محسن پورعرب: فضای ملتهب اقتصادی حاکم بر جامعه مدتی است موجی از گرانی‌ها را به راه انداخته است. در نخستین سال از دومین دوره مدیریت دولت تدبیر و امید! بهای دلار به بیش از 6، 7، 8 و حتی 9 هزار تومان رسیده و سکه و طلا هم هر ثانیه رکورد جدیدی را ثبت می‌کنند.
نابسامان بودن فضای اقتصادی و افزایش بهای کالاهای مصرفی و استراتژیکی چون دارو در 3 ماهه ابتدایی سال جاری صدای اقشار گوناگون جامعه را بلند کرده است، هم شخصی که یک قرص و شربت ساده مصرف می‌کند و هم شخصی که در گروه بیماران خاص تعریف می‌شود. صدایی که البته هر چقدر هم که بلند باشد انگار گوشی برای شنیدنش نیست که اگر بود 80 قلم داروی پرمصرف از لیست حمایت بیمه‌ها خارج نشده بود!
این اقدام در حالی است که در ماه‌‌های گذشته نوسانات ارزی به افزایش قیمت داروهای وارداتی و نایاب شدن 57 قلم داروی خارجی شده است. پس از اعلام افزایش 9 درصدی قیمت دارو بتازگی سخنگوی سازمان غذا و دارو خبر از خروج ۸۰ قلم داروی ارزان‌‌قیمت از پوشش بیمه‌ای داده است، خبری که البته در روزگار آشفته اقتصادی به کام برخی شرکت‌‌های بیمه‌ای و به ضرر افراد کم‌درآمد جامعه است. اقشاری که با یک حساب و کتاب سرانگشتی برای معالجه یک سرماخوردگی ساده از مرحله ویزیت تا تامین داروهای مورد نیاز باید یارانه همان بیمار را صرف درمانش کند. بماند که خبر خروج ۸۰ قلم داروی ارزان‌قیمت از پوشش بیمه‌ای آتشی بر دل بیماران اوتیسمی انداخته است، چرا که برخی از داروهای مصرفی این بیماران خاص نیز از پوشش بیمه خارج شده‌‌‌اند. موضوعی که کیانوش جهانپور، سخنگوی سازمان غذا و دارو آن را تایید کرده است. این در حالی است که طبق اعلام معاون امور توانبخشی سازمان بهزیستی، 6 هزار مبتلا به اوتیسم شدید در کشور داریم و حذف برخی از داروهای این بیماران، زندگی را بیش از پیش به کام‌شان تلخ خواهد کرد! با این حال باز هم خبرهای ناامید‌کننده از بازار دارو در 3 ماه نخست سال 97 کم نبوده است. ابتدای خردادماه بود که خبری از نایاب شدن داروی بیماران هموفیلی منتشر شد، خبری که نشان داد نوسانات بازار ارز بی‌تاثیر نبوده است؛ حال ناخوش حوزه دارو به حدی بوده که اواخر اردیبهشت‌ماه محسن علیجانی، عضو کمیسیون بهداشت مجلس با انتقاد از بی‌توجهی به فعالیت شرکت‌‌های خصوصی، خبر از کاهش فعالیت شرکت‌‌های تولید و واردات از 7 هزار به 2 هزار داد. اما این تمام ماجرا نیست. اردیبهشت‌ماه امسال ماه پرفراز و نشیب برای صنعت دارو بود، تا جایی که تحولات ارزی، ثبت سفارش برخی از داروها را دچار مشکل کرد. «هپاتیت B در کمین نوزادان» یکی از داغ‌ترین خبرهایی بود که مادران مبتلا به این بیماری را دچار تشویش کرد. نایاب شدن آمپول ایمونوگلوبولین جان بسیاری از نوزادان را به خطر انداخت. آمپولی که البته از اسفندماه سال 96 کمیاب شده بود. اما با این وجود، دردناک‌ترین خبر مرتبط با حوزه دارو، مرگ 93 بیمار تالاسمی به دلیل نبود دارو بود که هفته سوم اردیبهشت از سوی رئیس انجمن تالاسمی کشور عنوان شد. میثم رمضانی درباره کمبود داروی مورد نیاز بیماران تالاسمی گفته بود: در سال 96 حدود 87 نفر از بیماران مبتلا به تالاسمی و امسال نیز 7 نفر از این بیماران تاکنون به دلیل نبود دارو یا مصرف داروی ناموثر جان خود را از دست داده‌اند؛ آنچه می‌توان در وصف 3 ماهه ابتدایی سال در حوزه دارو بیان کرد این است که دارویی که درمانگر است خودش تبدیل به دردی شده که بلای جان اقشار خاص و کم‌درآمد است و نیازمند درمان است. به هر روی آنچه از عملکرد مدیران دولتی در سال‌‌های گذشته مشخص شده است، اینکه انگار آنچه برای‌شان در اولویت آخر بوده است نیازها و خواسته‌‌های مردم است.
 بی‌شک در شرایط این روزهای جامعه برای رفع مشکلات می‌توان با اتکا به توان داخلی التیامی بر دردهای مردمی بود که با اعتماد رای به صندوق این مدیران ریختند!