شهبد پورصفر: اینتر- میلان؛ ۵ روز پیش بود که لئو با هت‌تریکش آرژانتین را به بهشت فوتبالی رساند با تمام سختی‌هایی که روی دوشش بود. ایکاردی همتای لئو سال‌های سال زیر سایه او ماند. ایکاردی هم مثل مسی در اینتر تک و تنها مانند لشکری یک نفره به جلو می‌رود، در رم ۲ گل حیاتی می‌زند و برابر میلان هم به تنهایی هت‌تریک به یاد ماندنی می‌کند، تشابه مسی و او در تک و تنها ماندن‌شان است اما ژن خوب آنها برای برد تیم‌شان کافی است! نیمه اول بازی، اینتر روی نقطه ضعف تیم میلان دست گذاشت، میلان در پرس کردن پاس‌های عرضی بازیکنان اینتر ناتوان بود. رودریگوئز چندین‌بار در پرس یار مستقیمش جا ماند و گل اول ایکاردی درست از ناحیه او شکل گرفت. تاکتیک جالب مونتلا درست مانند تاکتیک آنچلوتی در رئال سال ۲۰۱۴ و آن بازی با بایرن پپ بود؛ کارلتو برای جلوگیری از پاس‌های عرضی و شکننده خط دفاعی از مثلث به اصطلاح برمودا استفاده کرده بود. آن تاکتیک جواب داد و رئال برنده میدان شد اما آنچه باعث شد مونتلا از این تاکتیک رودست بخورد تجربه کم شاگردانش در پیاده کردن صحیح این روش بود. آنها بارها نظم‌شان را از دست دادند و پاس‌های کم‌نقص شاگردان اسپالتی در این قضیه بی‌تاثیر نبود. نیمه دوم اینتر کمی عقب نشست و حملات از جناحین میلان زهر بیشتری گرفت اما این عقب‌نشینی سودمند نبود. آنها فضایی را که نباید به سوسوی شوتزن دادند و البته بابتش تنبیه شدند و گل تساوی را دریافت کردند. زوج همیشگی ایکاردی در اینتر یعنی پرسیچ تاثیرگذاری‌اش روی گل دوم غیرقابل انکار بود، او برای درگیری با بازیکنان میلان باید از نقش تهاجمی‌اش می‌کاست و مراقب بازیکنان خط هافبک تقریبا خنثای میلان می‌شد. در غیاب مونتولیووی باتجربه، خط هافبک میلان نظم نداشت. آنها به هر قیمتی که شده خواهان سریع کردن حملات‌شان بودند اما به دلیل بی‌تجربگی، ایرادهای زیادی می‌توان از آنها گرفت؛ از جمله اینکه سرعت انتقال توپ از دفاع به حمله خیلی کند بود. بونوچی مانند بازی با لاتزیو یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان تیم بود. او حتی در خنثی کردن ایکاردی حریف مستقیمش در‌گل دوم هم ناکام ماند. اینتر با این برد و کم شدن فاصله‌اش به ۲ امتیاز با ناپولی، حالا با خیالی آسوده برای بازی‌های بعدی‌اش آماده می‌شود اما میلان همچنان با دردی که پول هم درمانش نشد، باید مبارزه کند!