سوارز در اوج: جنگجوی سلسته
آدام اسمیت: لوئیس سوارز بعد از بازی اول مقابل مصر مورد انتقادات زیادی قرار گرفت. فرصت‌هایی که او در این بازی از دست داد و حرکات کندش در زمین این سوال بزرگ را مطرح کرد که آیا مهاجم بارسلونا دیگر در سرپایینی سقوط قرار گرفته است؟ اما یک نمایش درخشان برابر پرتغال، جایی که سوارز پاس گل اول را به ادینسون کاوانی داد، باعث شد ارزش‌های او یک بار دیگر مشخص شود و به یاد بیاوریم ستاره سابق لیورپول در اوج قادر است از هر حریفی عبور کند و از هر توپی فرصت گل بسازد. اروگوئه با 2 گل کاوانی به یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی صعود کرد، اتفاقی که از سال 1970 بدین سو تنها برای دومین بار است که رخ می‌دهد. گری نویل دلیل اصلی این دستاورد بزرگ را خود کاوانی و سوارز می‌داند: «این نمایشی استادانه از 2 مهاجم بود. سوارز و کاوانی تمام چیزی که از مهاجمان‌تان انتظار دارید را به بهترین شکل ممکن انجام دادند». برای هر تیمی که سودای قهرمانی در سر داشته باشد قطعا اروگوئه یکی از سخت‌ترین موانع خواهد بود. ستون فقرات این تیم به رهبری اسکار تابارز بسیار باتجربه، فولادین است. «لا سلسته» در قلب خط دفاعی دیگو گودین و خوسه ماریا خیمنز را دارد، بهترین شاگردان دیگو سیمئونه در اتلتیکو مادرید. خط میانی این تیم هم تلفیقی از تجربه و قدرت دفاعی بالاست و در نهایت در خط حمله 2 تا از بهترین مهاجمان یک دهه اخیر فوتبال اروپا دیده می‌شوند. جدا از کیفیت فردی این دو مهاجم، سوارز و کاوانی طی سال‌هایی که در تیم‌ملی با هم بازی کرده‌اند، از سال 2010 بدین سو، وقتی دیگو فورلان نامدار را هم جلوتر از خودشان می‌دیدند، به هماهنگی بسیار بالایی رسیده‌اند. فقط کافی است گل اول اروگوئه مقابل پرتغال را به یاد بیاورید، اینکه چطور کاوانی و سوارز در تمام عرض زمین با هم یک و دو کردند و در نهایت ارسال سوارز با ضربه سر کاوانی وارد دروازه روی پاتریسیو شد. آمار هم این نکته را بخوبی به اثبات می‌رساند. کاوانی با 2 گلی که در این بازی زد به عدد 44 گل ملی برای کشورش رسید. از این 44 گل 12 تایش با پاس‌های سوارز به دست آمده‌اند، یعنی 27 درصد از کل آنها. اما تاثیر سوارز تنها در بعد هجومی و گل زدن و گل ساختن نیست، او در تمام نقاط زمین با نهایت انرژی دفاع می‌کند و جنگندگی‌اش برای پس گرفتن توپ‌ها چیزی کم از گودین و خیمنز که 70 یارد عقب‌تر از او بازی می‌کنند، ندارد. جدال سوارز برای توپ‌های هوایی در نیمه زمین و یک سوم دفاعی حریف معمولا خطاهای زیادی با خودش برای اروگوئه به همراه می‌آورد و شاگردان تابارز با استفاده از این توقف در بازی لحظاتی فرصت نفس کشیدن و فرار از زیر بار حملات حریف (اتفاقی که معمولا نوع بازی‌شان پدید می‌آورد) پیدا می‌کنند. البته همچنان بخش‌هایی از بازی سوارز است که شایسته نیست، مثلا 2 دفعه‌ای که روی توپ‌های هوایی بی‌جهت سرش را گرفت و خودش را به زمین زد، در حالی که مشخصا ضربه به پشتش وارد شده بود. کارنامه انضباطی او هم کنار محرومیت‌های بلندمدتش، بخوبی حاکی از نوع فوتبالش است اما برای اروگوئه سوارز همچنان یک قهرمان به حساب می‌آید، ستاره‌ای که به قدری در نیمه اول دوید که به نظر نمی‌رسید توانی برای نیمه دوم برایش باقی مانده باشد ولی مثل دفعات زیادی که در لیورپول و بارسلونا هم دیده بودیم او همچنان به جنگیدن ادامه داد. سوارز 31 ساله همچنان در این سن هر کاری برای کمک به تیمش از دستش بر بیاید، از هر راهی که شده انجام می‌دهد. حالا اروگوئه، کشوری با فقط 5/3 میلیون جمعیت، تنها یک بازی با پیوستن به جمع 4 تیم برتر جام‌جهانی فاصله دارد. مانع این راه فرانسه است و ستاره‌های پرشمارش. سلسته هم اما در این جدال بدون ستاره نخواهد بود و حتی در صورت جدی بودن مصدومیت کاوانی و نرسیدنش به بازی، سوارز، این جنگجوی خستگی‌ناپذیر را در قلب خط حمله‌اش خواهد داشت.


پوگبا: با مسی عاشق فوتبال شدم
ورزشگاه کازان آر‌نای شهر کازان، آخرین ایستگاه برای لیونل مسی و یارانش در مسابقات جام‌جهانی 2018 روسیه بود؛ جایی که تیم‌ملی فوتبال فرانسه به لطف درخشش کیلیان امباپه 19ساله با نتیجه 4 بر 3 آرژانتین را از پیش‌رو برداشت و به مرحله یک‌چهارم نهایی جام‌جهانی 2018 روسیه صعود کرد. پل پوگبای  25ساله که پس از به صدا درآمدن سوت پایان بازی به سمت لیونل مسی  31 ساله رفت  تا بابت این شکست تلخ او را دلداری دهد، در تمجید از فوق‌ستاره آلبی‌سلسته گفت: «وقتی مقابل بهترین بازیکن 10 سال اخیر بازی می‌کنم، او را تماشا می‌کنم و از او یاد می‌گیرم. مسی باعث شد من عاشق فوتبال شوم. او همیشه الگوی من خواهد بود».