حجت‌الاسلام محمد صدارت: در ایام ولادت بانویی به سر می‌بریم که تحت تربیت معصومین و زندگی در کنار معصومین به الگویی برای انسان‌های غیرمعصوم تبدیل شد تا نشان دهد سبک زندگی یک مومن ولایتمدار به چه شکل باید باشد، بانویی که هزاران هزار درس برای زندگی انسان ایمانی دارد اما در معرفی ایشان، فقط به صبر و مصیبت کفایت شده است. درست است صبر و مصیبتی که زینب کبری(س) در زندگی خود با آن مواجه بود از بزرگ‌ترین و سخت‌ترین وقایع بشریت بوده اما باید دقت داشت می‌توان با مطالعه رفتار این بزرگ‌بانوی تربیت شده در مکتب اهل بیت(ع) برای لحظه لحظه زندگی نکاتی برداشت کرد که در این مجال کوتاه به گوشه‌هایی از آن می‌پردازیم.
خودسازی
اولین نکته‌ای که می‌توان به آن پرداخت، رشد و خودسازی دختر امیرالمومنین(ع) در شرایط سخت زندگی است، امروز شاهدیم برخی جوانان علت رفتارهای غلط و ناهنجاری‌های خود را در کاستی‌ها، سختی‌ها و مشکلات می‌بینند و ادعای این را دارند که اگر زندگی اینان به این شدت سخت نبود، دچار غفلت‌ها و کج‌روی‌ها نمی‌شدند، از سوی دیگر جوانانی را شاهدیم که دچار انحراف و کج‌روی نشده و علاقه‌مند به زندگی در مسیر اهل بیت(ع) هستند اما به دلیل فرار از سختی‌ها و مشکلات پیش رو از زندگی جهادی دست برداشته و به روزمرگی و زندگی شخصی پرداخته‌اند، این در حالی است که حضرت زینب کبری(س) از سنین کودکی همواره با سخت‌ترین وقایع و مصیبت‌ها روبه‌رو بوده‌اند و با خودسازی و قرار گرفتن در مسیر بالندگی، نه‌تنها خود را در راه بندگی خدا رشد دادند، بلکه در مراحل مختلف، با سبک زندگی خود دیگران را به سمت رشد تربیت کردند. آن بانوی بزرگوار با عملکرد خود در علم‌آموزی، خانه‌داری، تشکیل جلسات آموزشی، خدمت به امام زمان‌شان و... نشان دادند تهدیدهای بزرگی مانند یتیمی در سن کودکی، غربت و... را می‌توان تبدیل به فرصت کرد و با تمرکز بر کلید طلایی خودسازی، ضمن دوری از آسیب‌های اجتماعی، به یک عنصر موثر اجتماعی در جامعه تبدیل شد.
فعالیت اجتماعی
حضرت زینب کبری(س) با عزیمت پدر به کوفه به همراه خانواده رهسپار این شهر شد و در آنجا به برگزاری کلاس قرآن و تربیت بانوان پرداخت. این عملکرد نشان‌دهنده این است که بانوان علاقه‌مند به فعالیت اجتماعی نیازی نیست به مشاغل مردانه روی آورده یا بخواهند قدرت و پهلوانی خود را به رخ جامعه بکشند، بلکه همین بانویی که در شرایط اضطرار پس از واقعه کربلا، یک تنه در برابر نامردان روزگار ایستاد و قافله‌سالاری آل‌الله را برعهده گرفت، با عملکرد آموزشی خود این مهم را یادآور شد که برای بانوی ایمانی، ترویج فرهنگ قرآنی، انتشار علم و تربیت افراد جامعه بزرگ‌ترین راه خدمت به امام زمان و حضور موثر در عرصه‌های اجتماعی است.
این سبک زیست اجتماعی و فعالیت تربیت‌محور بانوی کربلا نشأت گرفته از آموزه‌ پدر بزرگوار ایشان است که فرمودند: هرکسی فردی را تربیت کند یک جهان را تربیت کرده است. انسان مومن ولایتمدار در دوره انقلاب اسلامی نیز باید در هر حالی خود را مقید به آموزش و تربیت نیرو برای انقلاب بداند و با پرداختن به امر تعلیم و تربیت در ظهور و بروز جامعه ایمانی نقش موثر داشته باشد.
روایتگری
بانوی صبر و استقامت پس از واقعه کربلا، با برگزاری محافل روضه و روایتگری از مصائب اهل بیت(ع) به روشنگری علیه ظلم ظالمان پرداخته و مردم را با جریان حق و باطل آشنا می‌کردند، این درسی است برای مدعیان پیروی از اهل بیت(ع) که نه‌تنها در سختی و فشار زندگی با دیدن غلبه ظلم حاکمان جور عقب‌نشینی نباید کرد، بلکه باید به روایتگری از ظلم ظالم و غربت مظلوم پرداخت تا نسل‌های بعدی نیز با فرهنگ انقلابیون پیشین آشنا شوند. این مهم در دوره کنونی که نسل چهارم و پنجم انقلاب در سن رشد و نسل سوم انقلاب در دوره پذیرش مسؤولیت قرار گرفته‌اند بسیار الزامی است تا نسل اول و دوم به روایتگری از مبارزات انقلاب و دفاع‌مقدس پرداخته و فرهنگ انقلابی‌گری اصیل را به نسل‌های بعدی منتقل کنند، بویژه در زمانی که دشمنان سعی دارند با نفوذ در بین مسؤولان و تهاجم فرهنگی علیه جوانان مسیر انقلاب را منحرف کرده و به سویی ببرند که از حکومت اسلامی فقط نامی باقی بماند.
مبارزه
عمه سادات پس از بازگشت از شام به مدینه به روایتگری مبارزات و شهادت شهدای کربلا بسنده نکرد و با خطبه‌های توفنده خود به رسوایی طاغوت و انگیزش روحیه انقلابی بین مردم پرداخت و تا جایی پیش رفت که حاکم مدینه با احساس خطر از قیام مردمی به آن بانو پیام داد سکوت را در پیش گیرند اما تبلور فرهنگ علوی در آن تربیت‌شده بیت نور، مانع از آن بود که در برابر یزیدیان سکوت کرده و نابودی دین را به تماشا بنشیند، لذا این حرکت انقلابی آنقدر ادامه یافت تا حضرت را از مدینه تبعید کردند. اکنون صاحبان قلم، سخنوران و اهالی رسانه، این رسالت زینبی را باید برعهده گرفته و به رسوا کردن ظالمان و خائنین به فرهنگ انقلاب و اسلام بپردازند تا همچون زمان مبارزات پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، مبارزه با استکبار جهانی و ایادی آن را ادامه دهند و بستر پیشرفت و صدور انقلاب اسلامی را آماده کنند. این تنها شمه‌ای از آموزه‌ها و برکات حضور یک بانوی انقلابی در دوره امامت 4 امام نخست شیعیان است، جا دارد مومنین برای تبرک جستن از ایام ولادت اسوه ایثار و استقامت به مطالعه زندگینامه آن حضرت پرداخته و با درس گرفتن از رفتار این شاگرد تربیت شده در بیت ائمه اطهار(ع)، خود را برای یاری امام دوازدهم و خدمت به انقلاب اسلامی آماده کنند، بلکه با اقتدا به آن بانوی حسینی بتوانیم حسینی‌وار زندگی کرده و زینب‌گونه به یاری حجت خدا بپردازیم.