خوب
علیرضا کریمی
سالها بود گزارشگران ورزشی ما را عادت داده بودن به این که ببازیم و چیزی از ارزش های مان کم نشود، آنقدر این جمله را تکرار کرده بودند که خیال مان از بابت ارزش های مان تخت شده بود و گاها شاهد این بودیم که برخی از ورزشکاران، از سر شکم سیری مشغول به باد دادن ارزش ها هستند! اما امسال علی رضا کریمی با بردی شیرین بار دیگر خزانه ارزش های ورزش مان را شارژ کرد، آنهایی هم که می گویند علیرضا باخته یا معنی برد و  باخت را نمی‌دانند یا سوختگی 98 درصد ناحیه تحتانی نتانیاهو را ندیده اند!

بد
مسعود شجاعی
همیشه بعد از دیدن پاس های اشتباه یا دریبل های ناموفق مسعود شجاعی در حین بازی فوتبال، همزمان با این که عمه کیروش را برای بازی دادن به او یاد می کردیم، خدا را هم شکر می کردیم که شجاعی از دروازه خودی دور است و نهایت ضررش جلوگیری از گل زدن تیم خودی است و احتمال باز کردن دروازه خودمان توسط او کم است، اما شجاعی با بازی کردن درمقابل نماینده رژیم صهیونیستی ثابت کرد هافبک های هجومی هم می توانند گل به خودی بزنند!

زشت
حرکت زشت رئیس تاریخی!
حتی خسرو معتضد هم یادش نیست، اول فدراسیون بوکس تشکیل شد و بعد ناطق نوری رئیس فدراسیون شد یا اول ناطق نوری رئیس فدراسیون شد و بعد فدراسیون تاسیس! هرچه که هست ظاهرا ریاست زیر زبان آقای ناطق حسابی مزه کرده و او بعد از 28 سال با بولدوزر هم حاضر نیست از جایش تکان بخورد، و 8 ماه بعد از انتخاب رئیس جدید کلید های فدراسیون را توی مشتش گرفته و با فریاد «نوموخام، مال خودمه» حاضر به تحویل اتاقش نیست!