حذف فاجعه‌بار مدافع عنوان قهرمانی جام‌جهانی از مرحله گروهی، در آلمان به سوال‌های بسیاری دامن زده که مهم‌ترین‌‌شان این است: برای شروع دوباره باید به کدام چهره‌ها سلام کرد؟ و برای فراموش کردن فاجعه و شروع از نو، باید با چه چهره‌هایی خداحافظی کرد؟
روزنامه بیلد در مطلبی به این موضوع پرداخته و معتقد است، بویژه بازیکنان مسن‌تر مانشافت، کسانی که در تیمی که سال 2014 قهرمان جام‌جهانی شد حضور داشته‌اند، باید این سوال را از خود بپرسند که «آیا من هنوز به درد تیم‌ملی می‌خورم؟» به نظر می‌رسد تاریخ مصرف بعضی از این ستاره‌های سابق به پایان رسیده باشد.
سامی خدیرا (31ساله): خدیرا به‌ندرت توانست عملکرد درخشان خود در یوونتوس را برای تیم‌ملی آلمان تکرار کند. ممکن است بالا رفتن سن، یکی از علت‌های اصلی ناکامی او در مانشافت بوده باشد.
مسعوت اوزیل (29 ساله): بله، او هنوز با توپ، جادو می‌کند ولی وقتی تیم سنگین شده و نمی‌دود، اوزیل نمی‌تواند هدایت هم‌تیمی‌هایش را بر عهده بگیرد. عصبانیت ناشی از عکس گرفتن او با اردوغان را هم باید به این ترکیب اضافه کرد. او با سر پایین انداخته، آرام‌آرام در زمین قدم می‌زند و حالت رقت‌انگیزی دارد. او پاییز امسال 30ساله می‌شود و به نظر می‌رسد دوران اوجش را پشت سر گذاشته است.
ماریو گومز (32ساله): ما به گل‌های او احتیاج داشتیم. گومز بزودی 33ساله می‌شود و باید جای خود را به جوان‌ترها بدهد.
مانوئل نویر (32ساله): او می‌خواهد ادامه بدهد و باید به حضور در تیم‌ملی ادامه دهد. نویر بهترین مهره ما در روسیه بود. سامی خدیرا درباره نویر می‌گوید: «نویر در روسیه جنگید و نشان داد چه توانایی خارق‌العاده‌ای دارد. ولی به جز مانوئل، تک‌تک بازیکنان ما نتوانستند آنطور که باید بازی کنند، حتی خود من». مانوئل نویر، برای شروع دوباره تیم‌ملی فوتبال آلمان، کاپیتان مناسبی خواهد بود.
متس هوملس (29ساله): او هم نباید آنقدرها نکوهش شود البته به جز درباره آن گلی که تقدیم کره‌‌جنوبی کرد. هوملس به عنوان یک رهبر، برای تیم‌ملی مهره‌ای ارزشمند است.
توماس مولر (28ساله): مولر زمانی فوتبالیستی بود که هیچکس نمی‌توانست به بزرگی‌اش کوچک‌ترین خدشه‌ای وارد کند؛ مولر آن روزها از هر انتقادی مبرا بود. مولر اما در بازی تعیین‌کننده با کره میخکوب نیمکت ذخیره‌ها شده بود. با این‌حال باید پذیرفت که به نظر می‌رسد بعد از موفقیت‌های درخشانی که مولر در گذشته به دست آورده، حالا دیگر آن ستاره همیشگی نیست. مولر بازیکنی است که می‌تواند رهبر باشد و باید در جام‌جهانی، خیلی بیشتر از آنچه دیدیم، به میدان فرستاده می‌شد.
ایلکای گوندوگان (27ساله): در تیم‌ملی هرگز دیده نشد و یکی از مهره‌هایی است که باید جای خود را به تازه‌نفس‌ها بدهد.
اما یوناس هکتور (28ساله) و مارکو رویس (29ساله) با اینکه از گوندوگان مسن‌تر هستند باید به حضور در تیم‌ملی جدید آلمان ادامه دهند.
و اما امیدهای مانشافت جدید
جاشوا کیمیش ( 23ساله ): خیلی‌ها او را کاپیتان آینده می‌دانند. کیمیش با توجه به سنش بسیار باتجربه و پخته بازی می‌کند ولی او هم باید بداند که برای موفقیت مانشافت باید در مستطیل سبز عملکردی به مراتب بهتر از جام‌جهانی روسیه داشته باشد.
لئون گروتسگا (23ساله): اگر در بایرن باقی بماند می‌تواند رئیس جدید خط میانی تیم‌ملی باشد ولی لئون باید در بازی‌هایش کمتر نوسان داشته باشد.
یولیان برانت (22ساله): خیلی از هواداران مانشافت معتقدند او یکی از معدود مدافعان درخشان تیم‌ملی آلمان در جام‌جهانی بود. برانت می‌تواند یکی از ستاره‌های نسل نوین فوتبال آلمان باشد.
تیمو ورنر (22ساله): او از همین حالا فیکس تیم‌ملی است. ما مدت‌هاست مهاجمی به سرعت او نداشته‌ایم.
لروی سانه (22ساله): حالا می‌توان با قاطعیت گفت کنار گذاشتن او توسط لو، اشتباه بوده. ما در مقابل کره‌‌جنوبی به قدرت دریبل‌زنی او احتیاج داشتیم. سانه تمام خصوصیات لازم برای تبدیل شدن به یکی از بازیکنان فیکس تیم‌ملی را دارد و مسلماً سال‌ها در مانشافت بازی خواهد کرد.
ماتیاس گینتر (24ساله): داستان تلخ او این است که 2 بار در جام‌جهانی حضور داشته اما حتی در یک بازی به میدان نرفته. گینتر بازیکن انعطاف‌پذیری است و روز به روز کم‌نوسان‌تر و باتجربه‌تر بازی می‌کند.
یولیان دراکسلر (24ساله): دراکسلر یکی از مهره‌هایی بود که انتظار می‌رفت در جام‌جهانی نقش رهبری را ایفا کرده و یکی از رهبران تیم باشد ولی او در ایفای این نقش موفق نبود. دراکلسر باید برای پیشرفت بیشتر تلاش کرده و جایگاه خود به عنوان یکی از رهبران آینده مانشافت را تثبیت کند.