محمد قره‌گوزلو: 1- بازی رفت با ختافه را به‌خاطر بیاورید. نخستین مسابقه سخت فصل تا همه بدانند لالیگا چقدر لیگ دشواری است که تیمی کوچک با مهره‌هایی گمنام و ستاره‌ای از ژاپن در خط حمله‌اش چطور می‌تواند برای بارسای پرستاره دردسر ایجاد کند. آن مسابقه را بارسا با 2 تعویض طلایی والورده برد و به پنجمین پیروزی متوالی رسید اما حال و در دور برگشت انگار همه چیز دشوارتر پیش می‌رود و با وجود تجهیز به نیروی گرانقیمتی مثل کوتینیو، دومین مساوی متوالی رقم خورد. بر خلاف بازی رفت این بار بارسا هر چه زد نشد که نشد. آنها 3 شب قبل در مستایا به اندازه 2 بازی لالیگایی جان کنده بودند تا راه صعود به پنجمین فینال متوالی کوپا دل‌ری را هموار کنند و طبیعی بود فشار ناشی از 6 مسابقه سنگین در این جام که با فاصله کمی از بازی‌های لیگ برگزار می‌شد تیم پرمهره والورده را هم تحت تاثیر قرار دهد که همین‌گونه نیز شد و بارسا هرگز طراوت روزهای اوج همین فصل را نداشت.
2- اغراق نیست بگوییم نخستین‌بار کوتینیو دقیقه 51 با یک شوت فنی و قوس‌دار در زمین دیده شد اما دیگر دیر شده بود و تغییرات برای رسیدن به ضرباهنگ همیشگی باید انجام می‌شد. عثمان دمبله که در دیدار رفت با همین ختافه برای بار نخست مصدوم شد، در این مسابقه دومین مصدومیت را دریبل کرد و همراه کاپیتان اینیستا به زمین آمد اما با وجود تغییر ریتم بارسا و نزدیک شدن به فرم خوب این فصل، بارسا اسیر لایه‌های دفاعی حریف و دروازه‌بان فوق‌العاده ختافه شد که یک تنه مقابل تمام ضربات و ارسال‌ها ایستادگی کرد. آخرین تیر ترکش والورده هم پائولینیو بود تا شاید مثل بازی رفت ورق را برگرداند اما انگار ختافه مجهزتر از آن مسابقه به نوکمپ آمده بود و با نمایشی فوق‌العاده کاری کرد مهاجمان بارسا بعد از 15 ماه در خانه به گل نرسند و متوقف شوند. توقفی که حتی می‌توانست با ضدحمله‌های عجیب حریف طعم تلخ شکست را هم پیدا کند. حالا بارسا بعد از توقف در داربی کاتالونیا که البته تحت شرایط خاص جوی رقم خورد، برای دومین هفته متوالی 2 امتیاز از دست داده که در این فصل بی‌سابقه بوده است و می‌تواند نشانه‌هایی از نگرانی را در آستانه پا گذاشتن دوباره به مسابقات دشوار لیگ قهرمانان در این تیم بروز دهد. اتفاقی که تا حدودی رکوردهای ناشی از کلین‌شیت‌های متوالی و نباختن‌های طولانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند حس رقابت را در اتلتی، رئال‌مادرید و حتی والنسیا زنده کند.
3- بعد از نمایش 15 دقیقه‌ای مقابل والنسیا در کوپا دل‌ری، والورده برای نخستین بار در نوکمپ از یری مینا، مدافع 196 سانتیمتری و کلمبیایی‌اش در ترکیب اصلی بهره برد. طبیعی بود که با سبک بازی ختافه، ناکارآمدی خط میانی بارسا در ایجاد فشار مستمر روی تیم حریف و البته بازی کنار یک مدافع چپ ناشی، شرایط مینا تحت تاثیر قرار بگیرد و او با استرس کار کند اما در مجموع مدافع کلمبیایی چهره ناامیدکننده‌ای ارائه نداد. کمترین حسن استفاده از مینا تجهیز نیروی هوایی بارسا به یک پرنده قوی‌جثه خواهد بود که می‌تواند در بازی‌های نزدیک بویژه دیدارهای پرفشار لیگ قهرمانان به کمک تیم بیاید.
4- هر چند این تساوی و از دست رفتن 2 امتیاز خانگی را می‌توان به پنجمین حضور متوالی در فینال کوپا دل‌ری بخشید و با توجه به فاصله قابل توجه با رئال از این مسابقه گذشت اما حالا بارسا و والورده، اتلتیکومادرید را در فاصله 7 امتیازی خود می‌بینند که می‌تواند این حریف را فوق‌العاده خطرناک نشان دهد.