آدام بیت: هادرزفیلد تاون دیروز از حال و هوای جشن منچسترسیتی نهایت استفاده را برد و کاری کرد که هیچکدام از 6 تیم پایین جدول این فصل موفق به انجامش نشده بودند؛ امتیاز گرفتن از سیتی. نمایش شاگردان پپ گوآردیولا در این روز به هیچ‌وجه شباهتی با راهی که در طول فصل رفته بودند و منجر به قهرمانی‌شان شده بود، نداشت. با این حال سیتیزن‌ها بعد از سوت پایان بازی به جشن و پایکوبی قهرمانی پرداختند، عنوانی که با سلطه مطلق‌شان روی لیگ برتر به دست آمده بود.
سیتی در فاصله 5 بازی مانده به اتمام فصل قهرمانی‌اش را قطعی کرد. فاصله آنها با تیم دوم جدول، منچستریونایتد در حال حاضر 17 امتیاز است، در حالی که رکورد قهرمانی با بیشترین اختلاف نسبت به نزدیک‌ترین رقیب در تاریخ این لیگ 18 امتیاز و در اختیار خود یونایتد است. پس سیتی با توجه به اینکه هنوز 2 بازی به پایان لیگ باقی مانده می‌تواند این رکورد را هم به نام خودش ثبت کند، نکته‌ای که باید باعث نگرانی دیگر مدعیان باشد.
البته که پپ پیش از این هم در دیگر  لیگ‌ها رقبایش را به زانو درآورده بود. او با بارسلونا 3 بار لالیگا را فتح کرد و با بایرن‌مونیخ 3 بار بوندس‌لیگا را اما لیگ برتر قرار بود متفاوت باشد و امکان بازسازی چنین سلطه‌ای بر آن غیرممکن، هر چقدر هم که یک تیم خرج کند.
با این حال سلطه سیتی بر لیگ برتر این فصل، از نظر آماری هم شباهت زیادی با کاری که پپ با بارسا و بایرن کرد دارد. بهترین فصل او در بارسا با میانگین 61/2 امتیاز از هر بازی لیگ رقم خورد، عددی که برای بایرنش در بهترین فصل 65/2 بود. سیتی هم این فصل به رهبری پپ میانگین 61/2 امتیاز از هر بازی لیگ گرفته است.
گوآردیولا و شاگردانش در راه فتح لیگ برتر نه‌تنها اکثر رکوردها را به نام خود ثبت کرده‌اند، بلکه با نمایش‌هایی مقتدرانه حریفان‌شان را در هم کوبیده‌اند. پپ در این راه هرگز حاضر نشد از اصول و اعتقادات خود فاصله بگیرد، با اینکه حرف از تطبیق پیدا کردنش با شرایط ویژه لیگ برتر زده می‌شد. تیمی که پپ از سیتی ساخته شمایلی شکست‌ناپذیر به خودش گرفته، شمایلی که یونایتد سر الکس فرگوسن داشت، تیم‌هایی که به حریف‌شان می‌گویند شکست برای‌شان دیر یا زود فرا می‌رسد و راه گریزی از آن نیست. در بسیاری از بازی‌های این فصل تیم‌های مقابل سیتی خودشان را از پیش شکست‌خورده در نظر می‌گرفتند و فقط برای کمتر گل خوردن به زمین می‌آمدند. مشخص‌ترین نمونه از این رویکرد را نیوکاسل در شکست یک بر صفر خانگی‌اش مقابل شاگردان پپ داشت. سیتی در این بازی در سنت جیمزز پارک 78 درصد مالکیت توپ را در اختیار داشت، اتفاقی که در 5 بازی دیگر خارج از خانه‌اش هم رخ داد، بازی‌هایی که سیتی همه‌ آنها را برد. این پدیده‌ای جدید و غریب در لیگ برتر بود، چون در 3 سال اخیر هیچ تیمی خارج از خانه با چنین درصد مالکیتی موفق به کسب هر 3 امتیاز نشده بود.
بازی‌های سیتی در این فصل گاهی به جایی می‌کشید که خود پپ از تسلیم بودن محض حریفانش حوصله‌اش سر می‌رفت اما جدا از نتیجه او همیشه تیم‌ها و مربیانی را تحسین کرده که مقابلش 10 نفره دفاع نمی‌کنند، تیم‌هایی که البته معمولا با شکست‌هایی سنگین این بازی‌ها را به پایان می‌برند. پیروزی‌های 8 بر صفر بارسا مقابل آلمریا (به رهبری استاد گوآردیولا، خوانما لیلو) و اوساسونا (به رهبری خوسه لوئیس‌مندیلیبار) نمونه‌هایی بارز از این چنین بازی‌هایی هستند. در لیگ برتر هم نتایجی چون پیروزی 2-7 مقابل استوک و 6 بر صفر در زمین واتفورد به چشم می‌آید. اگر قرار باشد دیگر بزرگان لیگ برتر فصل آینده با سیتی به شکل جدی مبارزه کنند نیاز به پیشرفت زیادی دارند. پیروزی‌های لیورپول در آنفیلد و یونایتد در اتحاد مقابل سیتی باید نمونه‌هایی برای این تیم‌ها باشد که از آن الگوبرداری کنند و به فکر تکرار بیشترش بیفتند.
در ضمن دیگر اعضای «تاپ سیکس» باید امیدوار باشند باقی تیم‌های لیگ هم راهی برای امتیاز گرفتن از سیتی پیدا کنند. ولی از چه راهی؟ حمله کردن به این تیم خودکشی است و 10 نفره در باکس دفاع کردن مرگی تدریجی. پس مادامی که راهی برای بر هم زدن این شمایل شکست‌ناپذیر سیتی پپ پیدا نشود، باید انتظار تکرار تسلط آنها بر لیگ برتر فصل‌های آینده را هم داشته باشیم.