مورد ویژه رونی
باید از مورینیو تقدیر کنیم
آدام بیت: اگرچه سر الکس فرگوسن به‌خاطر سلطه بر رختکن شهرت دارد اما بارها بازیکنانی را در میانه راه از تیم بیرون کرده است. بازیکنانی مانند روی کین و دیوید بکام که البته بعد از رفتن آنها هم فقط یک برنده وجود داشته است و دلیلش قدرت باور ذهنی‌ای بوده که فرگوسن در تیمش ایجاد کرده بود. او بازیکنانی مانند بکام، کین و فان‌نیستلروی را بیرون کرد، بازیکنانی که همه برای رسیدن تیم به موفقیت زحمات زیادی کشیده بودند اما این دلیلی نبود که مانع از کار فرگوسن شود. وین رونی اما یکی از بازیکنانی بود که در دوران کوتاهی با فرگوسن هم به مشکل خورد و البته مشکلش را حل کرد و در تیم ماندنی شد. زمانی بود که او از فرگوسن میخواست اجازه فروشش را صادر کند و فرگی هم این کار را نمیکرد. وقتی مورینیو در یونایتد روی کار آمد و رونی شرایط خوبی نداشت، همان زمان مشخص بود احتمالا قرار است جدایی دراماتیک دیگری در کار باشد. همین هم شد و رونی، بهترین گلزن تاریخ باشگاه، بعد از 13 سال حضور در اولدترافورد راهی اورتون شد. این شرایط برای مورینیو شرایط ایدهآلی نبود و کنار گذاشتن رونی، بازیکنی که تا این حد محبوب بود میتوانست کار را برای او بسیار سخت کند اما این کار را کرد و حالا به نظر همه قبول کردند که این بهترین تصمیم برای خود رونی و باشگاه بوده است. وقتی نخستین‌بار از مورینیو درباره وضعیت رونی پرسیدند او بسیار حرفهای عمل کرد. تایید کرد او در تیم میماند اما باقی صحبتها درباره پستش بود: «برای من هرگز او یک شماره 6 نبوده است. هرگز کسی نبوده که 60 متر دور از دروازه کار کند. بازیکنان که بتوانند خوب پاس بدهند زیاد هستند اما آنهایی که بتوانند توپ را به تور بچسبانند زیاد نیستند. برای من رونی یک شماره 9، شماره 10 یا یک شماره نه و نیم است اما 6 یا 8 نیست».
او کاری کرد که اظهارنظرها درباره رونی مثبت شود و به نوعی به توان گلزنی او اشاره کرد اما با خرید زلاتان برای پست مهاجم هدف و میخیتاریان برای بازیسازی مشخص بود رونی در تیم جایگاهی نخواهد داشت. در واقع مورینیو میخواست پست رونی را تغییر دهد و او را در جایی دیگر احیا کند.
حتی تا ماه اکتبر هم هنوز سوالاتی درباره آینده رونی در باشگاه وجود داشت. مورینیو آن زمان هم گفت رونی جایی نمیرود و البته هیچ چیز را تضمین نمی‌کند. او گفته بود هرگز به اسطوره یک باشگاه فشار نمیآورد تا سرنوشتش را تغییر دهد.
شاید موضوع اصلی همین بود. مورینیو جانشین بزرگترین مربی تاریخ انگلیس شده بود و در باشگاهی کار میکرد که آن مربی موفق در آن 13 قهرمانی لیگ کسب کرده بود. پس باید بیشتر مراقب ستارهها و اسطورهها میبود.
در آخرین روزهای کار در چلسی او به خوبی فهمیده بود که رابطه خوب با رختکن تیم چه اهمیتی دارد. در دورانی که او در چلسی ناموفق بود این تردید وجود داشت که بازیکنان تیم برایش بهترین بازی را ارائه نمیدهند و میخواهند عمدا کاری کنند او موفق نباشد.
مورینیو اجازه داد رونی آنقدر در این تیم بماند تا رکورد بهترین گلزن تاریخ باشگاه منچستریونایتد را به نام خودش بزند. در نهایت هم بدون اینکه به او بی‌احترامی شود از تیم جدا شد. هرچند که در فصل آخر در بیشتر بازیها جایی در ترکیب اصلی نداشت.
در نهایت باید گفت مورینیو یکی از بازیکنانی را که دستمزد بسیار بالایی داشت و برای تیم هم مفید نبود کنار گذاشت و در ضمن، آن هوادارانی را که بازیکنان سنتی را دوست داشتند هم راضی نگه داشت و باعث شد خود رونی هم با رضایت از شرایط، تیم را ترک کند. چیزی شبیه کارهایی که فرگوسن میکرد. به‌خاطر این کارهاست که مورینیو شایسته تمجید است.
پرونده اومانیا و پانادیچ در فیفا بسته شد
پرونده‌های حقوقی پرسپولیس درباره مایکل اومانیا و آندره پانادیج از دستور کار فیفا خارج شد. علی جمشیدی، معاون حقوقی باشگاه پرسپولیس گفت: در ادامه رسیدگی به پرونده‌های مربوط به مربیان و بازیکنان خارجی پرسپولیس در سال‌های گذشته، با توافق‌هایی که حاصل شد، 2 پرونده دیگر از موارد تحت رسیدگی فیفا خارج شد. جمشیدی تاکید کرد: پیرو اقدامات موثری که داشته‌ایم و در راستای حل و فصل دعاوی مطروحه علیه پرسپولیس در فیفا، خوشبختانه به توافق‌های خوبی با آندره پانادیچ و مایکل اومانیا دست پیدا کردیم و در عمل، این دو مورد از پرونده‌های تحت پیگیری فیفا خارج شد.