اسد‌الله خسروی: سال 96 در حالی رو به پایان است که در این سال اقتصاد کشور بویژه اقتصاد خانوارها با توجه به وجود رکود و گرانی شرایط  مطلوبی را پشت سر نگذاشت. اگر از زاویه دید قشر کم‌درآمد و متوسط جامعه به عملکرد دولت در بخش اقتصاد کشور طی یک‌سال گذشته نگاه شود خواهیم دید که دولت تا حد زیادی نتوانسته نیازهای دهک پایین درآمدی جامعه را تامین کند و از طرفی تصمیم‌گیری‌ها برای به چرخش درآمدن موتور اقتصاد نیز که بتواند تحرکی در اقتصاد کشور ایجاد کند کاری را پیش نبرد. از سویی خواب سنگین مسؤولان برای تولید مسکن و بی‌تحرکی این بخش مهم اقتصادی که بیش از 400شغل با آن مرتبط است و  از سوی دیگر  عدم حمایت از بخش کشاورزی که نمونه آن اعلام نشدن نرخ خرید تضمینی محصولات کشاورزان است، همراه با تعطیلی سلسله بنگاه‌های اقتصادی، کارگاه‌ها و کارخانجات بزرگ و کوچک در پی بی‌توجهی مسؤولان و از همه مهم‌تر نوسان بازار ارز و سرمایه همه و همه دست به دست هم داد تا سال پررونقی برای اقتصاد کشور رقم نخورد. این در حالی است که مقام معظم رهبری سال 96 را سال اقتصاد مقاومتی: تولید - اشتغال نامگذاری کردند. نبود سیاست‌گذاری درست در بخش مسکن و بی‌اهمیتی نسبت به تولید انبوه آن با توجه به نیاز انباشته متقاضیان به این کالای اساسی در سال جاری که قرار بود برخی طرح‌های تولید مسکن نظیر طرح مسکن اجتماعی از سوی دولت در کشور شکل اجرایی به خود گیرد، هیچ‌گاه عملیاتی نشد و این رویکرد موجب شد تا با کمبود تدریجی عرضه واحد‌های مسکونی به نسبت تقاضا، قیمت مسکن افزایش یابد و رشد سرسام‌آور اجاره‌بها به مستاجران تحمیل شود. البته برخی بی‌تدبیری‌ها و تصمیم‌گیری‌های غلط چون تغییر نرخ سود بانکی با کاهش نرخ سود سپرده‌ها به 10 درصد روزشمار و 15 درصد سالانه بدون توجه به تبعات آن موجب شد تا سپرده‌های بانکی از بانک‌ها خارج و روانه بازار‌های موازی چون ارز و سکه شود و تاثیر منفی بر بازار مسکن بگذارد. این تصمیم‌گیری غلط که خود مسؤولان پس از حدود 6 ماه به اشتباه خود پی بردند که نباید نرخ سود بانکی را کاهش می‌دادند باعث شد تا صاحبان املاک با افزایش اجاره‌بها فشار مالی مضاعفی را به مستاجران وارد کنند و از طرفی بنیه بانک‌ها نیز با خروج سپرده‌ها تضعیف شود. با این وجود مشکلات شاخص‌های کلان اقتصادی در سال 96 فقط مشکل عدم تولید مسکن، افزایش قیمت واحد‌های مسکونی (25 درصد در طول یک‌سال اخیر) و اجاره‌بها نبود بلکه مشکل دیگر آشفته‌بازار ارز است که این بازار آشفته تمام بازارهای دیگر را تحت‌الشعاع قرار داد و سیاست‌های دولت نیز تا حدی نتوانست این بازار نابسامان را سامان بخشد. قیمت دلار ابتدای سال 96 ،3 هزار و 760 تومان بود که این رقم در ماه‌های پایانی به حدود 5 هزار تومان رسید. همچنین دلار مبادله‌ای در سال جاری و بویژه در نیمه دوم سال که رشد قیمت در بازار آزاد شدت گرفت با سرعت بالاتری رشد کرد به گونه‌ای که در یک سال اخیر از حدود ۳۲۴۰ تومان با افزایش نزدیک به ۵۳۰ تومان به ۳۷۷۰ تومان رسیده یا در 6 ماه اخیر تا ۴۲۵ تومان افزایش قیمت داشته است. در حال حاضر با توجه به نرخ ۴۸۰۰ تومانی که در بازار آزاد وجود دارد، قیمت دلار در 2 بازار رسمی و غیررسمی اختلاف حدود ۱۱۰۰ تومانی با یکدیگر دارد.