فاطمه سادات محمودیان
ژن‏راتور یا ژن کاذب:  
ژن‌‌های بی‏ارزش؛ نسخه‏ای آزمایشی که هر چهار سال یکبار کشف می‏شوند. به آنها ژن دانشجو نیز گفته می‌شود.

ژنده یا گور‌ژن:  
ژن‌‌های آسیب‏پذیر؛ در اثر تبادل پروتئینی نابرابر متولد می‏شوند و اغلب در لایه‏ خیلی پایین به حیات خود ادامه می‏دهند.

ابرژن یا ژن‌های اوریجینال:
ژن‏‌های خوب؛ جایگاه‏‏شان ژنو است. این ژن‌‌ها فقط با هم‏گروهی‌های خود ترکیب شده و در شکل خالص، به نسل‌های بعد منتقل می‌شوند.

کُلاژن یا ژن‌‌های کلاهبردار:  
ژن‌های بالادستی؛ ژن‌هایی که به ژنوس‌ها متصل شده و تحت کنترل ابر ژن‌ها هستند. این ژن‌ها فعالیت‌های پروتئین‏افزایی انجام می‌دهند و تنها با آزمایش فیش حقوقی شناخته می‏شوند.

بی‏ژن یا ژنرال:
ژن‌های پتروشیمی؛ این ژن‌ها علاقه‌مند به هیدروکربن‏ها بوده و با آنها پیوند پایدار برقرار می‌کنند. اغلب کنترل تمامی هیدروکربن‏ها را به انحصار خود در می‌آورند.

هالوژن یا ژن‌های خنگ:
کارویژه این ژن‌ها، فحاشی، کف‏گرگی و تولید صداهای بی‏ربط است. پیوند بیولوژیک آنها با کُلاژن‏ها، ایجاد نابینایی موضعی و در نهایت آنتی‏ژن داخلی را به دنبال دارد.

فتوژن یا ژن‌های عملی:
ژن‏های جیگر؛ با دیده‏شدن متولد می‏شوند. فعالیت خاصی انجام نمی‌دهند و برای بقا به رنگ بنفش نیاز دارند.