پیمان چشمه‌چراغی: در شرایطی که آلودگی مرگبار هوای تهران همچنان در حال قربانی گرفتن است، تعطیلات سریالی مدارس پایتخت به عنوان راهکار مدیران برای مواجهه با این آلودگی، در حال تبدیل شدن به یک طنز تلخ است. انگار دولت، سازمان محیط‌زیست و شهرداری، یکصدا و یک‌‌دل به این نتیجه رسیده‌اند که تنها مدارس شهر را «تعطیل» کنند، رویکردی که به اعتقاد صاحب‌نظران، یک «رویکرد رفع تکلیفی» و به دلیل نداشتن تدبیر مدیریتی است.  از سوی دیگر، شیوه تصمیم‌‌‌‌گیری درباره اعلام و اطلاع‌رسانی تعطیلی مدارس به دلیل آلودگی هواست. جالب اینجاست که با وجود آنکه از همان ساعات اولیه روزی که آلودگی هوا در مرز هشدار قرار گرفته است و طبق اعلام مراکز سنجش کیفیت هوا، هوا در روزهای آینده هم همین شرایط مرگبار را خواهد داشت، تا ساعات اولیه شب هیچ خبری از اعلام تعطیلی مدارس نیست و دانش‌آموزان و والدین آنها بلاتکلیف هستند که آیا فردا تعطیل است یا نه؟! در این فاصله، استانداری اعلام می‌کند فردا تعطیل نیست و خبرش هم در رسانه‌ها و فضای مجازی به شکل گسترده‌ای منتشر می‌شود. ساعتی بعد، یک سازمان دیگر از احتمال تعطیلی فردا خبر می‌دهد. دقایقی بعد، سازمانی دیگر اعلام می‌کند هنوز تصمیمی درباره تعطیل شدن مدارس گرفته نشده است. خبر دیگری هم از تشکیل نشدن جلسه کمیته اضطرار آلودگی هوا حکایت دارد، همه این اخبار متناقض، با سرعت در فضای مجازی نقل می‌شود و در پایان، موجی از ابهام و بلاتکلیفی، به راه می‌افتد!  نکته قابل توجه این موضوع این است که همه می‌دانند در انتها، سرانجام مدارس تعطیل می‌شود. به هر حال، انگار این «داستان تناقض» باید قبل از اعلام تعطیلی مدارس انجام شود و در نهایت، حوالی ساعت‌‌های ۱۹، ۲۰ و ۲۱ اعلام می‌شود که بنا به تصمیم کمیته اضطرار آلودگی هوای تهران، مدارس پایتخت فردا تعطیل است و این ماجرا این روزها و بویژه در فصل سرد زمستان مداوم در حال تکرار شدن است. اما آن سوی ماجرا، زمانی شکل می‌گیرد که با وجود مرگبار بودن شرایط هوا، تنها مدارس تعطیل می‌شود، سلامتی دانشجویان و کارمندان و کسبه هم که انگار آنطور که باید مهم نیست و شاید برخی مدیران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، تصورشان این است  که این اقشار جامعه رویین‌تن هستند!   براستی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌، آیا برخی مدیران از خود نپرسیده‌اند که این حکایت داستان‌وار تعطیلی تا کجا قرار است ادامه پیدا کند و از آن مهم‌تر نپرسیده‌اند تا کی قرار است تنها تدبیر مدیران برای آلودگی کشنده تهران، تعطیلی باشد؟! زمان‌کشی برای حل موضوع آلودگی هوا  با چه هدفی انجام می‌شود و هدف‌شان از به مخاطره انداختن سلامت مردم چیست؟ از اینها که بگذریم، چرا برخی مدیران حتی در مدیریت تصمیم‌‌‌گیری امروز برای تعطیلی فردا تعلل می‌کنند؟