بهزاد توفیق‏فر
فقط نیم‏ساعت طول کشید تا برای خانم بوقلمون‏نژاد توضیح بدهم، بدون جیغ بنفش هم می‏شود حرف زد. ناخنش شکسته بود، منظورم را نفهمید. دکتر بنی‏سرد که داشت روزنامه می‏خواند با دکلمه گفت: نشکنید قلم‏ها را!
شهرآویز: نخیر دکتر! هم قلم‏ها را باید شکست، هم دست‏ها را، هم چندجای دیگر را! ترسوهای دلواگرا!
فیلبادی: دُرستش دلواپسِ مهندس! ضمناً وزیر فرهنگ گفته مطبوعات مورد تکریم دولت هستند.
بنی‏سرد: شما در فهم واژه «تکریم» مشکل داری فیلبادی جان! تکریم را دولت فعلی با پاسپورت ایرانی کرد در حد جیبوتی!
بوقلمون‏نژاد: دولت جیگر عربستان هم ایرانی‏ها رو دوسه‏بار تکریم کرده ها، الانم...
شهرآویز: این سعودی‏ها که از وقتی داماد رجوی شدن، دستشون به سیانور بیشتر میره تا تکریم!
بنی‏سرد: اولاً به کسی که شوهر زنِ کسی شده، داماد نمی‏گویند، دوماً استاد تکریم کردن، همین فرانسه است که در آنِ‏واحد هم ظریف را تکریم کرد هم تروریست‌های خواهرمریم را.
بوقلمون‏نژاد: پس چرا جزایر سائوتومه و پرنسیب به من ویزا نمی‏ده؟!
فیلبادی: پیشنهاد می‏کنم همگی به احترام این دیپلماسی بایستیم.
شهرآویز: خواهش می‏کنم آقا! از اون دفعه که ایستادیم هنوز جای بخیه‏ها خوب نشده.
بوقلمون‏نژاد: بخیه چی جناب شهرآویز؟!!
سرم را از روی جدول روزنامه بلند کردم و برای اینکه شهرآویز یکهو خر نشود و جای بخیه‏ها را نشان دهد، سوال چهارم افقی را بلند خواندم: نام شرکت بزرگ نفتی فرانسوی حامی صدّام، رشوه‏دهنده به یک مقام ایرانی و واگذارکننده سهم ایران در پارس‏جنوبی به قطر. پنج حرفه، حرف اولش هم «ت» دراومده...
بوقلمون‏نژاد: تحریم‏های جدید ضدایرانی اتحادیه اروپا!