در شرایطی که نگاه سرد مسؤولان به معلولان دل‌نگرانی آنان برای محرومیت استفاده از امکانات شهری را دوچندان کرده، هنوز هم می‌توان به دستان پرمهر انسان‌هایی امیدوار بود که برای حل مشکلات معلولان گوی سبقت را از مسؤولان ربوده‌اند. معلولیت نیمه‌پنهانی از جامعه است که از چشم مردم دور مانده و افراد از این آسیب غافل هستند؛ معلولان جسمی در هر جامعه باید از حقوق یکسانی نسبت به دیگر شهروندان برخوردار باشند اما در کشور ما از امکانات زیادی محروم هستند. مناسب‌سازی معابر و گذرگاه‌های شهری و همچنین بهبود شرایط برای امکان استفاده معلولان از وسایل حمل‌ونقل عمومی یکی از مسائلی است که همواره مطالبه شده اما در عمل همچنان منتظر حرکتی جدی از سوی مسؤولان است.
محمد عابدی، آسیب‌دیده نخاعی در گفت‌وگو فارس در اصفهان، عمده‌ترین مشکل آسیب‌دیدگان نخاعی در شهر اصفهان را مشکل دسترسی‌ها از جمله دسترسی سواره‌رو به پیاده‌رو می‌داند. این آسیب‌دیده نخاعی معتقد است مناسب‌سازی برای معلولان باید به‌گونه‌ای باشد که یک فرد ویلچرنشین به تنهایی بتواند در شهر تردد و از مبلمان و ارتباطات شهری استفاده کند. وی اضافه می‌کند: مناسب‌سازی شهر برای معلولان متولی مشخص و معینی ندارد و تنها شهرداری‌های مناطق مسؤول پیگیری این مسأله هستند که البته نظارتی هم بر اجرای صحیح این مناسب‌سازی‌ها صورت نمی‌گیرد و گاهی دوباره‌کاری می‌شود. وی در پاسخ به این سوال که آیا تاکنون موفق به استفاده از اتوبوس در سطح شهر اصفهان شده‌اید یا خیر، پاسخ دور از انتظاری دارد و می‌گوید: چنین چیزی غیرممکن است. راه‌اندازی اتوبوس‌های تندروی ویژه معلولان هم به نام معلولان و به کام مسؤولان شد، چرا که یک معلول به هیچ وجه نمی‌تواند از این اتوبوس‌ها استفاده کند. عابدی با اشاره به مناسب‌سازی متروی اصفهان هم نکته جالبی را بیان می‌کند که شنیدن آن برای مسؤولان اصفهان خالی از لطف نیست؛ طراحی سکوهای متروی اصفهان بر اساس استانداردهای کشور آلمان است اما واگن‌های مترو چینی است، بنابراین استانداردها با یکدیگر تناسبی ندارند و ویلچری‌ها نمی‌توانند سوار مترو شوند.
معصومه نیکزاد، یکی دیگر از آسیب‌دیدگان نخاعی در اصفهان است که دچار آسیب نخاعی شده و دیگر توانایی راه رفتن را پیدا نکرده است. وی می‌گوید: کمتر مرکز خریدی در اصفهان را به خاطر دارد که دارای رمپ مناسب برای معلولان باشد: بسیاری از اماکن تاریخی و تفریحی شهر اصفهان به هیچ عنوان برای معلولان مناسب‌سازی نشده و اتوبوس‌های شهری هم رمپی برای سوار شدن معلولان ندارند و مجبور هستیم مدام از تاکسی تلفنی استفاده کنیم که هزینه زیادی برای ما دارد. این آسیب‌دیده نخاعی از مسؤولان شهری و استانی انتظار دارد به معلولان احترام بگذارند، چرا که معتقد است او و بسیاری دیگر یک روزی مانند افراد سالم بوده‌اند و حق و حقوق یکسانی با دیگر شهروندان دارند. او از مواجهه با موانع در معابر گلایه دارد و می‌گوید: برای تردد در معابر شهر اصفهان دائماً با لبه‌های سیمانی و جدول مواجه می‌شوم و لزوماً به یک نفر کمکی نیاز پیدا می‌کنم. در چنین شرایطی که نگاه سرد مسؤولان به معلولان دل‌نگرانی آنان برای محرومیت استفاده از امکانات شهری را دوچندان کرده، هنوز هم می‌توان به دستان پرمهر انسان‌هایی امیدوار بود که عاشقانه پا به عرصه انسانیت گذاشته و برای حل مشکلات معلولان گوی سبقت را از مسؤولان ربوده‌اند.
مرتضی پرورش، مدیر داخلی درمان انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان از پیگیری حقوق معلولان، درمان و پیشگیری از تشدید بیماری‌های این قشر از جامعه صرفاً با حمایت خیران و با تشکیل هزار و 365 پرونده در این انجمن خبر می‌دهد. وی با بیان این خبر امیدوارکننده، ادامه می‌دهد: این هزار و 365 نفر قبلاً افراد سالمی بوده‌اند که صرفاً بر اثر حادثه و عمدتاً حوادث رانندگی دچار آسیب نخاعی شده‌اند. فاصله یک فرد سالم با صندلی چرخ‌دار تنها یک لحظه است و هر فردی از جامعه ممکن است بر اثر یک تصادف دچار آسیب نخاعی شود. عضو انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی که خود دچار آسیب نخاعی شده است، می‌گوید: خیران اصفهانی بدون آنکه فشاری به دولت و ارگان‌های دولتی بیاورند، وارد میدان عمل شده و با حمایت‌های مالی، هزینه‌های سنگین بازتوانی و توانبخشی معلولان اصفهان را تأمین می‌کنند؛ باید برای نوع دیدگاه مردم به هر نوع معلولیتی فرهنگ‌سازی شود. او از اینکه سال گذشته شورای اسلامی شهر اصفهان 4 میلیارد تومان اعتبار برای مناسب‌سازی شهر اصفهان در نظر گرفته، ابراز خرسندی می‌کند اما هنوز برایش رضایتبخش نیست چرا که همچنان استفاده از اتوبوس و مترو در اصفهان برای او و دیگر معلولان مقدور نیست. مرتضی پرورش بر این باور است که فرد مسؤولی که اقدام به نصب صندلی در جایگاه ویلچرنشین‌ها در اتوبوس‌های تندروی اصفهان کرده باید پاسخگوی معلولان باشد، چرا که اگر امکانات حمل‌ونقل عمومی برای معلولان فراهم شود مطمئناً به عنوان یک آسیب‌دیده نخاعی می‌توانند در همه نقاط شهر تردد کنند. معلول دیگری با اشاره به طرح بهزیستی برای تهیه مسکن خانواده‌های دارای 2 معلول، ادامه داد: این طرح در قالب وام 30 میلیون تومانی بلاعوض مسکن مطرح بوده است و مسکن به این خانواده‌ها تحویل نشده اما در این میان و با همه بی‌مهری‌هایی که از طرف برخی مسؤولان نسبت به معلولان صورت گرفته، باز هم مردم وارد میدان شده و کمک‌های زیادی را در راستای بهبود زندگی همنوعان خود داشته‌اند که جای بسی امیدواری دارد. احمد نیمافر، مسؤول کمیته درمان انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان به ابعاد دیگر زندگی معلولان اشاره داشته و پرده از نکات نگران‌کننده دیگری درباره معلولان برمی‌دارد. او پس از تجارب چندین ساله زندگی با معلولان، می‌گوید: افرادی که به هر دلیل توانایی راه رفتن را از دست می‌دهند و مجبور به استفاده از ویلچر می‌شوند، پس از مدتی دچار بیماری‌های ناشی از ویلچرنشینی همچون زخم بستر می‌شوند که انجمن حمایت از معلولان آسیب نخاعی استان اصفهان با کاردرمانی و فیزیوتراپی به توانبخشی افراد معلول کمک کرده و بسیاری از افرادی که دچار لهیدگی نخاع هستند را به حالت اولیه و سلامت کامل بازمی‌گرداند، این خدمات به وسیله دستگاه‌ها و تمرینات ویژه‌ای محقق می‌شود و ارائه رایگان آنها غیر از تهران و اصفهان در هیچ شهر دیگری وجود ندارد. مهدی مقدری، سخنگوی شورای اسلامی شهر اصفهان نیز با اشاره به مشکل معلولان برای استفاده از اتوبوس‌های تندرو در اصفهان، خاطرنشان کرد: فضایی خالی در ورودی اتوبوس‌های تندرو وجود دارد که این فضا متعلق به معلولان است و باید برای استقرار ویلچر خالی باشد اما سازمان اتوبوسرانی در این قسمت یک صندلی معمولی نصب کرده و دیگر جایی برای استقرار یک ویلچر نیست. سخنگوی شورای اسلامی شهر اصفهان بیان داشت: در واگن‌های قطار شهری نیز جایگاه ویژه‌ای برای معلولان براساس استانداردهای جهانی و علمی طراحی شده است.