بنده روشن‌‏فکرم و روشن بسی فکر من است           
بنده فکرم روشن است*
نام آمریکا و آلمان، دائماً ذکر من است
بنده فکرم روشن است
از خدا و خلق او اصلاً ندارم من حیا
چون خیار و باقالا
عکس اونجوری من مشهور کوی و برزن است
بنده فکرم روشن است
فکر من در خانه و شرکت، خیابان و محل
دود سیگار است و تَل**
گفته‌‏هایم بی‌‏ثمر مانند کاه و ارزن است
بنده فکرم روشن است
پول مفت پنتاگون را در حسابم دیده‌‏اند
مرد و زن نالیده‏‏اند
ذوق من در بیگناهی را به مترو کشتن است
بنده فکرم روشن است
با طلبکاری صدایم می‏‏شود هر آن، کُلُفت
چون ترامپ اینگونه گفت
شغلم از کورش نوشتن یا که لُنگ افکندن است
بنده فکرم روشن است
می‏‏نویسم صد مقاله در مزایای هویج
چشم‌‏هایم لوچ و قیج
ارزش ایران کم از ویرانه‌‏های لندن است
بنده فکرم روشن است
لولهنگ و چوبِ کبریت از کجا می‏‏آورید؟
از اروپا می‌‏خرید!
از ادای فارسی،  My Language is الکن است
بنده فکرم روشن است
از فروش خاک و ناموسم نگیرم هیچ درس
در خیانت‌ هم نترس
حرف حق در گوش من خر را رباعی گفتن است
بنده فکرم روشن است

*این بیت از آقای محمد خرمشاهی (میلاد) است.
**تل: تلخی، تلخکی، ماده‏‏ای به رنگ قهوه‏‏ای سوخته که در قدیم پشت گوش بچه‏‏ها می‏‏مالیدند!