انگلیس راهی خانه نشد فوتبال اما شاید
آدام بیت: «بچه‌ها فرصت این را دارند که تاریخ خودشان را بنویسند». پیام گرت ساوتگیت برای شاگردانش قبل از بازی مقابل کلمبیا مشخص بود: بیرون آمدن از زیر بار گذشته. حالا ساوتگیت باید از بازیکنان حرف گوش‌کنش راضی باشد، چون این تیم جوان نه‌تنها بعد از 12 سال نخستین پیروزی انگلیس در دور حذفی یک تورنمنت بزرگ را ثبت کرد، بلکه این پیروزی را از راه بردن ضربات پنالتی برای نخستین‌بار در تاریخ حضورشان در جام‌های جهانی به دست آورد.
قبل از شروع ضربات پنالتی، حس و حالی از سرنوشت محتوم بر تماشاگران انگلیس غالب بود که کاملا هم قابل درک بود. انگلیس تنها یک بار موفق شده بود در تورنمنت‌های بزرگ در ضربات پنالتی پیروز شود، در یورو 96 مقابل اسپانیا، بازی‌ای که انگلیس میزبان را به نیمه‌نهایی رساند، جایی که ساوتگیت پنالتی خراب کرد و آلمان راهی فینال شد.
علاوه بر آن انگلیسی‌ها مطمئن بودند که اصلا کار به اینجاها نخواهد کشید و گل هری کین، ششمین گلش در جام‌جهانی 2018 برای صعودشان کافی خواهد بود اما وقتی ضربه سر یری مینا، مدافعی که سومین گل پیاپی‌اش را در تورنمنت می‌زد، وارد دروازه جردن پیکفورد شد، انگار تمام ارواح منحوس گذشته به قلب و مغز شیرهای جوان نفوذ کرد و اینجا بود که چالش‌های شاگردان ساوتگیت به نقطه اوجش رسید. پیش از شروع جام تردیدی در استعداد این تیم نبود. حتی بعد از پایان دور گروهی، با پیروزی‌هایی آسان مقابل تونس و پاناما و شکست مقابل بلژیک در بازی‌ای که هیچ‌کدام از 2 تیم علاقه‌ای به بردنش نداشتند، هنوز این سوال بزرگ باقی مانده بود که ظرفیت روانی و قوای ذهنی این تیم تا چه حد است. اعتراف اریک دایر بعد از به ثمر رساندن پنالتی پیروزی‌بخش مبنی بر اینکه تا به حال چنین شرایطی را تجربه نکرده بود خودش بزرگ‌ترین اثبات بر این ادعاست. تیم ساوتگیت اما در جدالی سخت و نزدیک مقابل حریفی که از هر کاری برای به هم ریختن جو بازی و اعصاب انگلیسی‌ها استفاده می‌کرد، آزمون‌های روانی‌اش را یکی پس از دیگری با سربلندی پشت سر گذاشت. شاگردان ساوتگیت اجازه ندادند حسی از بی‌عدالتی که بابت اخراج نشدن ویلمار باریوس به آنها تحمیل شده بود مانع از ادامه دادن‌شان بشود. شوک روانی وحشتناکی که به هر تیمی بعد از خوردن گل مساوی در دقایق پایانی وارد می‌شود هم با مقاومت آنها در نیمه اول وقت اضافه و بازگشت‌شان به بازی در نیمه دوم وقت اضافه همراه شد و در نهایت وقتی کار به ضربات پنالتی کشیده شد این تیم جوان و جذاب و بی‌تجربه سر یک دوراهی تاریخی قرار گرفت: شکسته شدن زیر بار گذشته‌ای تلخ و دردناک یا قامت راست کردن و نه گفتن به سرنوشت محتوم و ساختن آینده‌ای نو. وقتی داوید اوسپینا پنالتی جردن هندرسون را مهار کرد به نظر نمی‌رسید راهی جز تن دادن به راه اول باشد اما جردن پیکفورد با دست چپ پنالتی کارلوس باکا را مهار کرد و مارکوس رشفورد و کیران تیریپر هم با اعصابی فولادین ضربات خودشان را به تور دروازه اوسپینا چسباندند تا در نهایت دایر بدل به قهرمان انگلیس شود. این پیروزی باعث رشد بیشتر این تیم می‌شود و باور را به تک‌تک بازیکنانش بازمی‌گرداند. اما این روند تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد؟ طلسم پنالتی‌ها شکسته شده، پس چالش بعدی چیست؟ انگلیس با پیروزی برابر کلمبیا در دور بعد به جنگ سوئد می‌رود و فعلا راهی خانه نمی‌شود اما فوتبال شاید بزودی...
شانس فغانی برای فینال بالا رفت
مرحله یک‌هشتم نهایی جام‌جهانی ۲۰۱۸ روسیه در حالی به پایان رسید که علیرضا فغانی، داور خوب کشورمان با قضاوت خوب خود در بازی 2 تیم فرانسه و آرژانتین همچنان یکی از بخت‌های اصلی قضاوت فینال جام بیست‌ویکم است. در این میان در آخرین بازی مرحله یک‌هشتم نهایی جام‌جهانی اتفاقی افتاد که شانس فغانی را برای قضاوت در فینال جام‌جهانی بالا برد. با حذف شدن کلمبیا توسط انگلستان، از بین ۴ تیم اروپایی انگلستان، سوئد، روسیه و کرواسی که در یک طرف جدول یک‌چهارم نهایی جام قرار دارند، یک تیم به فینال جام‌جهانی می‌رسد. معمولا و نه همیشه، در فینال‌های جام‌های جهانی که حداقل یکی از تیم‌هایی که به فینال رسیده از قاره اروپا بوده، داوری که فینال را قضاوت کرده غیراروپایی بوده است. بر همین اساس و با توجه به اینکه حداقل یک تیم اروپایی در فینال جام‌جهانی ۲۰۱۸ حضور دارد، فغانی در مقایسه با «بیورن کویپرس» هلندی رقیب اصلی‌خودش برای قضاوت فینال جام جهانی، شانس بالاتری دارد که تبدیل به نخستین داور آسیایی‌ای شود که فینال جام‌جهانی را سوت زده است.