مایکل‌کاکس: خریدهای منچسترسیتی در این تابستان تا به حال شامل ادرسون 23 ساله و برناردو سیلوای 22 ساله بوده، استعدادهای جوانی که پپ گوآردیولا تخصص تبدیل کردن‌شان به ستاره‌هایی درجه یک را دارد. اما در این میان انتقال قریب‌الوقوع دنی آلوس، یکی از بهترین و باتداوم‌ترین فوتبالیست‌های یک دهه اخیر فوتبال اروپا، استثنایی است که می‌تواند کلید انقلاب پپ در سیتی باشد. درست که آلوس با توجه به سنش در اوج فوتبالش نیست، اوجی که نهایتش 6 سال پیش و فصل فوق‌العاده 2011-2010 بود اما نمایش‌های او در راه رسیدن یوونتوس به فینال چمپیونز لیگ در فصل گذشته نشان داد او هنوز هم فوتبالیستی درجه یک است، چه در پست فولبک راست، چه وینگر راست و چه حتی هافبک راست. آلوس در 2 بازی رفت و برگشت مقابل تیم سابقش، بارسلونا که در نهایت با پیروزی   3 بر صفر یوونتوس به پایان رسید نمایشی بی‌نقص داشت و این نمایش بویژه وقتی بیشتر به چشم آمد که در تضاد با بارسایی که یک دفاع راست تخصصی نداشت قرار گرفت. آلوس در بازی رفت نیمه نهایی مقابل موناکو یک قدم هم جلوتر گذاشت و پایه‌گذار هر دو گل گونزالو ایگوآین شد و نشان داد هنوز قادر به رقم زدن سرنوشت بازی‌های بزرگ است. اما جذاب‌ترین نکته درباره انتقال احتمالی آلوس به سیتی، همکاری دوباره او با گوآردیولا خواهد بود، مربی‌ای که از او بهترین مدافع کناری جهان فوتبال را ساخت. آلوس پیش از پیوستن به بارسا در سویا هم ستاره تیمش بود و گاهی به نظر می‌رسید هر دو پست دفاع و بال راست را خودش یک نفره بازی می‌کند. اما انرژی و تکنیک و استقامت آلوس در این دوران بیشتر غریزی بود و نمایش‌های انفرادی، تا اینکه آلوس در ماشین دقیق بارسای پپ جا افتاد و یاد گرفت چطور در ترکیب یک تیم بازی کند. اورلپ‌های آلوس با لیونل مسی در این دوران یکی از مرگبارترین سلاح‌های کاتالان‌ها بود و بهترین همکاری برزیلی-آرژانتینی تاریخ فوتبال را ساخت. خود آلوس درباره دورانش در بارسا و تاثیر گوآردیولا رویش در مصاحبه‌ای با روزنامه‌ تایمز چنین می‌گوید: «راز کار گوآردیولا در این است که باعث می‌شود نگاه‌تان به همه چیز عوض شود. او آلبرت انیشتین فوتبال است و همیشه دنبال جایی می‌گردد که در آن انقلاب به پا کند. من هیچ شکی در موفقیت او ندارم چون گوآردیولا استعدادی غیرطبیعی دارد. او به من یاد داد چطور بدون توپ فوتبال بازی کنم. من قبل از این با خودم می‌گفتم مگر می‌شود بدون توپ فوتبال بازی کرد؟! اما گوآردیولا به من نشان داد این راه بهتری است». همانقدر که استعداد گوآردیولا از نظر شاگرد سابقش غیرطبیعی می‌آید، کاری که آلوس هم برای بارسلونا می‌کرد خارج از چارچوب‌های معمول یک دفاع کناری بود.  نمایش‌های آلوس در این نقش به قدری عجیب بود که وقتی یک آنالیزور می‌خواست پست بازیکنان بارسلونا را براساس شماره‌های جا افتاده تعریف کند به مشکل می‌خورد. آمار آلوس در بعد هجومی به قدری بالا بود که نمی‌شد صرفا از او به عنوان فولبکی تهاجمی یاد کرد و آمار دفاعی‌اش به قدری بالا بود که نمی‌شد او را یک وینگر نامید. بهترین راه برای تعریف او شاید دسته‌بندی‌اش تحت عنوان یک هافبک باکس‌توباکس بود، البته با آمار پاس گلی بسیار بالاتر از معمول چنین پستی و این دقیقا خصوصیتی  است که گوآردیولا برای ساختن تیم خودش در سیتی به آن نیاز دارد. گوآردیولا فصل پیش تلاش کرد سیستمی که با بایرن‌مونیخ بازی می‌کرد را در سیتی بازسازی کند. این سیستم مبتنی بود به استفاده از فولبک‌های وارونه، یعنی فولبک‌هایی که در زمان مالکیت توپ به مرکز زمین منتقل می‌شدند تا فضای بیشتری به وینگرها برای استفاده از عرض زمین بدهند. این حرکت فولبک‌ها تیم را عملا به 2 یونیت 5 نفره دفاعی و هجومی تبدیل می‌کند. گوآردیولا این سیستم را در بایرن با داشتن 2 تا از بهترین فولبک‌های اروپا، فیلیپ لام و دیوید آلابا، با موفقیت اجرا کرد اما در سیتی به دلیل نداشتن ابزار لازم طرحش شکست خورد و مجبور شد رو به ایده‌های دیگری بیاورد. انتقال آلوس به اتحاد می‌تواند یک بار دیگر فرصت استفاده از این سیستم را به گوآردیولا بدهد، به شرطی که البته در سمت چپ هم مدافعی، البته نه در حد آلوس ولی با استانداردهای لازم به سیتی افزوده شود. آلوس حتی در بازگشتش به کمپ گوآردیولا می‌تواند سورپرایز‌هایی هم برای استاد سابقش داشته باشد، چون یک سالی که او در تورین تحت رهبری مکس آلگری سپری کرد باعث شد آگاهی و انضباط تاکتیکی‌اش حتی بالاتر هم برود و توانایی بازی در چند پست مختلف در جریان یک بازی را به دست بیاورد. گوآردیولایی که همیشه دنبال کشف الماسی درخشان برای صیقل دادنش بوده، حالا رو به شاگرد سابق و باتجربه‌اش آورده که می‌تواند کلید انقلابش در منچستر باشد. تنها سوالی که باقی می‌ماند این است: آیا پپ قادر خواهد بود حقه‌هایی جدید به این کهنه‌سوار یاد بدهد؟