نگاهی به فیلم سینمایی «شعله‌ور»
جسارت بر وسوسه تکرار
زهرا شعبان‌شمیرانی: حمید نعمت‌الله شکارچی ایده است و «شعله‌ور» هم حاصل پرداخت سوژه‌ای است بسیار بااهمیت، فراگیر و البته بکر. سوژه‌ای که شعارزدگی و صورت وعظ و خطابه گرفتن نخستین‌خطری است که سوژه‌پردازش را تهدید می‌کند اما کارگردان و فیلمنامه‌نویس از این گردنه خطیر بخوبی گذر کرده‌اند و در هیچ لحظه‌ای از فیلم حداقل حس شنیدن شعار و نصیحت به مخاطب دست نمی‌دهد. مساله‌محوری «شعله‌ور» مساله‌ای کاملا انسانی- اخلاقی است که از زمان خلقت پدرمان، حضرت آدم، با قصه هابیل و قابیل، با انسان و انسانیت همراه بوده است. نعمت‌الله در پنجمین ساخته سینمایی‌اش و بویژه پس از شاهکار بارها تحسین‌شده سال قبلش «رگ خواب» اثبات کرده که کارگردانی مولف است. در «شعله‌ور» گویی نعمت‌الله در پی تکرار تجربه بصری «آرایش غلیظ» است که الگویش پیکارس است و بنا را بر عادت‌زدایی می‌گذارد اما بیشتر پهلو به مستندسازی زده است. اگرچه قاب‌های فوق‌العاده سینمایی دارد. لانگ‌شات‌های کم‌نظیری به مخاطب ارائه می‌دهد که کار نعمت‌الله را به لحاظ تصویری هم همتراز بسیاری از آثار مطرح سینمای جهان قرار می‌دهد. کارگردانی فیلم بسیار قوی است و حتی در مواردی ضعف قصه‌گویی را بویژه در نیمه دوم فیلم می‌پوشاند و این هنر نعمت‌الله است که حتی وقتی فیلم، بهترین ساخته او هم نباشد اما کارگردانی‌اش همچنان چشمگیر و تحسین‌برانگیز باشد. دقت به جزئیات و به تصویر کشیدن دنیای درونی و کشاکش‌های نفسانی انسان در این فیلم و «رگ خواب» و «آرایش غلیظ» کاملا محسوس است. شاید یکی از بهترین مثال‌هایش صحنه پر و بال زدن مرغ در لحظه جان‌کندن بود و این شبیه‌سازی که متناسب با حال نقش اول بود از صحنه‌های درخشانی است که مورد توجه منتقدان هم قرار گرفت. یکی از امتیازات نعمت‌الله که او را به کارگردانی کاربلد تبدیل کرده همین است که حد نگه می‌دارد و اهل اغراق در کشف‌های حیرت‌انگیز خودش مانند همین صحنه هم نیست. ای کاش صحنه‌هایی از این دست بیشتر در فیلم بود؛ به جای مدیوم‌کلوزهای فراوانی که از امین حیایی داریم. از محاسن کارگردانی حمید نعمت‌الله این است که جسور است و در پی تکرار موفقیت‌های خودش و دیگران نمی‌رود. پس از موفقیت‌های «رگ خواب» از منظر منتقدان، داوران و مردم، کمتر کارگردانی است که وسوسه تکرار سراغش نیاید، البته از تقدم و تاخر این دو ساخته آخر نعمت‌الله اطلاع دقیق نداریم و شاید بهتر است قضاوت در این‌باره را به فیلم بعدی او موکول کنیم. در کنار سوژه، کارگردانی و فیلمبرداری فوق‌العاده، بازی عالی و کمتر دیده شده از امین حیایی نیز خیره‌کننده است. امین حیایی پس از پشت سر گذاردن دوره‌ای که سوپراستار سینمای تجاری-عاشقانه محسوب می‌شد، امسال با 2 فیلم «دارکوب» و «شعله‌ور» بازگشتی شگفت‌انگیز به سینما داشته است و انتخاب او در این نقش بسیار هوشمندانه به نظر می‌رسد. گویی موقعیت نقش با مشخصات امین حیایی همخوانی کامل دارد و اتفاقا همبازی شدن او و پسرش- دارا حیایی- به عنوان نخستین بازی‌اش که خوب ظاهر شده است هم به احساس جاری در فیلم کمک کرده است. نکته دیگر در قبال «شعله‌ور» لوکیشن بکر استان محروم و مغفول سیستان و بلوچستان است؛ توجه به طبیعت و بافت جغرافیایی منطقه، مردم‌شناسی و بازارگردی فوق‌العاده فیلم که حتما بخشی از جاذبه‌های این منطقه را برای مخاطب بخوبی به تصویر کشیده است. البته یکی از اشکالات و نقاط ضعف هم همین است که اگزوتیک محیط (زاهدان) چنان فیلمساز را تحت تاثیر قرار داده است که متاسفانه شخصیت‌های بومی اصلا شکل نگرفته‌اند و آشکارا می‌توان گفت بنا داشته ضعف فیلمنامه مقدم‌دوست را چنانکه سر به مهر او هم چنین مشکلی داشت، جبران کند اما موفق نشده و تم مستندگون فیلم غلبه کرده است.
«لاتاری» گزینه اکران نوروزی مدیر پخش و بازاریابی موسسه
«بهمن سبز» از 3 گزینه برای اکران نوروز 97 نام برد. به گزارش «وطن امروز»، غلامرضا فرجی گفت: با توجه به اینکه آقای حاتمی‌کیا و موسسه اوج تهیه‌کننده فیلم «به وقت شام» تمایل داشتند فیلم‌شان را موسسه فیلمیران پخش کند، قرار شد پخش این فیلم را فیلمیران برعهده بگیرد. وی درباره فیلم‌هایی که حوزه هنری نوروز 97 اکران خواهد کرد، گفت: احتمالا در جمع‌بندی اولیه پیشنهاد این موسسه «فیلشاه»،«لونه‌زنبور» و «لاتاری» هستند.