دیروز دور دوم انتخابات سراسری فرانسه با چشم‌انداز پیروزی بزرگ حزب دولتی تازه‌تاسیس «جمهور به پیش» برگزار شد. پیش‌بینی‌ها از یک هفته پیش و پیروزی حزب امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور جدید فرانسه در مرحله اول تغییر چندانی نکرده‌اند و با توجه به فقدان هرگونه نیروی اجتماعی موثر در مواجهه با سلطه لیبرالیسم شرکتی صهیونیستی بر همه ارکان این کشور، به احتمال زیاد «جمهور به پیش» مشترکا با دیگر حزب لیبرال چپگرا یعنی «مودم» بین ۴۰۰ تا ۴۷۰ کرسی از ۵۷۷ کرسی مجلس ملی فرانسه را آن خود خواهند کرد.
این در حالی است که همانند دور نخست و چه‌بسا حتی پیش‌تر از آن بحث مشروعیت حاکمیت جدید نارنجی‌ها بر کاخ الیزه و پارلمان جدی است. هفته پیش بیش از 51 درصد از
۴۷ میلیون واجد شرایط در دور نخست انتخابات پارلمانی رأی شرکت نکردند و این کاهش میزان مشارکت در این مرحله نیز ادامه یافت. با توجه به پایین‌ترین مشارکت مردمی در انتخابات پارلمانی و حتی انتخابات ریاست‌جمهوری پیش از آنکه پایین‌ترین‌ها طی جمهوری پنجم از زمان جنگ دوم جهانی بود، می‌توان گفت فرانسوی‌ها متوجه ناکارآمدی و عدم استقلال حاکمیت سیاسی فعلی‌شان شده‌اند و قطعا این تردیدها با گذشت چند صباحی از استقرار جریان سیاسی مزدور مکرون و روشن شدن ماهیت واقعی آن، بعید نیست ملتی که میراث بزرگ‌ترین انقلاب در اروپای غربی است به فکر تغییر نظام بیفتد.
انتخابات دیروز چهارمین انتخابات سراسری فرانسه طی 2 ماه گذشته بود که در آن برتری احزاب سنتی چپ و راست میانه به چالش کشیده شده و نام‌های جدیدی در سپهر سیاسی فرانسه مطرح شدند.
پس از مطرح کردن امانوئل مکرون به عنوان یک عروسک خیمه‌شب‌بازی جذاب اما فاقد اختیار توسط رسانه‌های جریان اصلی عمدتا صهیونیستی در فرانسه و اتحادیه اروپایی، حال نوبت زدن ریشه سیاستمداران استخوان‌دار در پارلمان به اسم تغییر و اصلاحات است حال آنکه اغلب نامزدهای حزب «جمهور به پیش» نیز مانند رهبرشان چهره‌های بزرگنمایی شده دگرباش و فمنیست توسط رسانه‌ها و فاقد سابقه سیاسی چندانی هستند. به عبارت دیگر نه مکرون و نه حزبش، پیروزی‌شان پاسخی به مشکلات جدی امنیتی فرانسه و اتحادیه اروپایی محسوب نشده و تنها با رنگ و لعاب جدید بر همان نظام شکست خورده لیبرال و با تکیه بر قدرت فریب افکار عمومی رسانه‌ها از اقلیتی نسبتا جوان رای گرفته‌اند.
شخصیت مزدور، سلبریتی و فاقد منش سیاسی مکرون 39 ساله در جلد اخیر هفته‌نامه انگلیسی اکونومیست، ارگان اصلی خاندان بانکدار صهیونیست روتشیلد نمود یافته است. برای نخستین‌بار پس از 5 سال و دوران طلایی اوباما اکونومیست جرات یافته یک رهبر غربی را به شکلی کاملا قهرمانانه روی جلد همواره انتقادی‌اش به تصویر بکشد. صاحبخانه جدید الیزه همانند مسیح روی آب راه می‌رود حال آنکه در کنار او پاهای ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس که غرق شده تصویر شده‌اند. بدین ترتیب روتشیلدها تلاش کرده‌اند مزدور جدید خود در فرانسه را نزد افکار عمومی تقدس بخشند اما مشکل اینجاست که تقریبا تمام مانورهای رسانه‌ای اکونومیست در سال‌های اخیر به شکست انجامیده‌اند.