجال‌ها و اختلافات گسترده با برخی بازیکنان و کادر مدیریتی در حالی که دیگر جایگاه خوبی نزد هواداران این باشگاه هم نداشت از استقلال جدا شد. اما در تبریز هم تغییری در روند کاری قلعه‌نویی ایجاد نشد. کسب یک عنوان چهارمی لیگ در فصل گذشته خواسته هواداران تراکتورسازی را برآورده نمی‌کرد. در فصل جاری هم با وجود هزینه‌های سنگین این باشگاه و خرید بازیکنان گرانقیمت، درحالی که پس از جذب تمام بازیکنان مورد نظر قلعه‌نویی گفته می‌شد پرمهره‌ترین و پرستاره‌ترین تیم لیگ برای قهرمانی در 2 جام در اختیار سرمربی سرخ‌های تبریز قرار گرفته، هر دو جام از دست رفت. شاید وقت آن رسیده امیر قلعه‌نویی که همواره با تکیه بر توفیق در نقل و انتقالات و جذب بهترین‌های لیگ تیم‌های خودش را به موفقیت رسانده راه و روش متفاوتی را در رقابت با سایر مدعیان و رقبای اصلی خودش تجربه کند. حالا که پرسپولیس، استقلال و حتی سپاهان با مهره‌هایی کمتر و کم هزینه‌تر می‌توانند عملکرد بهتری از تیم‌های پرستاره قلعه‌نویی داشته باشند می‌توان گفت عصر موفقیت‌های پیاپی قلعه‌نویی به پایان رسیده و پرافتخارترین مربی لیگ برتر باید با اندیشه‌های تازه‌ای به میدان رقابت بازگردد؟