عبدالباری عطوان:هرکس که به صورت رهبر کرهشمالی و چهره «کودکانه» او مینگرد، به هیچ وجه باور نمیکند که اگر کشور او آماج هرگونه اقدام تحریکآمیز آمریکا قرار بگیرد، وی در اینکه جهان را به جنگ هستهای بکشاند تردیدی به خود راه نمیدهد. شاهد مثال این رویکرد دستیابی پیونگیانگ به تکنولوژی لازم برای ساخت کلاهک هستهای قابل نصب روی موشکهای بالستیک و آزمایش بمب هیدروژنی ۵۰ کیلوتنی بود که زلزلهای هستهای به پا کرد. آرامش همراه با اطمینان در چهره رهبر کرهشمالی در هر بار که از تلویزیون تصویری از او پخش میشود بویژه زمانی که با افتخار مقابل بمب هیدروژنی برای انجام ششمین آزمایش هستهای ایستاده بود، نمایان است اما ظاهر او هرگز سر درونش را باز نمیکند. خطرناک بودن این آزمایش در این است که قدرت این بمب 10 برابر بیشتر از بمبی است که آمریکا روی شهر ناگازاکی ژاپن در اواخر جنگ دوم جهانی انداخت. طبق گفته کارشناسان استراتژیک غربی، موفقیتآمیز بودن این آزمایش شگفتآور بود و آنچه ایالات متحده و همسایگان پیونگیانگ را بیش از هر زمان دیگری نگران میکند، این است که این بمب را میتوان با موشکهای بالستیک قارهپیما حمل کرد که این موشکها میتوانند به آمریکا برسند. تارو کونو، وزیر خارجه ژاپن این انفجار را «نابخشودنی» خواند. شینزو آبه، نخستوزیر این کشور نیز به سرعت با دونالد ترامپ، رئیسجمهوری آمریکا تماس تلفنی برقرار کرد و خواهان کمک شد. دولت کرهجنوبی نیز پاسخی قوی و اعمال تحریمهای اقتصادی بیشتری را خواستار شد. ترامپ گفت که سیاست آرام بودن در قبال کرهشمالی «دیگر بیفایده است» و خواهان نشست تیم امنیت ملی شد. خلاصه! رهبران جهان یکی پس از دیگری واکنش نشان دادند و نگرانی خود را اعلام کردند. در همین حال، اخباری مبنی بر تصمیم ترامپ جهت اعزام ناوهای هواپیمابر بیشتر به سواحل شبهجزیره کره و اعمال تحریمها نه فقط بر کره شمالی بلکه بر کشورهایی که با پیونگیانگ تعامل دارند، مطرح است. اگر بدانیم که 90 درصد از تجارت کرهشمالی با چین است، بدین معناست که تهدیدهای ایالات متحده مبنی بر اعمال تحریمها متوجه پکن، مهمترین شریک تجاری واشنگتن است و باید دید آیا دولت ترامپ تحریمهایی را بر چین اعمال میکند؟ این مسالهای است که درباره آن تردید داریم چراکه وضعیت ترامپ همچون کسی است که به پای خودش گلوله شلیک میکند. دولت ترامپ تنها میتواند یکی از این دو گزینه را انتخاب کند، نخست اینکه به قدرت نظامی علیه کرهشمالی متوسل شود که این امر ممکن است به وقوع جنگ هستهای بینجامد که چهبسا همپیمانان واشنگتن در ژاپن و کرهجنوبی و نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاههای این کشور از برجستهترین قربانیان آن خواهند بود و گزینه دیگر این است که دولت آمریکا کرهشمالی را به عنوان یک کشور هستهای به رسمیت بشناسد و بر این اساس جهت دستیابی به یک توافق، گفتوگویی را با این کشور آغاز کند. ترامپ به عنوان یک تاجر حرفهای و دلال سلاح چهبسا از این بحران استفاده کند تا از ژاپن و کرهجنوبی باجخواهی کند و از هراس این دو کشور نسبت به قدرت هستهای کرهشمالی، برای فروش سلاح و سامانههای دفاع موشکی به ارزش میلیاردها دلار به آن دو کشور بهره ببرد. در چهره کودکانه کیم جونگ اون اراده آهنین و تمایل شدیدی برای به چالش کشیدن ایالات متحده و تهدیدهایی توخالی آمریکا در پشت آن پنهان است اما در صورتی که ترامپ «ماجراجو» تصمیم بگیرد برای پایان دادن به اهانتهایی که از سوی کرهشمالی آماج آن قرار دارد، به گزینه نظامی متوسل شود، ممکن است که این چهره به یک چهره خشمگین تبدیل شود که از آن شراره بلند میشود. ما بر این باور نیستیم که نظام آمریکا به ترامپ اجازه دهد تا این کشور را به یک جنگ هستهای سوق دهد، همانطور که تصور نمیکنیم چین که این انفجار را برای گمراه کردن ترامپ محکوم کرد، بیتفاوت بایستد و اجازه دهد که به این جنگ کشیده شود. لبخند کیم جونگ اون ظرف روزها و هفتههای آتی بیشتر میشود و او تنها کسی است که میداند چگونه دستکم تا به الان با در پیش گرفتن سیاست لبه پرتگاه با آمریکا برخورد کند. قطعی است که صدها میلیون تن در جهان که از قلدریهای آمریکا رنج میبردند، به دلیل موضع مردانه کیم جونگ اون احساس راحتی میکنند.