تظاهرات 10 روزه ضددولتی در ارمنستان، اگرچه با پیروزی مخالفان دولت و کنار رفتن «سرژ سرکیسیان» از قدرت پس از 10 سال به پایان رسید اما نه کارشناسان سیاسی و نه روس‌ها به عنوان نزدیک‌‌‌‌‌ترین شریک ارمنستان، این تحولات را یک انقلاب مخملی همانند آنچه در برخی دیگر از جمهوری‌‌های به‌جامانده از شوروی رخ داده قلمداد نمی‌کنند. تحولات ارمنستان در حقیقت به منزله پایان کار کارتل سرکیسیان در قدرت بود که از سال 2008 الی 2018 سمت ریاست‌جمهوری ارمنستان را برعهده داشته و در دولت جدید نیز به مقام نخست‌وزیری رسیده بود. در نهایت با تظاهرات خیابانی ده‌ها هزار نفری روز دوشنبه در ایروان با حضور همه اقشار ارامنه، از دانشجویان و پزشکان تا حتی نیروهای نظامی و مخالفت نیروهای انتظامی با سرکوب مردم، مشخص شد حاکمیت این کشور به این نتیجه رسیده که سرکیسیان یک مهره سوخته است و باید برود. استعفای او به منزله پیروزی بزرگی برای «نیکول پاشینیان» رهبر مخالفان دولت است که حال با شعار انتخابات پیش از موعد پارلمانی می‌خواهد فاز دوم انقلاب را اجرا کند. اما آن‌طور که رسانه‌‌های نزدیک به منابع اطلاعاتی روسیه نظیر «وزگلیاد» نوشته‌‌‌‌اند، انقلاب ارمنستان به صورت یک جابه‌جایی آرام قدرت در جریان است و شباهت چندانی به کودتای «انقلاب میدان» در سال 2014 در کی‌یف، پایتخت اوکراین که جناح غربگرا به‌واسطه آن حاکمیت را قبضه کردند ندارد. مهم‌ترین تفاوت این دو تحول، بدون خشونت بودن تظاهرات ارمنی‌ها بر خلاف اوکراینی‌ها و مستقل بودن مخالفان حکومت از غرب است. دفتر ریاست‌جمهوری روسیه نیز اعلام کرده که تحولات سیاسی در ارمنستان همانند انقلاب مخملی اوکراین نیست. دیمیتری پسکوف، سخنگوی کرملین همچنین در واکنش به استعفای نخست‌وزیر ارمنستان گفت: «در حال حاضر ما خوشحالیم که شرایط در ارمنستان به ثبات رسیده است. اکنون وضعیت در مسیر بی‌ثباتی نیست».