سفر رئیس سازمان بهزیستی به شاهرود بهانه‌ای برای بررسی مشکلات معلولان این شهرستان است، قشری که امروز مسکن و عدم تحقق وعده‌ها را کابوسی برای خود می‌بینند. استان سمنان ۱۳هزار معلول شناسایی‌شده دارد که از این تعداد 5 هزار و ۲۵۰ نفر مشکل حسی- حرکتی، یکهزار و ۴۲۲ نفر نقص بیانی، 2 هزار و ۹۰۰ نفر مشکل ذهنی، یکهزار و ۴۱۱ نفر مشکل روانی و یکهزار و ۷۴۷ نفر مشکل شنوایی دارند اما مطالبه این قشر در یک خط خلاصه می‌شود؛ شرایطی برای زیست بهتر...  درست آنچه مسؤولیت تأمین آن با سازمان بهزیستی است. این روزها اما مسؤولان بهزیستی استان سمنان در تدارک سفر انوشیروان محسنی‌بندپی به این دیار هستند. وی قرار است  بزودی وارد شاهرود شود تا از روند رسیدگی به معلولان و مددجویان بهزیستی مطلع شود اما آیا در این سفر مجالی نیز برای بیان مشکلات معلولان خواهد بود یا خیر؟ محمد ملکی، سرپرست وقت اداره کل بهزیستی استان سمنان در سال۹۴ در مصاحبه‌ای با مهر، تأکید کرده بود: در راستای رفاه حال این معلولان اجرای طرح ملی نهضت مسکن این قشر با سهمیه 2 هزار و ۴۱ واحدی از سال ۱۳۸۹در دستور کار اداره کل قرار گرفت لذا باید گفت تا سال ۱۳۹۲ از این تعداد یکهزار و ۶۰۰ واحد مسکن ساخته شده و آماده بهره‌برداری است، همچنین در شهرستان‌های شاهرود و دامغان نیز ۲۵۴ واحد مسکن معلولان در دست ‌ساخت است که در حال حاضر به‌طور میانگین ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد. تیرماه ۹۵ این بار نوبت ایزدپور بود که به‌عنوان مدیرکل جدید بهزیستی استان سمنان از مسکن‌مهر معلولان سخن بگوید آن ‌هم در نشست خبری به مناسبت هفته بهزیستی. وی در این نشست که 23 تیرماه برگزار شد، گفت: مسکن یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های معلولان است که در این راستا ۶۵۰ واحد مسکونی در استان ساخته می‌شود. ایزدپور از ساخت ۶۹۱ واحد مسکن معلولان در این استان در سال ۹۱ خبر داد و تصریح کرد: بهزیستی استان سمنان علاوه بر تحویل این واحدها در سال ۹۲ بیش از ۶۰۰ واحد مسکن معلولان در استان سمنان احداث کرده که تا سال قبل (یعنی ۹۴) ۱۰۷ واحد آن تحویل‌ شده است. اینها نمونه‌هایی از وعده‌های رنگارنگ مسؤولان بهزیستی استان سمنان در سال‌های اخیر بود وعده‌هایی که تحقق‌شان امیدی را در دل معلولانی که امروز کسری از جمعیت استان هستند، زنده کرد. اما نظر این قشر درباره وعده‌های مسؤولان چیست و تا چه اندازه این وعده‌ها تحقق‌یافته است؟ سرپرست یک خانواده دارای معلول در شاهرود درباره مسکن می‌گوید: بزرگ‌ترین اشتباه بهزیستی این بود که برای تهیه مسکن معلولان کار را به مسکن‌مهر سپرد و از این بابت، اجرا به دست پیمانکاران مسکن و شهرسازی افتاد.  اگر مدیران بهزیستی خودشان دلسوزی می‌کردند و به‌ صورت پیمانی یا امانی زمینی را می‌گرفتند و مجتمعی می‌ساختند امروز همه‌مان در خانه‌های‌مان بودیم نه اینکه در سیر باطل درگیری‌های مسکن‌مهر باشیم. حمید اشرفی می‌گوید: ماهی نیست که به‌اتفاق متقاضیان مسکن‌مهر مقابل فرمانداری تجمع نکنیم، چرا که مسکن و شهرسازی بدهی‌هایش را به پیمانکار نداده، پیمانکار کار را تعطیل کرده و در حالی ‌که در تمام شهرهای استان، مسکن‌مهر به معلولان تحویل ‌شده در شاهرود هنوز ما اندر خم یک کوچه هستیم. وی می‌افزاید: ما بارها اعلام کردیم پول‌های واریزی‌مان را بدهید، اصلاً خانه نمی‌خواهیم... من یک‌بار سال گذشته 5 میلیون تومان و بار دیگر 4 میلیون تومان واریز کردم؛ وقتی تاکنون خبری نشده و آجر روی آجر نهاده نمی‌شود چرا نباید پولم را پس بگیرم؟  مادر 3 فرزند معلول که حال یکی از آنها به دلیل دفرمه شدن بدن چندان مساعد نیست نیز گفت: درآمدمان آنقدر کافی نیست که بتوانیم اقساط مسکن‌مهر را بدهیم، باید مسؤولان فکری به حال ما کنند نه اینکه سنگی جلوی پای‌مان بگذارند.  چندی پیش یکی از اتاق‌های‌مان توسط فرزند بزرگم که از معلولیت کمتری به نسبت 2 فرزند دیگر برخوردار است، به گیم‌نتی بدل شد تا بتوانیم کمی درآمد کسب کنیم که آن نیز توسط شهرداری پلمب شد. درآمدمان آنقدر زیاد نیست که بتوانیم اقساط مسکن‌مهر را بدهیم، باید مسؤولان فکری به حال ما کنند نه اینکه سنگی جلوی پای‌مان بگذارند.  مادر 3 معلول بیان می‌کند: چندی پیش باکمک نماینده شاهرود و با حضور شهردار، این اتاق از خانه که می‌توانست حداقل درآمدی برای تهیه پوشک بزرگسالان فرزندانم باشد، رفع پلمب شد اما این امر نیز نیازمند پرداخت جریمه‌ای بالای ۱۰ میلیون تومان است، در حالی که من حتی در تهیه دارو و پوشک بزرگسالان فرزندانم نیز مانده‌ام چه رسد به جریمه... . این حال‌ و روز معلولان است، حال شما فکر کنید یک معلول که در انتظار مسکن است با چه برخوردی از سوی مسؤولان روبه‌رو می‌شود. وی می‌افزاید: برای دریافت یک کپسول اکسیژن که فرزندم به آن نیازمند است باید ده‌ها اتاق را سر بزنم، از بهزیستی تا ذوب‌آهن تا در نهایت بتوانم یک کپسول بگیرم و باز ۴۰ روز بعد همین داستان... .