ارتش سوریه در یک قدمی مرزهای جولان و هراس صهیونیست‌ها
احمد کاظم‌زاده* : پیشروی‌ ارتش سوریه در جبهه جنوبی کماکان ادامه دارد و ارتش این کشور موفق شده است بعد از 7 سال خود را به نزدیکی مرز‌های خود با اردن و مناطق اشغالی جولان برساند. این موضوع از این جهت حائز اهمیت است که نخستین جرقه‌های فتنه جنگ داخلی سوریه از درعا واقع در مرز اردن و فلسطین اشغالی زده شد و سپس با حمایت‌های همه‌جانبه ائتلاف برانداز به سراسر این کشور گسترش یافت اما در نهایت دولت این کشور با سازماندهی مجدد نیروهای دفاعی خود که با بسیج نیروهای مردمی نیز همراه بود و همچنین با بهره‌مندی از متحدان منطقه‌ای و بین‌المللی توانست مناطق اشغالی خود را یکی پس از دیگری از زیر اشغال نیروهای تکفیری و مسلح داخلی و خارجی آزاد کند و حاکمیت ملی خود را بر این مناطق بازگرداند. بر این اساس، پیشروی ارتش سوریه در مناطق جنوبی همانند آزادسازی سایر مناطق تحت اشغال امری طبیعی است و کاملا با اصول و قوانین بین‌المللی و حتی توافقات و تفاهمات انجام‌شده در حین جنگ مطابقت دارد اما رژیم صهیونیستی با به راه انداختن عملیات روانی و جاروجنجال کوشیده است آن را غیرطبیعی جلوه دهد. چند عامل در اتخاذ چنین رویکردی از سوی این رژیم موثر بوده است؛ نخست اینکه هدف این رژیم همچنانکه از قرائن و شواهد موجود برمی‌آید و عملکرد آن نیز در طول جنگ سوریه چه به صورت حملات مکرر به اهداف نظامی و بویژه انبارهای مهمات ارتش سوریه و چه حمایت‌های گسترده نظامی و لجستیکی از گروه‌های مسلح و تکفیری آن را اثبات کرد، در پی براندازی کامل دولت و ارتش سوریه بود و می‌خواست از این طریق هم بخش‌های دیگری از خاک سوریه را در امتداد جولان به اشغال خود در آورد و هم اینکه از تجزیه سوریه در چارچوب مبادلات ارضی برای پیشبرد طرح‌های یکجانبه خود درباره بحران فلسطین استفاده کند اما اکنون اهداف خود را در این زمینه از دست رفته می‌بیند و از دیگر سو که می‌توان از آن به هدف دیگر این رژیم تعبیر کرد نگرانی‌های این رژیم از نزدیکی ارتش سوریه به مرزهای جولان افزایش یافته است، چرا که اولا در این منطقه همچون قبل از آغاز جنگ سوریه نیروهای سازمان ملل حضور ندارند و این نیروها با اعمال فشار رژیم صهیونیستی این منطقه را ترک کردند تا زمینه برای اشغالگری این رژیم فراهم شود و دوم اینکه امکان دارد ارتش سوریه به فکر بازپس‌گیری مناطق اشغالی جولان نیز بیفتد، چراکه طبق قطعنامه‌های متعدد سازمان ملل از جمله قطعنامه‌های 242 و 338 شورای امنیت این مناطق همچون دیگر اراضی اشغالی سال 1967 مناطق اشغالی محسوب می‌شوند که باید به اشغال آنها پایان داده شود. بر این اساس، رژیم صهیونیستی هرچند در ابتدای بحران و جنگ سوریه به این امید بسته بود که این جنگ زمینه تصاحب بخش‌های دیگری از اراضی سوریه را در امتداد جولان فراهم کرد اما اکنون از این بیم دارد که نتواند همچون گذشته به استمرار اشغال جولان نیز ادامه دهد. این رژیم برای پاسخ به این نگرانی‌ها به اقدامات گسترده دست زده است اما تاکنون به نتایج مطلوب خود دست نیافته است، زیرا هدف این رژیم این بود که پیشروی‌های ارتش سوریه حداقل در 20 کیلومتری  مرز جولان متوقف شود و روسیه ارتش سوریه را در جبهه جنوبی حمایت نکند و از دیگر سو آمریکا نیز به طور جدی برای حمایت از مطالبات این رژیم در جبهه جنوبی وارد عمل شود ولو اینکه به درگیری با روسیه بینجامد اما در کمال ناباوری مشاهده کرد که آمریکا مجبور شد حمایت خود را از گروه‌های مسلح و تکفیری اعلام کند و در عین حال از درگیری با ارتش سوریه پرهیز کند. از این رو این رژیم مجبور به برگزاری نشست امنیتی در عصر یکشنبه شده است تا خود رأسا در این‌باره تصمیم‌گیری کند که دوباره به فکر عملیات نظامی جدید در سوریه بیفتد یا اینکه به رتق و فتق امور هزاران آواره‌ای بپردازد که به دلیل همکاری با این رژیم و دیگر گروه‌های تکفیری و مسلح اکنون راهی مرزهای جولان شده‌‌ و باری بر دوش این رژیم شده‌‌‌اند.
*کارشناس مسائل بین‌الملل


من غذای لاکچری سفارش نداده‌ام
همسر نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی اتهامات مطرح شده علیه وی درباره پرونده‌ای که در رسانه‌ها به «غذاهای لاکچری» معروف است را رد کرد. ساره نتانیاهو، همسر بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل در پاسخ به این اتهامات گفت، خانواده‌اش عادت ندارد از غذاهای گران‌قیمت رستوران‌های لوکس استفاده ‌کند!