هوشنگ توکلی از جمله مدیران و کارگردانان سینماست که تجربه او مساوی با تاریخ سینمای پس  از انقلاب است. وی در گفت‌وگویی که با تسنیم داشته است نکاتی بسیار جالب از تاریخ هنر کشور مطرح می‌کند که بخشی از آن را در ادامه می‌خوانید. وی  با اشاره به اینکه نظر رهبر انقلاب در دهه 60 آن بود که ارکستر سمفونیک باید راه‌اندازی شود، گفت:  زمانی که آقای رجایی نخست‌وزیر شد، ما نیز برگشتیم به فرهنگ و آموزش عالی که آقای کلهر پست معاونت سینمایی را دریافت کرد. در این برهه زمانی امکان بیشتری داشتیم تا بتوانیم برنامه‌ریزی‌ها را اجرایی کنیم. نخستین مساله‌ای که ما به صورت جدی آن را پیگیری کردیم، سروسامان دادن به موسیقی کشور بود. در حال حاضر تمام زیرساخت‌های فرهنگی کشور که پا برجاست از آن سال‌ها نشأت می‌گیرد. مثلاً مرکز هنرهای تجسمی، مرکز هنرهای نمایشی و مرکز موسیقی در اداره کل فرهنگ و هنر تجمیع شده بودند. حدود یک سال به طول انجامید تا این مراکز را مستقل کنیم. تنها مشکلی که ما در آن سال‌ها در زمینه فرهنگ و هنر داشتیم، افرادی بودند که با خط و خطوطی که مقام معظم رهبری در آن سال‌ها ترسیم می‌کردند سازگاری نداشتند؛ افرادی مانند مهندس موسوی و بهزاد نبوی تصور می‌کردند باید روی فرهنگ سرمایه‌گذاری کنند تا به وقتش از این حوزه سهم‌خواهی کنند. وی در ادامه اظهار داشت: آن روزها با مهندس موسوی دوست بودم، به همین علت دو، سه مرتبه به او هشدار دادم که «وارد این حوزه نشو، حوزه فرهنگ و هنر، حوزه مهندسان نیست». این افراد نقشه‌ای اساسی برای فرهنگ و هنر کشور کشیده بودند و کم‌کم آن را در کشور اجرایی می‌کردند. بعد از انفجار نخست‌وزیری، حوادثی اتفاق افتاد که ما خود به خود کنار کشیدیم، یکی از آن حوادث این بود که در روزنامه‌های‌شان به ما حمله می‌کردند که «طاغوتیان آمده‌اند و تئاتر شهر را گرفته‌اند». در زمان جنگ تحمیلی ما ارکستر سمفونیک را با 170 نوازنده و خواننده راه‌اندازی کردیم؛ کار این ارکستر این بود که ساعت 7 تا 8 صبح در میدان شهدا جلوی اداره برق امروزی می‌ایستادند و یک ساعت سرود ملی را اجرا می‌کردند. بعد از 8 مرتبه اجرا، یکسری چماقدار به دستور آقای مهاجرانی (وزیر ارشاد دولت اصلاحات) رفتند و این اکستر را به هم ریختند. در هیچ جای دنیا ارکستر سمفونیک 200 یا 150 نخبه ندارد، حتی آمریکا یا مرکز آنها که اتریش و آلمان است. معمولاً برای اینکه ارکسترهای بزرگ تشکیل شود، می‌‌آمدند نخبه‌‌ها را از کشورهای دیگر دعوت می‌‌کردند و این ابتکار فرح بود. برای نخستین‌بار ارکستر سمفونیک‌‌هایی که به ایران می‌آورد، اینها می‌رفتند بهترین‌ها را از دنیا انتخاب و دعوت می‌‌کردند. این افراد هم  به مدت یک ماه می‌‌آمدند در این گروه کارهای‌شان را انجام می‌دادند و می‌رفتند. وقتی انقلاب شد، 90 درصد این ارکستر نوازنده خارجی بودند و رفته بودند و ما کسی را نداشتیم و طبیعتاً کار ما تشکیل مجدد یک ارکستر سمفونیک بود. آن زمان دکتر مکری را که جزو بچه‌های خوشفکر موسیقی بود به عنوان مدیرکل فعالیت‌های هنری «فرهنگ و هنر» انتخاب کردیم. او نیز بلافاصله شروع به ساخت‌وساز یک گروه ارکستر سمفونیک جدید کرد.