بن هیوارد: رئال 13 بازی قبلی خارج از خانه خود را برد تا یک رکورد در لالیگا بر جا بگذارد اما این بار تیم تازه صعود کرده خیرونا، باخت را با پیروزی عوض کرد تا در نخستین رویارویی رسمی با رئال به یک نتیجه اعجاب‌انگیز دست پیدا کند. رئال تا همین جای فصل مسائل خود را داشت اما همه آنها در خانه بود؛ به خاطر 2 تساوی متوالی برابر والنسیا و لوانته و بعد باخت به بتیس و تساوی یک بر یک مقابل تاتنهام. حالا تیم زیدان رکورد حسرت‌برانگیز خارج از خانه‌اش را هم از دست داده و نمی‌توانند گله‌ای از باخت یکشنبه‌شب گذشته داشته باشند هر چند گل پیروزی خیرونا که توسط «پورتو» زده شد، آفساید بود. ایسکو در نیمه اول رئال را پیش انداخت، درست 18 ثانیه بعد از آنکه خیرونا تیرک دروازه میهمان را به لرزه درآورد. «بونو» دروازه‌بان خیرونا شوت کریستیانو رونالدو را طوری دفع کرد که توپ به هافبک تیم‌ملی اسپانیا برسد و او کار را تمام کرد اما مادرید در دفاع با مسائل زیادی مواجه بود؛ کیکو کاسیا حضور پراسترسی داشت، ناچو که جای رافائل واران مصدوم را گرفت به همراه سرخیو راموس در قلب دفاع نامطمئن بود. مارسلو سایه‌ای از خودش بود و اشرف حکیمی، دفاع راست جوان در طول بازی سردرگم بود. خط میانی مادرید هم ایده‌ای نداشت، ضمن اینکه ایسکو گاهی خیلی خودخواه نشان می‌داد. جلوتر رونالدو و کریم بنزما باز هم در گلزنی ناموفق بودند و زیدان شاید بهتر بود به شیوه 3-3-4 رو می‌آورد، هرچند گرت بیل را همچنان در اختیار ندارد. 2 گل به فاصله کم از «کریستین استوانی» و پورتو ورق بازی را برگرداند و مادرید نتوانست پاسخی بدهد. فصل قبل چنین مسابقه‌ای را رئال می‌برد، شاید با الهام از بازیکنان نیمکت‌نشین مثل خامز رودریگس و آلوارو موراتا که حالا دیگر در تیم نیستند. مصدومیت هم مشکلات سفیدپوشان را زیادتر کرده اما در حال حاضر بیشتر از بی‌انگیزگی و خارج از فرم بودن بازیکنان رنج می‌برند و زیدان باید مسؤولیتش را بپذیرد. او هفته قبل در مراسم اعطای بهترین‌های سال فیفا در لندن گفت: «اگر به من جایزه بهترین مربی را می‌دهند با خوشحالی می‌پذیرم اما فکر نمی‌کنم بهترین باشم. من خوش‌شانس هستم که در بهترین تیم جهان با بهترین بازیکنان کار می‌کنم». او که 7 جام با رئال گرفته از جمله 2 قهرمانی اروپا و یک قهرمانی اسپانیا، بعد از دریافت جایزه گفت: «18 ماه است که اینجا هستم و نمی‌دانم چقدر می‌مانم اما از شرایط کنونی لذت می‌برم». با وجود این موفقیت‌ها، زیدان خیلی خوب می‌داند در باشگاهی مثل رئال اوضاع چقدر سریع عوض می‌شود.
زخمی عمیق
 حال و  روز رئال دیدنی نیست؛ تلخ‌ترین هفته ممکن بود. آنچه از رئال دیدیم فقط دیدن ستاره‌هایی بود که بعد از گل تاتنهام زجر می‌کشیدند و نمی‌توانستند کمکی برای فرار از گرداب ویمبلی کنند. تاتنهام لیاقت چنین بردی را آن هم با نمایشی سازمان‌یافته و بدون عجله داشت، چرا که رئال در همان گل اول مرده بود و زدن گل دوم و سوم تنها زخم زیدان را زیاد کرد و حالا برای مداوایش باید همه چیز را واکاوی کند؛ اینکه چرا از اشتباهات بازی با خیرونا تجربه کسب نشد و اینکه چه چیز میل رئال را در زمین از بین برد؟ پوچتینو بخوبی از شکست قبلی‌اش درس گرفت، او توازن را به خط هافبکش برگرداند، تریپیر و دیویس ستون اصلی تیم برای برد بودند، یک خط جلوتر وینکس، اریک دایر و اریکسن هر موقع دل‌شان خواست سرعت بازی را زیاد و کم کردند، چنین تسلطی آن هم در حضور بازیکنانی چون لوکا مودریچ، تونی کروس و کاسیمیرو چیزی فراتر از شگفتی است. نکته دیگر خط هافبک تاتنهام، چاشنی تخریب‌پذیری آنها بود، برای مهار تونی کروس و لوکا آنها باید درگیری بیشتری ایجاد می‌کردند تا سرعت انتقال توپ رئال کم شود؛ ۱۴ خطای تاتنهام در قبال ۶ خطای رئال تایید این حرف است.
افت رئال قابل پیش‌بینی بود اما اینکه این افت گذراست یا مانعی بزرگ برای ماندن زیدان خواهد شد بستگی به واکنش تیم به این شکست در هفته‌های آتی دارد، شاید همین حالا هم برای بازگشت و جبران اختلاف ۸ امتیازی با بارسا و همین‌طور خطر لغزش زیاد از حد رئال در UCL دیر شده باشد. نکته آخر اینکه پرز هیچ وقت صبر واکاوی مشکلات را ندارد.