عضو اتاق بازرگانی ایران با اشاره به کاهش نرخ سود سپرده بانکی در کشور گفت: با کاهش نرخ سود سپرده بانکی باید نرخ تسهیلات نیز کاهش یابد و بانک‌ها در تامین نقدینگی فعالان اقتصادی و مردم نقش بیشتری ایفا کنند. به گزارش تسنیم، ابراهیم جمیلی در نخستین نشست خبری انجمن صادرکنندگان نمونه در محل اتاق بازرگانی تهران با اشاره به مشکلات صادرات کشور گفت: ضعف زیرساخت‌ها یکی از موانع پیش روی صادرات در کشور است اما با این شرایط اقدامات قابل توجهی‌ در این زمینه صورت گرفته است. رئیس انجمن صادر‌کنندگان نمونه ایران با بیان اینکه نقش بخش خصوصی در صادرات کمرنگ است، گفت: باید اولویت دیپلماسی سیاسی کشور را روی صادرات بگذاریم زیرا دیپلماسی سیاسی می‌تواند کمک دیپلماسی اقتصادی باشد و در توسعه آن نقش ایفا کند. وی گفت: برای گرفتن بازارهای جدید در عرصه‌های بین‌المللی صادرکنندگان باید با هم همکاری و مشارکت داشته باشند که در انجمن صادر‌کنندگان نمونه ایران این همکاری‌ها برای جلوگیری از رقابت‌های ناسالم صورت می‌گیرد. جمیلی در ادامه سخنان خود در ارتباط با غالب بودن صادرات محصولات نفتی در کل صادرات کشور گفت: شکی نیست صادرات محصولات نفتی بر صادرات کالاهای غیرنفتی غالب است اما توسعه ارزش افزوده برای ما مهم است که این ارزش افزوده می‌تواند در محصولات نفتی باشد یا در صادرات کالاهای کشاورزی، صنعتی و معدنی صورت گیرد. رئیس انجمن صادر‌کنندگان نمونه اتاق بازرگانی ایران در ادامه با اشاره به کاهش نرخ سود بانکی در کشور گفت: با کاهش نرخ سود سپرده بانکی باید نرخ تسهیلات نیز کاهش یابد و بانک‌ها در تامین نقدینگی فعالان اقتصادی و مردم نقش بیشتری ایفا کنند. جمیلی افزود: بانک‌ها در گذشته علاقه‌‌ای به همکاری با بخش خصوصی برای ارائه تسهیلات نداشتند اما باید توجه داشت برای حضور در بازارهای جهانی و رقابت با سایر کشورها باید نرخ سود کاهش یابد.  ایران در حالی با نرخ سود 18 درصد صادرات دارد که این رقم در کشور ترکیه 3 درصد است و برای پیوستن به WTO باید این مسائل را حل کنیم. وی در بخش دیگری از صحبت‌های خود درباره مشکلات پیش‌روی صادرات به روسیه که منجر به عدم بهره‌مندی ایران از این بازار شد، گفت: صادرات، زیرساخت‌های خود را می‌خواهد به طور نمونه برای صادرات به کشور روسیه باید مشکلات رفت‌وآمد موجود حل می‌شد و کانتینرهای یخچال‌دار و کشتی به بخش سیستم حمل‌ونقل اضافه می‌شد و بخش خصوصی خود به تنهایی نمی‌توانست کشتی بخرد یا یخچال‌های مورد نیاز را تامین کند.  باید اذعان داشت امروز نیز تعداد کانتینرهای یخچال‌دار کشور کمتر از انگشتان یک دست است.