تیم‌ملی فوتبال ایران که پیش از این صعودش به جام‌جهانی را قطعی کرده بود در دیداری تشریفاتی و با ترکیبی ۱۰ نفره مقابل کره‌جنوبی به تساوی دست یافت. تیم‌ملی فوتبال کشورمان در حالی در مرحله مقدماتی جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه و در ورزشگاه جام‌جهانی سئول دیدار برابر کره‌جنوبی را آغاز کرد که پیش از این با پیروزی برابر ازبکستان در دیداری که ۲۲ خردادماه در ورزشگاه آزادی تهران برگزار شد، صعود خود به این دوره از رقابت‌های جام‌جهانی را قطعی کرده بود تا برای پنجمین بار و البته دومین دوره متوالی در جام‌جهانی شرکت کند. کارلوس کی‌روش برای آغاز دیدار برابر کره‌جنوبی علیرضا بیرانوند، مرتضی پورعلی‌گنجی، محمد انصاری، میلاد محمدی، رامین رضاییان، سعید عزت‌اللهی، احسان حاج‌صفی، علیرضا جهانبخش، وحید امیری، اشکان دژاگه و رضا قوچان‌نژاد را در ترکیب تیمش قرار داد. نیمه نخست دیدار تیم‌های ملی فوتبال ایران و کره‌جنوبی با تساوی بدون گل به پایان رسید. این نتیجه در پایان نیمه دوم بازی هم تغییر نکرد در حالی که تیم‌ملی فوتبال ایران از دقیقه ۵۲ با اخراج سعید عزت‌اللهی ۱۰ نفره رقابت با کره‌جنوبی را ادامه داد. تیم‌ملی کره‌جنوبی در حالی در دیدار خانگی برابر ایران به تساوی بدون گل رضایت داد که برای قطعی کردن صعودش به جام‌جهانی به امتیاز کامل این بازی نیاز داشت. با این حال در این دیدار موفق به گلزنی نشد و اینگونه رکورد فوتبال ایران دست نخورده باقی ماند. فوتبال ایران برای مدت بیش از 810 دقیقه است در مسابقات مقدماتی جام‌جهانی دروازه خود را بسته نگه داشته و از این حیث رکورددار است.
ادامه یک افسانه
شاید سال‌ها بگذرد و افسانه دژ دفاعی تیم‌ملی ایران در راه جام‌جهانی 2018 روسیه فراموش نشود. ایران تیمی است که نمی‌توان به آن گل زد. روحیه پذیرش شکست ندارد و دارای انسجام بالایی است. باید گفت تیم‌ملی ایران بسیار خوب دفاع می‌کند. شاید در بازی با کره‌جنوبی تیم‌ملی ایران زیر فشار میزبان قرار گرفت و این طبیعی بود. نزدیک به 70 هزار نفر در استادیوم با آن تشویق‌های بی‌امان حضور داشتند تیمی در مقابل ما بود که برای رفتن به جام‌جهانی بی‌تابی می‌کرد و این تیم از موفق‌ترین تیم‌های آسیایی حداقل در 3 دهه گذشته بوده است. آنها نمی‌توانستند تحقیر شوند ایران و ژاپن به جام‌جهانی رفته‌اند و بازی‌های آخرشان تشریفاتی است اما آنها باید برای بازی مرگ و زندگی جان دهند و شاهد بودیم این جانفشانی آنها تیمی از کره را به ما نشان می‌داد که خشن‌تر و شتاب‌زده‌تر و بی‌گمان با فاصله با فلسفه فوتبال‌شان یعنی سرعت بود! داور استرالیایی هم چرخش بیشتری نسبت به آنها داشت اما تیم ما به‌رغم فشار زیادی که تحمل کرد جز یک بار در نیمه اول هیچگاه موقعیت گل بالای 60 درصد به آنها نداد. بیرانوند در این بازی منجی دروازه نشد اما مسلط بود. او با شجاعت بیشتری از دروازه خارج می‌شد. خط دفاع جوان ما سربلند بود و شاهد درخشش مافوق تصور پورعلی‌گنجی، محمد انصاری و میلاد محمدی بودیم. شاید اگر هافبک‌های تدافعی بهتری از آغاز بازی داشتیم خیال‌مان از نخوردن گل راحت‌تر بود! سعید عزت‌اللهی بخوبی نشان می‌دهد دوری از شرایط بازی چه بلایی سر او آورده است. سعید در این بازی ضعیف بود و با اخراجش شب ناکام خود را کامل کرد. البته اخراج او و در پی آن، تغییراتی باعث شد تیم‌ملی ایران با دو هافبک تدافعی یعنی علی کریمی و روزبه چشمی بازی کند که ثبات تیم‌ملی را بیشتر کرد. تیم‌ملی ایران در این بازی از دو دیدگاه باید مورد بررسی قرار گیرد. دیدگاه اول: تیم ما برای آرام کردن بازی و شکست نخوردن به میدان کره‌جنوبی آمده بود. ‌انگیزه‌ کره‌ای‌ها در خاک‌شان با ما قابل قیاس نبود. برخی ستاره‌های سال‌های گذشته ما حداقل در این بازی در حد خود نبودند مردانی چون دژاگه و قوچان‌نژاد و جهانبخش در این گروه هستند. اما تیم در چارچوب این دیدگاه موفق عمل کرد و به کره‌ای‌ها شانس زیاد برای گل زدن نداد و بدشانسی‌ای چون اخراج سعید عزت‌اللهی باعث نشد روند موفقیت‌آمیز دژ دفاعی ایران بر هم ریزد. دیدگاه دوم: تیم ما برای پیروزی در این بازی مشکلاتی در میانه زمین داشت توپ در میانه زمین حفظ نمی‌شد و روند انتقال توپ از خط تدافعی به هافبک و از هافبک‌ها به محوطه جریمه حریف با مشکلات زیادی همراه بود. ضرباهنگ تیم‌ملی در میانه زمین خوب نمی‌زد و تلاش‌های امیری و جهانبخش مثمر ثمر نبود. در این میان به نظر می‌آید کی‌روش به دنبال مهره‌های دیگری در میانه زمین است. مردانی جوان‌تر و با‌انگیزه‌تر و دارای قابلیت‌های بهتری برای حفظ توپ چون سامان قدوس.