سرانجام نارنجی‌های لیبرال و دگرباش مورد حمایت دولت، مجلس ملی فرانسه را در دور دوم انتخابات سراسری قبضه کردند. اگرچه پیروزی روز یکشنبه حزب دولتی جدید «جمهور در حرکت» کمتر از آنچه پیش‌بینی می‌شد قاطعانه بود اما نامزدهای مورد حمایت امانوئل مکرون، رئیس‌جمهوری تازه‌وارد و همچنین حزب متحد او  موسوم به«مودم» به ترتیب با کسب ۳۰۸ و ۴۲ کرسی از ۵۷۷ کرسی مجلس ملی به یک پیروزی بزرگ دست یافتند.  به این ترتیب تشکیلات سیاسی مکرون که مستقیما توسط شرکت‌های بزرگ آلمانی و اروپایی و رسانه‌ها و بانک‌های کارتل روتشیلد حمایت مالی و تبلیغاتی می‌شود با بیش از 350 کرسی اکثریت مطلق 06/60 درصدی بخش پایین‌دست پارلمان فرانسه را به دست آوردند که این به معنای هموار شدن جاده قانونی برای اجرای برنامه‌های دیکته شده به مکرون به عنوان مترسک سرمایه‌داری حاکم بر اروپا در فرانسه است. مهم‌ترین ویژگی نامزدهای پیروز حزب دولتی حاکم بر مجلس فرانسه، تعدد زنان، جوانان کم‌تجربه، دگرباشان جنسی و فمنیست‌هاست. این موضوع در کنار به حاشیه رفتن 2 حزب سنتی جمهوری‌خواه و  سوسیالیست در مجلس برای نخستین بار پس از جنگ دوم جهانی نخستین پس‌لرزه سیاسی در فرانسه پس از زلزله رسیدن مکرون به ریاست‌جمهوری بود. در حالی که نیمی از نامزدهای نارنجی‌ها را زنانی جوان یا میانسال با حداقل سابقه سیاسی تشکیل می‌دادند، اغلب آنان در حوزه‌های‌شان پیروز شدند و بدین ترتیب این مجلس با 223 نماینده زن یک رکورد تاریخی در فرانسه، تنها کشور اروپای غربی که زنان تاکنون جایگاه سیاسی چندان محکمی نداشتند محسوب می‌شود به طوری که شمار نمایندگان زن در ترکیب مجلس بعدی فرانسه ۶ برابر تعداد زنان نماینده برآمده از انتخابات سال ۱۹۹۳ خواهد بود. همچنین جوان‌ترین نامزد نارنجی‌ها ۲۴ سال دارد.  
ادوارد فیلیپ، نخست‌وزیر دولت مکرون در پی کسب اکثریت مجلس توسط حزب حاکم آن را برای کابینه تعهدآور دانست و گفت دولت در ماه‌های آینده با «قاطعیت» بیشتری به کار خود ادامه خواهد داد. اما قاطعیتی که او از آن سخن گفته پشتوانه مردمی چندانی ندارد به طوری که روز یکشنبه فرانسه شاهد رکورد پایین‌ترین میزان مشارکت در انتخابات طی ۶۰ سال گذشته بود.   35/57 درصد از واجدان شرایط در دور دوم انتخابات پارلمانی رای ندادند و برخلاف تبلیغات حزب حاکم که قشر جوان را حامی اصلی خود معرفی می‌کند، پیروزی مکرونی‌ها با تحریم انتخاباتی و رای ندادن ۷۵ درصدی شهروندان ۱۸ تا ۲۵ ساله فرانسوی شکل گرفت. تحلیلگران، سرخوردگی بسیاری از شهروندان از رأی نیاوردن نامزد خود در انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری ماه گذشته را عامل این مشارکت اندک می‌دانند اما در عین حال باید اذعان کرد بیشتر فرانسوی‌ها مکرون و حزبش را مزدور آلمانی‌ها و بانکداران می‌شناسند نه یک سیاستمدار مستقل. شکست بی‌سابقه احزاب سنتی فرانسه روی دیگر سکه پیروزی نارنجی‌های لیبرال بود به طوری که حزب دست راستی جمهوری‌خواه و دیگر احزاب کوچک متحد آن از جناح محافظه‌کار به ۱۳۰ کرسی بسنده کرد و حزب سوسیالیست به همراه دیگر احزاب چپگرای متحدش نتوانست بیش از
۳۳ کرسی به دست آورد.  این بدترین شکست دو حزب به ترتیب از سال 1958 و 1969 بود.
3 نامزد اصلی حزب سوسیالیست یعنی ماریسول تورن، نجات والو بلقاسم و مریم الخمری که هر سه در کابینه اولاند وزیر بودند، مهم‌ترین ناکامان این دوره به شمار می‌روند. ژان کریستوف کامبادلیس، دبیرکل حزب سوسیالیست نیز قطعا از سمت خود استعفا می‌دهد اما دو حزب «جبهه ملی» به رهبری مارین لوپن و «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» از جناح چپ رادیکال به رهبری ژان لوک ملانشون کرسی‌هایی به مراتب بیش از مجلس فعلی کسب کردند. این دو که جزو رقبای اصلی مکرون برای ریاست جمهوری بودند اگرچه امیدوار به ادامه اقبال عمومی به خود در انتخابات پارلمانی بودند اما کسب  به ترتیب ۱۷ و ۸ کرسی مجلس آینده برای آنها چندان هم ناامیدکننده نیست بویژه که خود مارین لوپن توانست برای نخستین‌بار به مجلس ملی راه یابد.