محمدعلی مجاهدی گفت: شاخصه‌ای که مورد عنایت شارع مقدس است نشان می‌دهد به لحاظ محتوایی باید اشعار یک سمت و سوی توحیدی، ارزشی و مکتبی داشته باشد، اگر نه شعر صرفا ماتمی و احساسی از ارزش چندانی بهره نمی‌برد. به گزارش فارس، محمدعلی مجاهدی، شاعر و پژوهشگر برجسته شعر آیینی در ارتباط با وضعیت امروز شعر آیینی بویژه شعر هیأت گفت: شعر عاشورایی یکی از زیرمجموعه‌های شعر ولایی در قلمرو موضوعی شعر آیینی است. شعر عاشورایی دارای زیرمجموعه‌هایی است که اگر شعر عاشورایی را به یک پازل تشبیه کنیم، نوحه می‌تواند یکی از قطعات این پازل موضوعی باشد اما مسأله‌ای که در نوحه‌های امروز به چشم می‌خورد به‌رغم رویش‌ها، ریزش‌های بسیاری به لحاظ محتوایی و معنایی داریم. اساس نوحه زبان حال‌سرایی است. زبان حال‌سرایی درباره اشخاص عادی کار چندان دشواری نیست ولی انسان وقتی می‌خواهد از زبان امام حسین(ع) یا حضرت زینب(س) مطلبی را به مخاطب القا کند باید حرمت این شخصیت را در نظر بگیرد و نمی‌تواند آن چیزی که در زبان محاوره برای شخصیت عادی به کار می‌برد همان مطالب و تصاویر را درباره این حضرات معصومین(ع) به کار ببرد. متاسفانه برخی نوحه‌هایی که بر سر زبان‌ها می‌افتد غالبا جنبه ماتمی و احساسی صرف دارد و از نظر محتوایی حرفی برای گفتن ندارد و سعی بر این دارد که به هر قیمت از مخاطب گریه بگیرد، حال اینکه گریه گرفتن به این شکل چه مقدار مورد عنایت اهل بیت هست یا نیست جای بحث مفصلی دارد ولی آنچه مسلم است در این مقطع تاریخی که ما در آن قرار داریم و با توجه به عنایت شارع مقدس به شعر که به شعر به چشم یک سلاح کارآمد و رسانه تاثیرگذار می‌نگرد باید دقت بیشتری صورت گیرد. پیامبر اکرم(ص) به حسان‌بن ثابت می‌فرمایند: «مشرکین را هجو کنید که این اشعار دشمن‌ستیز تحملش برای کفار از زخم تیر سخت‌تر است.» بنابراین شاخصه‌ای که مورد عنایت شارع مقدس است نشان می‌دهد به لحاظ محتوایی باید اشعار یک سمت و سوی توحیدی و ارزشی و مکتبی داشته باشد، اگر نه شعر صرفا ماتمی و احساسی از ارزش چندانی بهره نمی‌برد.