میکائیل دیانی: تا چند سال قبل فهم دقیقی از «امر اجتماعی» نداشتیم، شاید اساسا «تغییرات اجتماعی» را واقع‌بینانه نمی‌دیدیم. آرمانگرایانی بودیم که واقع بینی و نیازهای زمانه را درک نمی‌کردیم و «سیاست» را در مرکز تصمیماتمان مداخله می‌دادیم؛ اگرچه انقلاب امری بود فرهنگی و زیربنای فرهنگی داشت و همین بود که انقلاب صادر می‌شد بی‌آنکه ما بدانیم از چه مجرایی و چرا باید به انقلاب ما این همه نگاه مثبت وجود داشته باشد؟! و چرا ایران امید آمال و آرزوهای آزادی‌خواهان و عدالت‌طلبان جهان است؟! و چرا این همه مطالبه بیرونی برای انتشار خروجی‌ها و نتایج انقلاب از ما وجود دارد؟!
این بود که در بسیاری از مواقع جامعه به سمتی می‌رفت و نخبگان جهتی دیگر داشتند. این بود که «آسیب‌های اجتماعی» تا مرز بحران دست و پای جمهوری اسلامی را گرفته بود و ما همچنان بی‌توجه آن بودیم؛ این بود که هر دوره نصاب شرکت‌کنندگان جنوب شهری که پایگاه واقعی انقلاب بوده و هستند در انتخابات کمتر و کمتر می‌شد و ما نمی‌دانستیم چه شده است؟!
اما چند سالی هست که جریان جوان و مومن انقلابی فهمیده است، گره کار کجاست؟! کجا باید وقت و انرژی و توانش را صرف کند تا آن آرمانگرایی انقلابی به همراه یک نگاه واقع‌بینانه بتواند گره‌گشای کار باشد. هنوز اما نیاز «تورهای اجتماعی» برای شهود ملموس و از زاویه نزدیک نسبت به آسیب‌های اجتماعی برای تشکل‌های انقلابی و این جریان مومن احساس می‌شود؛ تورهایی که می‌تواند به تشکل‌های انقلابی کمک کند فعالیت‌های جهادی را صرفا در یک ایام خاص و یک محدوده خاص نبینند و برنامه‌ریزی مستمر و سالانه برای انجام فعالیت‌های اجتماعی در تمام طول سال و در نزدیکی‌های خودشان و محیط پیرامون‌شان داشته باشند؛ مثل دانشجویان تهرانی که اگر با مترو چند کیلومتر به سمت جنوب تهران بروند متوجه می‌شوند در حاشیه تهران چقدر نیاز به کمک آنها حس می‌شود اما با این وجود سال 96 را می‌توان سال پربار جریان انقلابی در حرکت به سمت حل مشکلات، معضلات و آسیب‌های مستضعفین و محرومان دانست. این را فقط می‌توان با اشاره به یک خبر دانشگاهی مورد تایید قرار داد و آن این است که در تعطیلات نوروزی پیش رو 13 هزار دانشجوی کشور در اردوهای جهادی سازندگی به سر می‌برند که رشد قابل توجهی نیز داشته است.
حالا درک شده است که اهمیت این مساله تا چه حد است و درک این مهم خود بخش بزرگی از حرکت جریان انقلابی بوده است. از این منظر وقتی به سال 97 نگاه می‌کنیم با همه مشکلات معیشتی، ناکارآمدی‌های دولتی و... می‌توان این سال را سال توفق جریان جوان و مومن انقلابی دانست که قدم‌هایش در جهت پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی که همانا برقراری عدالت اجتماعی، دستگیری از مستضعفین و خدمت به جامعه بوده، باشد.
این جریان در سال‌های گذشته در عرصه فرهنگی توانسته مستحکم‌تر شود و نتیجه آن تولید محصولات فرهنگی باکیفیتی شده که نمی‌توان آنها را نادیده گرفت و سال 96 را از این جهت می‌توان پیروزی جریان مومن و انقلابی دانست و مسیر طی شده و آینده پیش روی این جریان نشان می‌دهد در میدان اجتماعی نیز این انقلابی‌ها موفق خواهند بود و موفقیت آنها یعنی بالا رفتن سرمایه اجتماعی انقلاب، تعمیق شدن پیوند مردم و انقلاب و فعال‌تر شدن آنها در جهت این جریان که آینده را برای انقلاب اسلامی روشن‌تر از پیش می‌کند.