سال 88 را یادمان هست
مهدوی‌کیا! حرف تازه‌ای نزده
محمدرضا کردلو: کم‌کم دارم مطمئن می‌شوم که اگر داعشی‌ها سر و صورت تر و تمیزتری داشتند، مقامات‌شان کت و شلوارپوش بودند و می‌توانستند یک تیم فوتبال سروسامان دهند به نام خودشان، یعنی اگر «تیم فوتبال چندملیتی داعش» را تشکیل می‌دادند، این بازیکن‌های مدافع بازی با تیم اسرائیلی، هیچ مشکلی برای بازی در مقابلش نداشتند. چون با این کارهایی که کردند نشان دادند با آدمکشی و قتل و جنایت رژیم غاصب اسرائیل هیچ مشکلی ندارند. به راحتی درون زمین حاضر می‌شدند و حتی با اسپانسرهایش عکس یادگاری می‌انداختند؛ با عربستان، ترکیه، آمریکا و با خود رژیم صهیونیستی! باور کنید فردای بازی با داعش هم دوباره استدلال می‌کنند اصلا چه اشکال دارد! مگر فوتبال سیاسی است؟ اصلا ما فرض می‌کنیم فوتبال سیاسی نیست. با این فرض و با این حساب، آیا نباید نخستین نفری را که فوتبال را سیاسی کرد پای میز محاکمه بکشیم و بپرسیم که آقای مهدوی‌کیا و آن دیگری که در بازی حساس سال 88 با دستبند سبز، تفرقه در تیم انداختید و موجب حذف تیم‌ملی و عدم راهیابی به جام‌جهانی شدید، چرا فوتبال را سیاسی کردید؟ آن هم به کثیف‌ترین شکل ممکن به طوری که تیم از هم بپاشد و روی جام‌جهانی را نبیند. شما به فکر منافع ملی هستید؟ برای شما ملت مهم است اصلا که اظهارنظر می‌کنید ما را به سوریه چه کار؟ اگر چه حرف تازه‌ای نزده است آقای مهدوی‌کیا. این حرف امروز مگر همان شعار «نه غزه، نه لبنان» سال 88 نیست؟
آدمیزاد می‌ماند از این همه تکرار و این همه تناقض. این چه شیوه شلخته‌ای است شما دارید. مدافعان حرم نروند و نجنگند، که امنیت نیست که فوتبال باشد. که شما ستاره بشوید و از یک فوتبالیست کم‌سواد به یک ایده‌پرداز در سطح ملی تبدیل شوید و تز‌های توسعه ارائه بدهید؟ اینطور که نمی‌شود. به مدافعان بگوییم نروید و با نیروهای نیابتی اسرائیل که تا پشت مرزهای ما آمده‌اند نجنگید که ما فوتبالیست‌ها امنیت داشته باشیم که با اسرائیل بازی کنیم؟!
باری رفیق روزنامه‌نگار ما این درد را پیش‌تر به شکل دیگری به زبان قلم آورده بود که اینجا «بهشت اپوزیسیون» است. باید به این آخری تضمین کرد این جمله را: اینجا بهشت امثال مهدوی‌کیا است، امثال حججی باید بروند و سر بریده شوند و جان عزیز فدا کنند که امثال مهدوی‌کیا در کمال امنیت بروند و با «تیم اسرائیلی» بازی کنند. دست آخر هم وقتی زمان مایه گذاشتن برای تیم‌ملی است، همین‌ها که شعار «فوتبال را سیاسی نکنید» لقلقه زبان‌شان است، خودشان فوتبال را سیاسی کنند و با تفرقه انداختن در تیم یک ملت را از صعود به جام‌جهانی بازدارند.
واقعا گذر زمان و تاریخ عبرت است. دقیقا همان‌هایی که در آن سال پرآشوب، با دستبند سبز وسط بازی فوتبال حاضر شدند، همین‌هایی هستند که امروز مدافع بازی با تیم اسرائیلی‌اند. آن سال که می‌گفتیم این دستبند سبز نسخه اسرائیلی است برای گرفتن سایه امنیت از سر ایران، همین‌ها برمی‌آشفتند که ما را با اسرائیل چه کار. مدتی بعد اما «نه غزه، نه لبنان» پرده برانداخت و معلوم شد چه خبر است. حالا هم فوتبالیستی که خود معافیت سربازی‌اش را هم از صدقه سر «فوتبال سیاسی» دارد، می‌گوید: «به امید روزی که سیاست دست از سر ورزش بردارد». آقای مهدوی‌کیا! من فکر می‌کنم این شمایید که باید دست از سر سیاست بردارید و کمتر با اظهارنظرهای داعش شادکن، پادویی دشمنان این ملت را کنید. این جمله‌ای که شما گفتید دقیقا عبارتی است که اسرائیل و عربستان هم زیاد گفته‌اند: «ایران را به عراق و سوریه چه کار!»
بیانیه رسمی باشگاه لیورپول: کوتینیو فروشی نیست
باشگاه لیورپول به صورت رسمی اعلام کرد مهاجم برزیلی‌اش را به هیچ تیمی نخواهد فروخت. به نقل از آ. اس، باشگاه لیورپول در وب‌سایت خود اعلام کرد به پیشنهاد دیگر باشگاه‌ها برای امضای قرارداد با فیلیپ کوتینیو توجهی نمی‌کند. تیم انگلیسی در این بیانیه نوشت: به هیچ پیشنهادی در رابطه با کوتینیو گوش فرا نمی‌دهیم و او پس از پایان فصل نقل و انتقالات تابستانی همچنان بازیکن لیورپول خواهد ماند. با این بیانیه تلاش‌های بارسلونا برای جذب بازیکن برزیلی بی‌نتیجه ماند. آبی‌و‌اناری‌ها در تلاش هستند یک جایگزین مناسب برای نیمار پیدا کنند اما تاکنون موفق به انجام این کار نشده‌اند. دیروز باشگاه دورتموند نخستین پیشنهاد بارسا را برای جذب دمبله رد کرد. در این شرایط باشگاه کاتالانی باید به دنبال گزینه دیگری باشد.