گرجستان را می‌توان مهد سیاستمداران حرفه‌ای دانست که البته در طول تاریخ هیچ دستاوردی برای ملت گرجی به ارمغان نیاورده‌‌‌اند. پس از 3 سیاستمدار مشهور قرن بیستمی گرجی یعنی جوزف استالین و معاون و رئیس پلیس مکارش لاورنتی بریا که اتحاد جماهیر شوروی را به معنای واقعی به یک رژیم توتالیتر و ابرقدرت تبدیل کردند و البته ادوارد شواردنادزه که در سمت آخرین وزیر خارجه شوروی در فروپاشی آن نقش داشت و سپس به نخستین رئیس‌جمهور گرجستان تبدیل شد، قرن بیست‌ویکم شاهد ظهور یک نمونه جدید دیگر از گرجستان است. میخائیل ساکاشویلی، رئیس‌جمهور سابق گرجستان بر کناره‌‌‌گیری رئیس‌جمهور اوکراین اصرار دارد و حتی شاید به صندلی او چشم طمع دوخته باشد. شاید در هر جای دیگری جز اوکراین آشوب‌زده این موضوع مایه تفریح مردم می‌شد اما هزاران اوکراینی نه‌تنها آن را جدی گرفته و با خواسته رئیس‌جمهور پیشین یک کشور بیگانه موافق هستند بلکه در حمایت از او به خیابان‌ها آمده و در حال برپا کردن انقلابی دیگر هستند. انقلابی که این بار می‌تواند به جای نارنجی یا مخملی، کاملا سرخ باشد، چرا که حالا این روسیه است که از شورش علیه حکومت مرکزی غربگرای کی‌یف حمایت می‌کند نه آمریکا. ساکاشویلی که طی دهه گذشته با انقلاب رنگی مورد حمایت آمریکایی‌ها در گرجستان، حکومت شواردنادزه، دیکتاتور به‌جا مانده از دوران شوروی را برانداخت و خود رئیس‌جمهور شده بود، پس از چند سال به‌خاطر فساد و ناکارآمدی بی‌حد و مرز خود و دولتش تحت تعقیب قرار گرفته و فرار را بر قرار ترجیح داد. به دنبال کودتای زمستانی سال 2014 در کی‌یف که به فرار رئیس‌جمهور قانونی وقت و مورد حمایت روسیه انجامید، پترو پروشنکو، رئیس‌جمهور منتخب جدید اوکراین، با اشاره غرب مهره سابق آنها در گرجستان را فراخواند و در کمال تعجب فرمانداری استان اودسا که مهم‌ترین بندر کشور- البته بعد از الحاق کریمه به روسیه- در آن قرار گرفته را به ساکاشویلی بخشید و شهروندی ویژه اوکراینی را هم به او اعطا کرد. احتمالا ساکاشویلی که تشت رسوایی فسادش در کشور خودش از بام افتاده بود، باید نقش هماهنگ‌کننده سیاسی و لجستیکی ناتو، پنتاگون و مزدوران بلک‌واتر را در مواقع لزوم و در صورت بروز جنگی میان اوکراین و همسایه بزرگش بازی می‌کرد. اما با آرام‌‌‌‌‌‌تر شدن اوضاع این کشور به دنبال پیمان آتش‌بس در شرق اوکراین با ضمانت مشترک روسیه، فرانسه و آلمان، تاریخ مصرف ساکاشویلی هم در اودسا به پایان رسید و دولت پروشنکو برای باز کردن او از سر خویش پرونده‌ای جدید از فساد و ناکارآمدی این‌بار در اوکراین برای دلال سیاسی گرجی ساخت. او هم که تحت تعقیب سیستم قضایی کشور ثانویه‌‌‌‌اش قرار گرفته بود، مدتی به لهستان گریخت اما گویا حالا توسط عوامل مسکو به پرونده‌‌های فساد مهمی علیه پروشنکو و اعضای دولتش دست یافته است، با آسودگی در خیابان‌‌های کی‌یف راه می‌رود و مردم را بر ضد رئیس‌جمهور شکلاتی- مالک کارخانجات شکلات «روشِن» اوکراین- می‌شوراند.  او از 2 ماه پیش یعنی اکتبر با استفاده از فضای به‌وجود آمده در اوکراین همزمان با صدمین سالگرد انقلاب اکتبر شوروی سابق، برنامه‌ای برای نجات اوکراین در عرض ۷۰ روز ارائه کرد که شامل استیضاح پروشنکو،‌ تصویب قوانین مختلف از جمله لایحه‌ای درباره الیگارشی، قوانین مربوط به انتخابات پارلمانی و اصلاحات متعدد در زمینه‌های مالیات، گمرک و خدمات درمانی می‌شد. ساکاشویلی هفته گذشته بزرگ‌‌‌‌‌ترین تظاهرات را از زمان بازگشت به لهستان علیه پروشنکو راه انداخت به طوری که چند هزار نفر از هوادارانش همزمان با کودتای آمریکایی کی‌یف در سال 2013، به خیابان‌های پایتخت ریخته و با ورود به کاخ اکتبر، مرکز هنرهای نمایشی اوکراین که کنسرتی با حضور پروشنکو در آن در حال اجرا بود با نیروهای گارد ملی در داخل ساختمان درگیر شدند. 2 روز بعد با استفاده از این فضاسازی، ساکاشویلی در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس‌جمهور اوکراین از او خواست داوطلبانه استعفا دهد. به نظر می‌رسد رئیس‌جمهور فراری گرجستان به معنای واقعی یک سیاستمدار فتنه‌گر و حرفه‌ای باشد چون حالا پس از تنها 3 ماه از آغاز کارزار سیاسی خود علیه ریاست‌جمهوری اوکراین، هوای نشستن به جای او به سرش زده، آن هم با کمتر از 3 سال اقامت دائم در این کشور.