راه‌های «فرار از پاسخگویی» ویژه مصرف‌کنندگان محصولات خارج که هی Made in و بارکدشان توسط دوست و دشمن بررسی می‌شود:
ایران از اینها نساخته: که البته با ساخت انواع جانداران شامل بز و گوسفند و گوساله و صادرات میمون به فضا و شبیه‌سازی و ربات و مؤسسه رویان و غیره، عدم توانایی در تولید اسکاچ و سیم ظرفشویی شاید منطقی به‌نظر نرسد.
نخریدیم، همه‌اش کادوئه: بخصوص الان که پس از مذاکرات موفقیت‌آمیز دولت با عالم و آدم، درهای جهان چهارطاق به‌روی هموطنان گشوده شده و وضعیت ارتباطات در بالاترین سطح ممکن قرار دارد، طبیعی‌ هم هست که آدم همین‌جور که برای خودش کف اتاق افتاده‌، از دوستان خود در سراسر جهان هدیه دریافت کند. هرچند دوست فرضی دوزار سلیقه نداشته باشد و از استرالیا بند رخت، از فرانسه پیچ‌گوشتی دو سو، از چین چسب دماغ، از هند خودکار عطری، از صربستان لاستیک دور درب یخچال، از هائیتی خلال دندان و از کنیا برنج شمال بفرستد.
مال خارج خوشمزه‌تره: خارج لامصب همه چیزش یک‌جور دیگری می‌چسبد. شما فقط اسپاگتی راستکی را با ماکارونی دم کشیده با ته‌دیگ سیب زمینی مقایسه کنید.... مقایسه کردید؟.... خب با عمه آدم چکار دارید؟
به ما خارجیش می‌سازه: فعلا نظریه فاخر «جنس ایرانی معلوم نیست مواد اولیه‌اش چی چی هست، می‌زند آدم را خراب می‌‌کند» را تحویل ملت بدهید. تا آنها بیایند از سازگاری جنس داخلی با اقصی نقاط آدم ایرانی بگویند، شما و چیز میز خارجی‌تان رسیده‌اید منزل.
ما ایرانی خریدیم، خودش نیومد: شهروندی که حمله داعش با نارنگی و قتل مادرشوهر با کارد میوه‌خوری و وعده سالی نهصد و پنجاه هزار شغل را باور کند، عدم تمایل «جنس» به آمدن تا خانه شما را باور نکند؟! خاطرجمع ببندید...