حسن رضایی: آقای عباس عراقچی طی حضور اخیر خود در صحن مجلس شورای اسلامی گفته است: «کشورهای اروپایی به طور کاملا صریح و مشخص با سیاست‌های آمریکا و بدعهدی‌ها و تخلفات این کشور مخالفت کردند». وی در ادامه مدعی منزوی شدن دولت آمریکا در سطح جهان شده و آن را حاصل زحمات دستگاه دیپلماسی کشور دانسته است. بله! دستگاه دیپلماسی کشور واقعا زحمات طاقت‌فرسایی متحمل شده است. اینکه شما ابتدا کشوری را رئیس، همه‌کاره، آقابالاسر، کدخدا و همه‌کاره جهان بدانی و 4 سال آزگار برای نزدیک شدن به او و به دست آوردن دل کلفتش، وقت بگذاری، بتن بریزی و سانتریفیوژ بشکنی، تا درنهایت «منزوی کردن» او را یگانه دستاورد این زحمات معرفی کنی، واقعا باید عملیات پیچیده و طاقت‌فرسایی باشد! اساسا عملیات‌‌‌هایی که نتیجه معکوس می‌دهند، همیشه پیچیده هستند! ابهامات این عملیات تاریخی البته
یکی ـ دو تا نیست؛ اول اینکه دستگاه دیپلماسی چطور با درک جایگاه آمریکا در نظام بین‌الملل، ادعای منزوی شدن او را در شرایط حاضر طرح می‌کند؟ نعوذبالله!
دوم اینکه مگر قبلا نمی‌گفتید باید با کدخدا بست؟ پس منزوی کردن او دیگر چه صیغه‌ای است؟ راه را اشتباه نمی‌روید احتمالا؟ دوباره تحریم نشویم آقایان! آنوقت چه کسی آب و صابون می‌آورد تا دست و صورت‌مان را بشوید؟! شوخی نیست، شما دارید با آمریکا درگیر می‌شوید. شما فکر نکرده‌‌‌‌‌‌‌‌اید که پس از این، مردم چگونه باید مشکل آب خوردن خود را حل کنند؟ لطفا بی‌خیال منزوی کردن کدخدا شوید و کمی عقلانیت، تدبیر و اعتدال داشته باشید. دوره این شعارهای انقلابی و احساسی گذشته است دوستان. امسال سال 57 نیست، سال 92 هم نیست، سال 93 هم نیست، سال 96 است! مگر می‌شود آمریکا را منزوی کرد؟ لطفا برگردید!... ظاهرا اما بازگشتی در کار نیست و قهرمانان دیپلماسی پس از مشاهده نتایج درخشان عملیات علیه مواضع کدخدای بزرگ، عملیات‌‌های پیچیده‌‌‌‌‌‌تر مشابهی در پیش دارند. خدا به خیر کند!
پیچیده‌‌‌‌‌‌تر بودن عملیات‌‌های سنگین پیش‌رو البته حرف من نیست. حرف رئیس‌جمهور محترم است.
حسن روحانی پیش از این خود گفته بود: «آمریکایی‌ها کدخدای ده هستند، با کدخدا بستن راحت‌تر است». ظاهرا حالا که آمریکا به‌قدر کافی منزوی شده، ما این بار قرار است پس از اثبات دیوانگی مذاکره با کدخدای عظیم، به اروپا نیز یک درس 4 ساله دیگر بدهیم! باید اثبات کنیم مذاکره با اروپا هم دیوانگی است تا آنها هم خوب در جهان منزوی شوند. اینها که من می‌نویسم البته الان درز اطلاعاتی محسوب می‌شود و یحتمل فردا، پس‌فردا دستگیر شوم. لطفا شما که روزنامه را می‌خوانید، اهداف عملیات سنگین پیش رو را در اختیار مقامات اروپایی قرار ندهید. مسأله، مسأله کوچکی نیست. بحث امنیت ملی، منافع ملی، بتن‌‌های ملی، تروریسم ملی و همه چیزهای مهم ملی دیگر مطرح است. لطفا بحث را جدی‌‌‌‌‌‌تر دنبال کنید!
حسن روحانی پیش از این سخن دیگری نیز گفته بود: «بنده معتقدم مذاکره با آمریکا راحت‌تر از مذاکره با اروپاست، چرا که اروپایی‌ها به دنبال آقااجازه از آمریکا هستند». سندروم آقااجازگی موردنظر آقای روحانی اما این بار خیلی زودتر از موعد فعال شده است. به صورتی که چندی پیش یکی از مدیران اجرایی ارشد شرکت رنو درباره مواجهه این شرکت با تحریم‌‌های جدید آمریکا علیه ایران گفت: «مشخص است اگر تجارت با ایران غیرممکن شود، ما با همکاری یکدیگر برنامه‌ای طراحی می‌کنیم که تجارت‌مان در آنجا را تعلیق کنیم». مدیرعامل شرکت توتال نیز اخیرا در همین زمینه گفته است: «اگر توتال بر اساس قانون ملزم به خروج از ایران شود، از این کشور خارج خواهد شد». قانون مدنظر این فرانسوی‌‌های عزیز، همان قانون کدخدای منزوی شده است! وزیر محترم نفت البته در همکاری تنگاتنگ با قهرمانان دستگاه دیپلماسی، از قبل فکر اینجاها را هم کرده بود. خدا حفظش کند!
زنگنه در دفاع از قرارداد با توتال به نمایندگان مجلس گفته بود: «این قراردادها باعث می‌شود انشاءالله تحریم‌ها اتفاق نیفتد». حالا اما چون کار از انشاءالله، ماشاءالله، امن یجیب، جوشن صغیر و کبیر، دعای مشلول و... گذشته است، ما ظاهرا با دعای چشم زخم و ذکر «و ان یکاد» سراغ گپ‌زدن‌‌های موشکی با اروپایی‌ها می‌رویم. «و ان یکاد» البته می‌گویند ذکر مجربی است و انشاءالله این بار کار را یکسره خواهد کرد. بویژه آنکه اروپا از کدخدای عظیم فاصله گرفته، همچنان به ما نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. مثلا وزیر خارجه فرانسه در آستانه سفر به تهران می‌گوید: «ما بزودی این فرصت را خواهیم داشت که قویا ایران را درباره این دو موضوع (موشکی و فعالیت‌هایش در خاورمیانه) تحت فشار بگذاریم». یا وزیر خارجه انگلیس تاکید می‌کند: «باید با حفظ برجام، فعالیت‌های ایران در منطقه را مهار کنیم».
من فکر نمی‌کنم در تاریخ دیپلماسی، اتحادیه اروپایی اینقدر به کشوری نزدیک شده باشد که بخواهد او را تحت فشار بگذارد. البته به هر حال، هر دوری، یک نزدیکی هم دارد. وقتی آنها اینقدر از کدخدا دور شده‌‌‌‌اند، به ما نزدیک می‌شوند و ناغافل به ما فشار وارد می‌شود! ما البته از این فشارها استقبال می‌کنیم. چرا؟ چون امیدواریم با دادن امتیازات پی در پی و هنگفت، انشاءالله، آقااجازه‌ها را برابر آقای‌شان قرار دهیم! آنها البته صراحتا اعلام می‌کنند تابع قانون آقای‌شان هستند. ما ولی دست‌بردار نیستیم. چطور؟ مثلا به‌رغم خیانت‌‌های مکرر خودروسازان و شرکت‌‌های نفتی فرانسوی به ما، ما آنقدر به تزِ «انشاءالله» باور داریم که با آنها قرارداد محرمانه می‌بندیم. آنقدر محرمانه که حتی نمایندگان مجلس هم از محتوای آن باخبر نشوند! به صورتی که حتی صدای آمریکا نیز از این همه سخاوت ما متعجب می‌شود.
پایگاه صدای کدخدا 17 مردادماه سال جاری در همین زمینه می‌نویسد: «امضای قرارداد کلان با «رنو» (به مبلغ ٦٨٠ میلیون یورو) در همان روزهایی اعلام می‌شود که دولت فرانسه، همگام با آمریکا و چند کشور اروپایی، علیه برنامه‌‌های موشکی جمهورى اسلامى به شورای امنیت شکایت برده است. ولی هنگام امضای قرارداد «رنو» در تهران، کسی به این نکته اشاره‌ای نکرد و صدای اعتراضی از مقامات دولت ایران شنیده نشد!» حالا ترامپ نیز هماهنگی‌‌‌‌اش با امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه را اینگونه تعریف کرده است: «امانوئل تماس گرفت و با من صحبت کرد. و من گفتم، ببین امانوئل! آنها (ایرانی‌ها) به رنو پول خیلی زیادی داده‌اند. پول آنها را بگیرید، لذت ببرید». ترامپ در ادامه می‌گوید: «آنها مایلند که من در این توافق باقی بمانم، تنها به یک دلیل. ببینید چه میزان پول ارسال می‌شود!» حالا اگر متوجه جدی بودن قضیه شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اید، از همین امروز و ان یکاد خواندن را شروع کنید! رمز عملیات جدید، و ان یکاد است!