ستاره روز
نابغه معمولی با شماره ۷۰
محمدحسین عباسی: وقتی در شرایط تک به تک توپ را به تیر دروازه نفت آبادان کوبید، به نظر می‌رسید آخرین فرصتش برای گلزنی در این جدال را از دست داده است. واکنش حسرت‌بار علی علیپور به خراب کردن این موقعیت، هواداران پرسپولیس را برای از دست دادن 2 امتیاز در این نبرد خانگی آماده کرده بود اما تنها لحظاتی بعد، گوینده ورزشگاه نام همین بازیکن را به عنوان زننده نخستین گل مسابقه به زبان آورد. علی علیپور دوباره در لحظات حساس، پسر مورد اعتماد برانکو بود؛ مهاجمی که گل اول به صنعت نفت را با چاشنی شانس به ثمر رساند و روی گل دوم، دقت، خونسردی و بی‌رحمی‌اش را به رخ تیم رقیب کشید. او در پرسپولیس همیشه یک بازیکن مکمل بود اما حالا در یک نیم‌فصل به اندازه هر 3 فصل گذشته حضور در باشگاه گلزنی کرده تا مرد اول خط حمله سرخ‌ها باشد. علیپور همه آن چیزی است که پروفسور برای خط حمله تیمش می‌خواهد؛ فوتبالیستی با مقادیری قابل توجه از جاه‌طلبی که حتی درخشیدن در داربی برای راضی شدن او از خودش کافی نبود. یک بازیکن سختکوش، دونده، تسلیم‌ناپذیر که نه چهره‌اش شبیه ستاره‌هاست و نه شماره پیراهنش به سوپراستارها شباهت دارد اما در جریان بازی از خسته‌نشدن، خسته نمی‌شود و آنقدر به مبارزه ادامه می‌دهد که دیگر حتی نای جشن گرفتن گل‌هایش را هم ندارد. او درست در مسیر مخالف مهاجمانی است که پرسپولیس در این سال‌ها به چشم دیده است. ساده گل می‌زند و سخت حاضر می‌شود تن به خوشحالی بدهد. درست برخلاف فورواردهایی که سخت گل می‌زدند اما برای هر گل، ساعت‌ها به مرور برنامه‌هایی برای جشن و شادی می‌پرداختند.
چرخش ۱۸۰ درجه‌ای فدراسیون وزنه‌برداری
همه علیه بهداد
فدراسیون وزنه‌برداری ایران این روزها به جای چاره‌اندیشی برای تکرار نشدن اتفاقات دسته فوق‌سنگین قهرمانی جهان تصمیم گرفته همچنان مقابل وزنه‌بردار خود قرار بگیرد. وزنه‌برداری ایران پس از بازگشت از مسابقات جهانی اسیر خودزنی شد و این روزها شاهد سرازیر شدن سیل انتقادات علیه بهداد سلیمی در وزنه‌برداری هستیم. با توجه به اینکه وزنه ۲۵۲ کیلوگرم بهداد سلیمی در مسابقات جهانی پس از تایید توسط داوران، مورد قبول هیات ژوری قرار نگرفت، اختلاف‌نظرهایی در داخل پیرامون خطا یا درست بودن حرکت او به‌وجود آمد که البته تا حدودی این اختلاف‌نظرها طبیعی بود. اما داستان از جایی شدت گرفت و برخی افراد نظرات خود را ۱۸۰ درجه تغییر دادند که سلیمی صحبت‌هایی را مبنی بر ضعیف بودن ارتباط بین‌المللی علی مرادی عنوان کرد. پس از آن صحبت‌ها، ناگهان سیل انتقادات از درست وزنه نزدن سلیمی سمت او سرازیر شد و موجی شکل گرفته که تا حدود زیادی غیرطبیعی است. نکته جالب اینجاست که فدراسیون به جای پرداختن به برخی مشکلات مهم و رفع آنها، به صورت غیرمستقیم شروع به مقابله با وزنه‌بردار خود کرده و واضح است که این انتقاد سلیمی را نتوانسته‌اند تحمل کنند. نایب‌رئیس فدراسیون وزنه‌برداری هم در گفت‌وگویی به شکل دیگر انگشت اتهام را به سمت سلیمی گرفته و عنوان کرده است: «بهداد در دوضرب برای داوران خط و نشان کشید، این خط و نشان بهداد با زبان بدن صورت گرفت. در حرکت سوم دوضرب هم حرکت دیگری نشان داد که می‌شد اینطور برداشت کرد که اعتراض تمسخرآمیزی انجام می‌دهد. هرچند خودش عنوان کرد که قصد تمسخر نداشته است. من هم به عنوان بیننده اینطور تصور کردم که حرکات بهداد روی تخته به نشانه اعتراض به داوران و هیات ژوری بوده است». در واقع فدراسیون وزنه‌برداری تاکنون به این مساله که چرا ایران در رقابت‌های مهمی همچون قهرمانی جهان و المپیک داور ندارد نپرداخته است، در حالی که باید مشخص شود اشکال کار کجاست که کشوری همچون ایران نباید نماینده‌ای در بخش داوری داشته باشد. از طرفی خروجی این همه کلاس داوری که در شهرهای مختلف برگزار شده دقیقا چه بوده و چرا هنوز جای خالی دوران ایرانی را در مسابقات مهم می‌بینم. از طرفی بهداد سلیمی در این چند ماه که برای مسابقات جهانی آماده می‌شد، از لیگ برتر گرفته تا رکورد‌‌‌گیری، در حضور داوران وزنه زده است. حتی در این چند ماه فیلم‌‌های تمرین او هم منتشر شد و اگر واقعا سلیمی در دوضرب مشکل داشته چرا داوران تاکنون هیچ صحبتی با او نداشته‌اند یا وزنه‌های او را خطا نگرفته‌اند؟ در این ماجرا چیزی که واقعا به چشم می‌آید این است که فدراسیون تنها به خاطر یک نقد، نه‌تنها پشت وزنه‌بردار خود قرار نگرفت، بلکه به مقابله با او پرداخت، در حالی که همین فدراسیون نسبت به نتیجه نگرفتن یک وزنه‌بردار دیگر خود با وجود دادن امتیازهای فراوان پاسخگو نبود.