لوکا بوناچیچ، مربی ۶۲ ساله اهل کشور کرواسی برای چندمین بار هدایت یک تیم ایرانی را بر عهده گرفت تا تعداد مربیان کروات لیگ برتری به 3 نفر برسد. بعد از عقد قرارداد گسترش فولاد تبریز با لوکا بوناچیچ، این کروات نامآشنا در فوتبال ایران به عنوان سومین مربی کروات عهدهدار هدایت یکی از تیمهای لیگ برتری شد تا بار دیگر موج «ویچ»ها فوتبال ایران را در بر گیرد. اواخر دهه 70 و اوایل دهه 80 بود که پای مربیان کروات به فوتبال ایران باز شد و از آن به بعد شاهد حضور تعداد زیادی از این مربیان در فوتبالمان بودیم. مربیانی که از لیگ برتر تا لیگ یک روی نیمکت تیمهای ایرانی نشستند و رکورددار حضور مربیان خارجی در فوتبال ایران شدند. اوایل دهه 90 بود که تعداد این مربیان در فوتبال ایران تا حدودی کم شد اما باز هم در این میان بودند مربیانی مثل اسکوچیچ، استیماچ، بگوویچ و... که رشته حضور کرواتها روی نیمکت تیمهای ایرانی را استمرار بخشیدند. تیم فوتبال پرسپولیس با بازگرداندن معروفترین مربی کروات در آخرین هفتههای لیگ چهاردهم به ایران فاز جدیدی را از حضور این مربیان در فوتبال ایران باز کرد. برانکو با نتایج درخشانی که در لیگ پانزدهم و متعاقب آن در لیگ شانزدهم گرفت و در نهایت سرخپوشان را بعد از سالها به مقام قهرمانی لیگ برتر رساند، باعث شد بار دیگر رویکردی نو به مربیان کروات در فوتبال ایران ایجاد شود. سپاهان دومین تیمی بود که بعد از پرسپولیس و با الگوبرداری از این تیم به امید رقم زدن روزهای خوش سراغ مربی کروات و پیشین خودش رفت و با بازگرداندن کرانچار در آخرین هفتههای لیگ شانزدهم با نگاه به فصل آینده قدم در همان راهی گذاشت که پیش از آن پرسپولیس گذاشته بود تا «طاهری» سپاهان با تقلب از روی دست «طاهری» پرسپولیس، برای قهرمانی در فصلهای آینده دورخیز کرده باشد. بعد از آن گسترش تبریز هم قدم در همان راه گذاشت و آنها هم مربی کروات پیشین خود را فراخواندند تا این تیم هم با لوکا بوناچیچ قدم به لیگ هفدهم بگذارد. لیگ برتر دوره هفدهم نیز با حضور ۱۶ تیم برگزار میشود و عجیب اینکه از این ۱۶ تیم، حداقل ۳ تیم با مربیان کروات وارد این مسابقات میشوند تا تقریبا یکسوم مربیان لیگ برتر را کرواتها تشکیل بدهند و این جماعت، تنها مربیان خارجی شاغل در لیگ برتر باشند. هیچ بعید نیست که این سه مربی با نتایجی که در تیمهای خود بگیرند باعث شوند نگاه فوتبال ایران به این مربیان که از گذشته هم گفته میشد نزدیکترین مربیان خارجی به فوتبال و فرهنگ ایران هستند همچنان فزونی داشته باشدو شاهد افزایش این مربیان نسبتا ارزانقیمت و سازنده باشیم.