در چند روز گذشته 2 بازیکن تیمملی فوتبال با انتشار پستهایی در اینستاگرام خداحافظیشان را از تیمملی اعلام کردند. ابتدا رضا قوچاننژاد بود که این کار را کرد و چند ساعت بعد هم سردار آزمون با اعلام خبر خداحافظیاش همه را شوکه کرد. سردار البته روز پنجشنبه اعلام کرد شاید در فرصت مناسبی به تیمملی بازگردد. این یعنی تصمیم اولیه او هم چندان محکم نبوده است. این را قبل از اعلام خود سردار هم می شد حدس زد تصمیم او مبنی بر خداحافظی چندان هم جدی نیست. دلیلش را هم میشد از واکنشها به خداحافظی دو بازیکن تیمملی فهمید. بعد از اعلام خداحافظی گوچی، چند نفر از بازیکنان تیمملی در صفحه خودشان به این تصمیم او واکنش نشان دادند و از گوچی به خاطر زحماتی که برای تیمملی کشیده تشکر کردند اما درباره آزمون این اتفاق نیفتاد و هیچکدام از بازیکنان تیمملی واکشنی به این تصمیم سردار نشان ندادند، چرا که آنها با خودشان فکر میکردند تصمیم سردار جدی نیست و یک واکنش عجولانه و احساسی است.
نامه احساسی قوچاننژاد
گوچی فوتبال ایران که فصل نسبتا موفقی را در لیگ اردیویسه به همراه هیرنفین گذرانده بود، در فهرست نهایی کارلوس کیروش برای جامجهانی ۲۰۱۸ قرار گرفت ولی برخلاف 4 سال قبل نتوانست حتی یک دقیقه در 3 بازی برابر مراکش، اسپانیا و پرتغال بازی کند. با وجود اینکه تیمملی ایران با مشکل گلزنی مواجه بود اما رضا قوچاننژاد در جامجهانی به میدان نرفت و بامداد روز گذشته هم در مراسم استقبال از ملیپوشان در فرودگاه امام خمینی گفت هیچوقت تا این اندازه آماده نبوده ولی فرصت بازی را در مسابقات روسیه پیدا نکرده است. این مهاجم ۳۰ ساله مشهدی که در ۶ سال حضورش در تیمملی ایران گلهای حساس زیادی ازجمله گل صعود به جامجهانی ۲۰۱۴ مقابل کرهجنوبی، گلزنی به بوسنی و هرزگوین در سومین مسابقه جامجهانی ۲۰۱۴، گل برابر عراق در جام ملتهای آسیا، گلزنی در دیدار با قطر در مرحله مقدماتی جامجهانی ۲۰۱۸ و... را به ثمر رساند، در رقابتهای روسیه به کار گرفته نشد که از این موضوع ناراحت بود و حالا با انتشار پیامی غیرمنتظره و طعنهآمیز در اینستاگرام که در زیر آمده از بازیهای ملی خداحافظی کرد:
«میگن فوتبال قشنگترین ورزش دنیاست. کسى که پاهاش به توپ خورده میتونه این حرف رو تایید کنه. ورزش فوتبال نه به دین و مذهب فرد نگاه میکنه، نه به اصلیت فرد و نه به وضعیت مالى فرد. اىکاش همه جا اینطورى به فوتبال نگاه میکردن..! اىکاش آدمایى که نور دستشونه، جاهاى تاریک رو نور مىانداختن تا همه بتونیم ببینیم، نه اینکه فقط خودشون ببینن. بزرگترین هدف فوتبال اینه که دل مردم رو شاد کنى. درسته که در اروپا بزرگ شدم اما از بچگى آرزوم این بود که یک روزى، حتى اگر شده یک بار توى استادیوم آزادى پیرهن تیمملى رو بر تن کنم و بازى کنم. تنها آرزوم این بود که با فوتبالم، خانواده و هوادارانم رو شاد کنم.
این 6 سالى که در تیمملى حضور داشتم، واسم بزرگترین افتخارى بود که در فوتبال و زندگیام تونستم به دست بیارم. پوشیدن پیراهن تیمملى واسه من بزرگترین آرزو در دنیاى فوتبال بود و هنوز هم بعضى موقعها باورم نمیشه که این پیراهن رو خدا برام گذاشت تا من تنم کنم. در این سالها که در تیمملى بودم نمىتونم بهتون بگم چقدر خدا رو شکر کردم بابت این همه لطف و محبتى که شما عزیزان به من داشتید. هیچوقت تشویقهاتون رو یادم نمیره ایرانىهاى عزیز و با غیرت.
در این جامجهانى و در روزهاى اخیر، خیلىهاتون ازم یه سؤالى پرسیدین که متاسفانه من هم جوابش رو هنوز نمیدونم.... شاید بهتره که بعضى از سؤالها بىجواب و بعضى از درها توى زندگى همیشه بسته بمونن... به این نتیجه رسیدم که در قلبم، عشق به تیمملى، هر روز بیشتر و بیشتر میشه اما عقلم، شخصیتم و غرورم این اجازه رو به من نمیدن که بهترین پیراهن دنیا رو دیگه بر تن کنم... دلیلش نخواستن نیست، دلیلش اینه که بعضى مواقع باید یک تصمیم سختى رو بگیرى تا بتونى زندگىات رو دوباره راحت ادامه بدى. میخوام از این طریق از همه آقایان در کادر فنى، تدارکات و بازیکنان عزیز تیمملى تشکر کنم بابت این شش سالى که به من افتخار دادین. منو نهتنها کمک کردید که بازیکن بهترى بشم، بلکه از من انسان بهترى هم ساختید... تشکر بابت این همه لطف و انرژى مثبت. مرسى از شما ایرانىهاى با غیرت، تکتک شما رو از ته دل دوست دارم. به امید پیروزى و پیشرفت تیمملى ایران».
این سه اتفاق که کام همه را تلخ کرد
یک روز پس از بازی ایران و پرتغال، کارلوس کیروش با مصاحبهای تند علیه برانکو ایوانکوویچ اولین ضربه را به خوشی مردم وارد کرد تا حداقل کام هواداران میلیونی پرسپولیس را تلخ کند. مصاحبه او از سوی برانکو بیپاسخ نماند و در چند مرحله این درگیری رسانهای ادامه پیدا کرد و کار را به جایی رساند که مهدی تاج، رئیس فدراسیون فوتبال به ماجرا ورود و تاکید کرد با کسانی که بخواهند آرامش فوتبال را برهم بزنند برخورد خواهد کرد. خداداد عزیزی در واکنش به صحبتهای کیروش گفت: در صورت صعود ایران به مرحله بعد کیروش حکم بریدن سر برانکو را میداد، معتقدم اتفاق خاصی برای فوتبال ایران در روسیه رخ نداد. بعد از این اتفاق، رضا قوچاننژاد با انتشار متنی از حضور در تیمملی فوتبال ایران کنارهگیری کرد. قوچاننژاد با وجود نمایش خوبی که در تیم باشگاهی خود داشت اما در 3 بازی تیمملی حتی یک دقیقه هم به میدان نرفت. با این حال او تصمیم به خداحافظی گرفت. چند ساعت بعد از او، سردار آزمون هم تصمیم به خداحافظی گرفت. اما تفاوت سردار با قوچاننژاد این است که او بازیکن جوانی است و سالها میتواند برای تیمملی بازی کند. سردار به خاطر انتقادهایی که به وی وارد شده و توهینهایی که صورت گرفته، تصمیم گرفته است دیگر برای تیمملی فوتبال ایران بازی نکند. تصمیمی که به نظر میرسد کاملا احساسی است. تفسیر این اتفاقات پیاپی و توفانی در فوتبال ما چیست؟ این اتفاقات تیمملی را از دورن تخریب میکند! چه کسی باید به عنوان مسؤول و متولی فوتبال به این مسائل ورود کند و اجازه ندهد بیشتر از این کام مردم با این اتفاقات تلخ شود؟